Jobshaming

Jobshaming

Afkicken van drukverslaving

Jobshaming

Gisteren hoorde ik op nationale radio hoe binnen de sector 'Gezondheidszorg | ondersteuning bij mentaal welzijn' de ene beroepscategorie - psychiaters - een andere beroepscategorie - coaches - in een negatief daglicht zette, ongehinderd door enige kennis van zaken over:

  • WAT coaches precies doen en wat ze NIET doen
  • OP WELKE MANIER ze dat doen
  • HOE ze opgeleid worden en continu bijscholen
  • hoe breed het veld van coaching is en hoe divers de toepassingen
  • en vooral: welke DEONTOLOGIE coaches daarbij hanteren uit vrije wil, ook al wordt hun beroep niet officieel erkend en kan inderdaad gelijk wie zichzelf 'coach' noemen

Enerzijds had de psychiater het over hoe coaches 'gesprekjes voeren zoals je ook met vrienden kan', om wat later de bevolking te waarschuwen voor diezelfde coaches, want 'we willen kwetsbare mensen toch niet nog dieper duwen door onkundige begeleiding!'.

Heel mijn lijf protesteerde bij zoveel jobshaming...

Jobshaming: wat is dat?

Jobshaming is het publiekelijk bekritiseren van het werk dat iemand doet, met als doel de betreffende beroepscategorie belachelijk te maken, al dan niet met de intentie om de eigen beroepscategorie als superieur te positioneren

De uitspraken triggerden heel wat bij mij...

Jobfierheid enerzijds, maar ook iets anders: strijdvaardigheid.

Meteen gevolgd door het verlangen naar meer begrip en verbinding. Nuance, maar ook duidelijkheid.

Recht van antwoord op jobshaming

Want los van de schromelijke onderwaardering van wat 'een goed gesprek met een vriend' vermag in een mensenleven - en mensen daar steeds minder aan toekomen, omdat ze zichzelf te pletter werken - is dat NIET wat coaches doen.

En coaches willen uiteraard niet dat kwetsbare mensen mismeesterd worden. Daarom verwijst een coach ALTIJD door naar andere begeleidingsvormen als dat aangewezen is en voor zover mensen zelf al niet die stap gezet hebben.

Veel van mijn klanten bijvoorbeeld hebben al een psycholoog of therapeut en ik moedig die klanten altijd aan om IN OVERLEG met hun andere begeleider(s) voor een traject bij mij te kiezen

Of niet. Want soms is het te vroeg, of is er geen persoonlijke klik. Dat is allemaal prima.

Versnippering in het welzijnsveld helpt mensen niet

Maar die 'versnippering in het veld mensenwerk' komt het welzijn van burgers NIET ten goede en het helpt de lange wachtlijsten niet korter worden.

De polemiek tussen de verschillende disciplines onderling, draagt nog minder bij:

Want of jij als 'professional in mensenwerk' jouw doelgroep nu cliënt, klant, patiënt of gewoon 'medemens' noemt, DAT zou toch ondergeschikt moeten zijn aan het gegeven dat je wil bijdragen, hetzij door de vaardigheden en persoonskenmerken die je zelf te bieden hebt, hetzij door zo correct mogelijk door te verwijzen richting gepastere hulp?

Polemiek rond jobshaming aanzwengelen of naar oplossingen zoeken?

Ik twijfelde lang OF ik hierover moest schrijven.

Want door over jobshaming te spreken, zwengel ik mogelijk de polemiek nog verder aan. En dat is niet mijn intentie: teveel ego, te weinig eco.

En die boel wil ik net kantelen...

Maar ik formuleerde wel enkele vragen op LinkedIn aan collega's binnen het brede veld 'mensenwerk':

  1. Hoe is het voor jou om dit te lezen?
  2. Wat moet er volgens jou gebeuren, opdat we hokjesoverstijgend durven kijken en vaker durven samenwerken, ieder vanuit zijn of haar kracht?
  3. Ken jij goeie voorbeelden die je in the picture wil zetten, zodat we ANDERE VERHALEN te horen en lezen krijgen over 'samenwerken aan meer mentaal welzijn voor iedereen'?

Ook hier kijk ik uit naar antwoorden en suggesties.

Mail ze mij via ilse@kantel.be of bel me op +32 477 30 66 99: ik spar er graag verder over met jou, vanuit mijn rol als werkgenegenheidsexpert, loopbaanbegeleider en levensloopcoach.

Afkicken van drukverslaving

Afkicken van drukverslaving

Afkicken van drukverslaving

Moeder, waarom werken wij (zo hard)?

Niets mis met graag en hard werken, voor zover jou dat als individu zingeving, energie, voldoening en fijne menselijke relaties oplevert én zolang jij een bijdrage levert waar onze maatschappij een betere plek van wordt. Maar deze twee 'voorwaarden' zijn lang niet altijd en voor iedereen vervuld.

Zo is voor steeds meer mensen hun 'druk leven' meer vloek dan zegen. En vragen we ons op een bepaald moment in ons leven terecht vertwijfeld af: is dit het nu? Waarvoor doen we dit eigenlijk?

Hoe gaat het? Druk druk druk...

Al dat 'druk-druk-druk doen' bracht ons waar we vandaag staan met de wereld: er is veel verwezenlijkt, maar er is ook veel stukgemaakt.

We branden onszelf op en vallen massaal uit, net zoals we grondstoffen op onze Aarde opbranden tegen een tempo dat natuurlijk herstel - regeneratie - onmogelijk maakt. Dat is niet alleen jammer voor onszelf, het is allesbehalve netjes tegenover de generaties die na ons komen...

Wat nu als ik je vertel dat 'afkicken van onze drukverslaving' kan leiden naar een planeet waarop het wél aangenaam toeven is, voor ALLE levensvormen, nu én ook nog binnen 7 generaties, mét verschillende generaties samen.

Op voorwaarde dat we bewustzijn ontwikkelen op enkele belangrijke denkfouten die we volgens mij tot nu toe maakten. En op voorwaarde dat we ons durven openstellen voor de mogelijkheid dat het ook anders kan. Hoe? Read-on.

Een ongemakkelijke waarheid over de staat van de wereld...

Als mensheid toonden we de voorbije decennia zoveel arrogantie dat we niet enkel het voortbestaan van ontelbare planten- en diersoorten in gevaar brachten, maar ook het voortbestaan van onszelf als soort:

Het leven zoals we het vandaag kennen, is bedreigd: DAT is de feitelijke realiteit die ecocide heet.

De impact van die ecocide op andere grote systemen zoals economie, staatstructuren, rechtssystemen en financiële markten, kunnen we vandaag niet inschatten, laat staan beheersen. Wat we wel weten, is dat de komende decennia met behoorlijk wat chaos gepaard zullen gaan.

De enige zekerheid die we vandaag hebben over de gevolgen van ons gedrag in het verleden,

is dat er veel ONZEKERHEID en TURBULENTIE zal zijn...

En laat nu net onzekerheid een element zijn waar weinig mensen dol op zijn, economen en financiële profielen - who've been running the show so far - al helemaal niet.

Daar is een eenvoudige verklaring voor: chaos en wanorde triggeren namelijk onze reactieve patronen. En hoewel die reactieve patronen nodig zijn bij écht levensgevaar, zijn ze allesbehalve helpend wanneer ze te pas en te onpas onze natuurlijk zijnsstaat - een staat van vrede, rust, speelsheid, samenwerking en tevredenheid - 'kapen'.

Dat zien we vandaag al in onze respons op ecocide, klimaatverhitting en teloorgang van biodiversiteit: de toekomst van onze planeet ziet er ondertussen zo onfraai uit dat we ofwel het hoofd afwenden, in de hoop dat het allemaal wel zal meevallen, het 'onze kop wel zal duren', of in de overtuiging dat 'het schip toch al gezonken is', of in de hoop dat technologisch vernuft wel voor oplossingen zal zorgen. 'De vlucht vooruit' is ook een piste: dan verlaten we deze Aarde toch gewoon voor een andere planeet? Yeah, right... Om daar dan verder te doen zoals we hier bezig waren?

Bovendien wordt het tijdsbestek om de hete grond onder onze voeten te ontvluchten - of te bevechten - steeds korter volgens klimaatwetenschappers. De urgentie neemt dus toe en daardoor ook ons globaal gevoel van instabiliteit: het leven zoals we het vandaag kennen is bedreigd en 'de nieuwe manier van zijn' is er nog niet: met die onzekerheid kan het menselijk ego erg moeilijk 'zijn'. 

Daarom lijkt het mij zinvol om aan de slag te gaan met de linkerkant van onderstaande universele levenscyclus en ons te bezinnen over de kansen die er liggen op dit kantelpunt in ons bestaan.

 

https://www.kantel.be/2020/01/kantelen-die-handel/

Als we het niet voor onszelf doen, laten we het dan doen voor de generaties die na ons komen. En op die manier meteen zingeving toevoegen aan ons eigen bestaan:

Want is het niet precies de existentiële leegte die veel mensen momenteel ervaren die oorzaak is van de drukte die we de hele tijd creëren, waardoor we de verkeerde dingen doen die ons verder doen afdrijven van de gemoedsrust waar we zo naar snakken?

Is 'onze respons op existentiële leegte' - onze drukverslaving - dan misschien mee de oorzaak van de problemen die we nu IN onszelf en RONDOM onszelf ervaren?

Als dat zou kloppen, dan ligt in 'afkicken van onze drukverslaving' een fantastische opportuniteit!

Food for thought EN uitzoeken:

Afkicken van drukverslaving - www.kantel.be

Boeiende toekomstvisies

Wereldwijd denken mensen na over hoe de toekomst van de wereld er zou kunnen uit zien:

De invloed van dergelijke evoluties boeit mij uitermate.

Want terwijl we evolueren van 'een kenniseconomie' naar 'een betekeniseconomie', van 'het antropoceen' naar 'een symbioceen', brengt dit ook gigantische uitdagingen met zich mee voor de manier waarop we leven én werken...

Wat als we het perspectief kantelen?

Als 'hard werken' een vluchtpatroon is, een reactief patroon, als re-actie op een gevoel van existentiële leegte, een gevoel dat je liever niet wil voelen, is het van belang om de oorzaak van dat leegtegevoel op te sporen.

De oorzaak van die leegte ligt vaak in de 'separatie' die wij zelf creëren, omdat 'doorvoelen' van de leegte té pijnlijk is.

Als dat klopt, ligt er een oplossing in het wél doorvoelen van de leegte én in het ombuigen van die separatie.

Anders gezegd: je bent weggevlucht van datgene wat je blij KON maken, van wat je gemoedsrust KON geven, van alles wat ervoor kon zorgen dat je jezelf niet hoefde te verdoven en je bent gaan geloven dat het vluchtmiddel voor jou 'de oplossing' is.

Terwijl 'de oplossing' in de omgekeerde beweging zit: verbind je opnieuw met datgene wat je blij kan maken, met wat je gemoedsrust geeft: dan hoef je jezelf niet meer te verdoven met drukdrukdruk doende zijn...

En doe dat ZONDER daar voorwaarden aan te koppelen:

Zeg dus niet: 'ALS ik maar meer gemoedsrust zou ervaren in mijn leven,

dan zou ik me beter voelen',

maar kantel het als volgt:

'als ik mezelf toesta om me goed te voelen, dan ervaar ik gemoedsrust'

De logische vraag die daarop volgt, is dan deze: wat is er HIER EN NU nodig voor jou om je goed te kunnen voelen? Of nog:

Waar word jij blij van in het leven?

Wanneer mensen op het eind van hun leven gevraagd worden naar wat ze anders hadden willen doen, antwoordt niemand dat ze graag harder hadden willen werken... Wel integendeel. Bronnie Ware noteerde antwoorden van haar palliatieve patiënten in haar boek 'The Top Five Regrets of the Dying: A Life Transformed by the Dearly Departing':

  1. I wish I'd had the courage to live a life true to myself, not the life others expected of me
  2. I wish I hadn't worked so hard
  3. I wish I'd had the courage to express my feelings
  4. I wish I had stayed in touch with my friends
  5. I wish I had let myself be happier

Jammer genoeg stellen weinig mensen zich dit soort vragen preventief, 'bij leven'.

Doen ze dat wel - bijvoorbeeld in het kader van een coachingstraject, of omdat ze met een pittig kantelpunt in hun leven geconfronteerd worden zoals een onverwacht afscheid of ziekte - dan zijn dit hun antwoorden:

  • ik wil graag meer tijd doorbrengen met geliefden
  • ik wil fysiek actief kunnen zijn en niet de hele tijd exclusief in mijn hoofd leven, achter een scherm verborgen zitten of achter machines moeten staan
  • ik wil de eenvoudige dingen des levens meer waarderen
  • ik wil in het groen, in de natuur zijn, of me omringd weten door andere schoonheid in de vorm van kunst of cultuur
  • ik wil sociale contacten mogen en kunnen leggen én tijd maken om ze te onderhouden
  • ik wil mogen lummelen en spelen, zonder resultaatsverbintenis
  • ik wil minder 'moeten'...
  • ik wil mogen leren, voor het plezier van het leren, niet omdat dat moet
  • ik wil graag 'goed doen', voor anderen en voor mezelf want dat voegt waarde toe aan mijn leven
  • ik wil rust, gemoedsrust, content kunnen zijn met mijn leven zoals het vandaag is
  • én ik wil mogen bijdragen, op mijn manier...
  • ik wil liefde geven en ontvangen, ik verlang naar erkenning voor wie ik ben en wat ik doe, ook als ik tijdelijk niet veel KAN doen...

Waarom leven we dan niet vaker op die manier?

Ik verdenk ons ervan dat we zijn gaan geloven dat we bovenstaande vraag beter niet kunnen stellen, uit angst voor het antwoord. Want we zijn ondertussen zo verslaafd geraakt aan het vluchtpatroon - hard werken - dat we de gedachte aan 'minder werken' amper durven toelaten...

Want nu komt het angeltje: we leven niet op een eiland, we leven in een CONTEXT die grote impact heeft op ons denken en doen.

En in die omgeving is het riedeltje 'dat hard werken nu eenmaal ons lot is, als we tenminste een beetje 'n fijn leven willen leiden' er stevig ingeprent, ondermeer gevoed door een dominant economisch paradigma dat in onze contreien kapitalisme heet en ons aanmoedigt om steeds meer te produceren én te consumeren.

Het resulteert voor velen in deze bijzondere situatie:

We voeren jobs uit die ons ongelukkig maken, waardoor we dingen kopen die we niet nodig hebben, om indruk te kunnen maken op mensen die we niet meer kennen, laat staan leuk vinden...

En zo zijn we stilaan 'verslaafd' geraakt aan druk bezig zijn.

Niet verwonderlijk trouwens, in een wereld waarin 'druk bezig zijn' een statussymbool werd. Vraag maar 'ns aan iemand die op pensioen 'moet', hoezeer diens identiteit vervlochten is met de professionele rol die hij /zij /hen vervulde voorheen...

We lijden massaal aan drukverslaving en koopwoede,

zo massaal dat we ons er niet eens meer bewust van zijn

en dat wie dit durft aankaarten meteen MOET veroordeeld worden 

en weggezet wordt als naïeveling, dromer, communist, anarchist: pick your choice...

KAN DAT ANDERS?

Ja, dat kan zeker.

De beste manieren die ik als kantelaar zie, is om te durven twijfelen en je eigen gedrag, overtuigingen en aannames voortdurend in vraag te stellen met vragen als deze:

1. Waarom lijd ik eigenlijk terwijl ik in een welvarende positie zit?

  1. Waardoor lijden wij zo massaal aan drukverslaving in onze welvaartsmaatschappij'?
  2. Zou de welvaartmaatschappij zelf mee aan de basis kunnen liggen van onze drukverslaving?

Hoe komt het bijvoorbeeld dat wij zo vaak het gevoel hebben in schaarste te leven - te weinig geld, liefde, voedsel, energie, grondstoffen, natuur, kennis, ruimte, stilte, aandacht, verbinding, spiritualiteit, vul maar in - terwijl er van dat alles EEN POTENTIEEL AAN OVERVLOED is, dat hooguit onrechtvaardig verdeeld is?

Zou het kunnen dat ons wereldbeeld en onze kijk op economie hier een rol in speelt?

Zou het kunnen dat we onszelf dan ook kunnen bevrijden van een juk dat we zelf gecreëerd hebben? 

(Pssst: ik denk van wel ;-))

2. Waarom spreken we over arbeidstijd versus privétijd?

Toen we nog als jager-verzamelaars leefden, liepen werk en leven door elkaar en waren ze één:

  • Waarom creëerden wij afgescheidenheid tussen die twee?
  • Waarom spreken we over 'een balans vinden' tussen arbeidstijd & privétijd, over 'activiteit en productiviteit', terwijl arbeidstijd gewoon onderdeel is van onze - beperkte - tijd in een eindig leven?

Is onze kijk op tijd toe aan grondige herziening?

(Pssst: ik denk van wel ;-))

3. Waarom is het ene werk het andere niet?

Ook mogen we ons bewuster worden van het verschil in waardering voor werk dat meestal door mannen wordt gedaan en zorgtaken die meestal door vrouwen worden opgenomen. Opnieuw een vorm van ongelijkheid die voor meer strijd zorgt dan goed voor het geheel is.

Waarom laten we dat nog altijd toe? Dat we hiervoor kiezen, dat is toch al te gek?

(Pssst: het kan ook anders...)

4. Hoe dragen mijn huidige keuzes bij aan een beter leven?

Als een bepaalde strategie niet meer werkt, is de eenvoudigste oplossing: stel je strategie bij. Probeer iets anders, dat beter werkt.

Stel je dus de vraag: 'hoe dragen mijn huidige levenskeuzes bij aan een fijn leven?

En als ze dat niet (meer) doen, wat wil ik dan anders?'

5. Welke rol speelt 'taal', welke rol spelen verhalen en rolmodellen in dit alles?

Taal speelt een zeer grote rol want woorden creëren werelden. Daarom is het hoog tijd voor andere verhalen...

Hoog tijd voor andere rolmodellen ook. Andere voorbeelden waaraan we ons kunnen spiegelen. Meer diversiteit graag.

Want wat we de voorbije decennia als zaligmakend hebben aanzien, vraagt nu een te hoge tol. Individueel én maatschappijbreed. Kantelen die handel!

WaT kan jij zelf DOEN?

Stel je eigen perspectief op arbeid eens in vraag:

  1. Wie zich bewust wil worden van en zelfs wil afkicken van z'n drukverslaving, moet het eigen wereldbeeld en je mindset + dominante overtuigingen in vraag durven stellen
  2. Je leert best relationeel en systemisch kijken naar 'wat is', daarbij ook rekening houdend met je omgeving en hogere doelen
  3. Op lange termijn denken en de belangen van generaties VOOR en NA jou meenemen in je beslissingen, is een must
  4. Durven verbinden met wat voor jou als 'existentieel en waardevol' aanvoelt, is van goudwaarde, ook al kan je dat niet altijd 'rationeel' verklaren en 'vinden anderen daar vanalles van'

Om dat te doen, helpen vragen als:

  • Klopt de manier waarop ik 'werk' voor mezelf definieer nog wel?
  • Klopt het wereldbeeld dat ik voor 'waar' hield nog wel?
    • Is 'zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk aan de betaalde arbeid houden' écht verstandig?
      • Wie gaat er voor jonge kinderen, ouderen, het maatschappelijk bindweefsel zorgen?
      • Wie gaat er nog winkelen in stenen winkels, als iedereen voltijds 'aan de slag' is?
      • Met welke grondstoffen gaan we zoveel 'productie en consumptie' mogelijk blijven houden?
      • Gaat 'handelaarschap' nog wel kunnen blijven bestaan, als er geen mensen meer vragende partij zijn voor analoge handelsplekken?
    • Is 'meer van hetzelfde' écht waar wij vandaag nood aan hebben?
    • Zullen we er echt op 'achteruit gaan' als we andere keuzes maken, ook rond het belang van 'reproductieve arbeid'?
    • Wat beschouw ik als vooruitgang en wat kan ik erkennen als achteruitgang?
  • Aan wat voor maatschappij wil ik bouwen, waarvoor wil ik zorg dragen in de toekomst?

Voel jij je getriggerd door deze vragen? Mooi...

Dat is het begin van een mogelijke transitie naar een ander leven.

Eentje waarin jij bewust wordt van je eigen drukverslaving én de mogelijke alternatieven:

 

  1. Meer zijn en minder doen
  2. Vaker 'de juiste dingen doen', meer focus op effectiviteit dan blinde focus op efficiëntie
  3. Minder vaak 'de verkeerde dingen doen' 
  4. Leren denken OVER je denken
  5. Voelen ook een plaats geven in je bestaan
  6. Introspectie koppelen aan outrospectie en je empathisch vermogen verhogen, zodat je je onderdeel voelt van een groter geheel, een geheel dat waardevol genoeg is om VOOR te kiezen, te behoeden, te beschermen, te koesteren...
  7. En beseffen dat 'de natuur' - waar wij onderdeel van zijn - een fantastisch zelfhelend systeem is, als wij maar toelaten dat het systeem zichzelf heelt
  8. vandaar: verander de wereld, begin bij jezelf

Kantel naar een regeneratief leven

Kantel naar een regeneratief leven

Kantel naar een regeneratief leven

Wat betekent regeneratie?

Regeneratie gaat nog een stap verder dan ‘streven naar duurzaamheid’.

Het betekent niet langer ‘een neutrale’, maar wel bewust een POSITIEVE bijdrage leveren door op holistische wijze een verschil te maken 

'Holistisch' wil in de context van levensloop- en loopbaanbegeleiding zeggen dat je ALLE levensdomeinen als verbonden met elkaar beschouwt. En dat, wanneer er iets grondig verandert in het ene domein, dat altijd impact heeft op de andere.

Het betekent ook dat je rekening houdt met de impact van jouw persoonlijke beslissingen op de andere mensen die een belangrijke rol in je leven spelen. Je overstijgt dus je eigenbelang, waardoor je het algemene belang beter dient, zonder je eigen behoeften te negeren of ondergeschikt te maken.

Je gaat voor win-win-winsituaties, in alle omstandigheden. Da’s een heel ‘logische’ manier van kijken voor wie al een ecologisch of ecosofisch wereldbeeld hanteert, maar een pittige uitdaging voor wie met andere wereldbeelden opgroeide. 

Resultaat van dergelijke regeneratieve blik? 

 Wanneer je met een regeneratieve blik naar je eigen leven kijkt, ga je andere keuzes maken in het leven:

  • In plaats van louter individualistisch naar je toekomst te kijken, ga je je denken en handelen afstemmen op een collectief belang
  • In plaats van uit ‘afgescheidenheid’ te leven – 'ieder voor zich', 'eten of gegeten worden', 'no pain, no glory' - streef je naar een leven met meer verbinding, met jezelf én met alle ander leven, niet omdat 'het moet' of omdat je daar een beloning voor krijgt, maar omdat het intrinsiek goed voelt, omdat wij altijd al op die manier bedraad waren als mens en sociale dieren
  • In plaats van te denken vanuit schaarste – er is niet genoeg tijd/geld/liefde/ vul maar in – ga je leren kijken vanuit overvloed

 

Waarom zou je een regeneratief leven willen leiden?

Bewust een positieve bijdrage leveren aan het grotere geheel waar je deel van uitmaakt, voegt instant betekenis en zingeving toe aan je leven.

Op een moment in de geschiedenis waarop we met zovelen op zoek zijn naar zingeving en naar hoop om moedig onzekere tijden tegemoet te durven gaan, is dit minstens een interessante piste om te onderzoeken.

Want wie droomt er niet van om een leefbare wereld achter te laten voor z’n kleinkinderen, met minder conflicten en een beter toekomstperspectief, ondanks alle onheilsberichten?

 Als dat mogelijk wordt door je eigen wereldbeeld in vraag te durven stellen én je van dat proces ook nog blijer wordt, dan laat je zo’n kans toch niet liggen? 

    Er is een rivier die nu erg snel stroomt.
    Hij is zo groot en snel dat er mensen zijn die bang zullen zijn.
    Ze zullen proberen om aan de wal vast te houden.
    Ze zullen zich voelen alsof ze uit elkaar getrokken worden en ze zullen enorm lijden.

    Weet dat de rivier zijn bestemming heeft.

    De oudsten zeggen dat we de kant los moeten laten en af moeten zetten naar het midden van de rivier, onze ogen open moeten houden en onze hoofden boven water.

    Kijk wie daar met jou is en vier feest.

    In deze tijd in de geschiedenis moeten we niks persoonlijk nemen, onszelf allerminst!
    Want op het moment dat we dat doen, komen onze spirituele groei en reis tot stilstand.

    De tijd van de lone wolf is voorbij.
    Verzamel jullie!

    Verban het woord ‘worstelen’ uit je houding en woordenschat.
    Alles wat we nu doen moet op een heilige manier gedaan en gevierd worden.

    WIJ zijn degenen

    op wie we gewacht hebben...

    Hopi-oudste Hopi Nation, Oraibi, Arizona

    UIT BOEK 'De wereld, dat ben jij' van Roek Lips – Uitgegeven bij Ambo|Athos Amsterdam

    Hoe werkt dat, regeneratief leven?

    Door jezelf te zien als onderdeel van het levensweb, plaats je jezelf niet meer aan de top van een pyramide.

    Maar evenmin reduceer je jezelf tot een willoos onderdeel van de massa waarin elke vorm van autonomie de kop wordt ingedrukt.

    Vanuit een besef van afhankelijkheid ten aanzien van ALLE leven, ga je in verbondenheid je eigen ding doen in de wereld...

     Individualisme en kortetermijndenken gaan op de schop, ten bate van een langetermijnvisie en meer wederkerigheid tussen al wat leeft en leefde, in het verleden, het heden én de toekomst. 

    Zo krijg je een heel andere dynamiek, ook intergenerationeel, met meer respect voor elkaar als resultaat.

    1. je erkent de overvloed die er is en streeft naar een gelijkwaardiger verdeling
    2. je laat je eigen grote gelijk los en durft je wereldbeeld in vraag stellen
    3. je vult niet in voor een ander, maar luistert en stelt vragen over hoe het is om die ander te zijn...

    Zo ontstaat wederkerigheid tussen al wat leeft en leefde, in het verleden, het heden én de toekomst. Ook je tijdsbesef kantelt dus...

    Voorbeeld één – regeneratieve landbouw

    Regeneratieve landbouw draait bijvoorbeeld niet enkel over ‘creatie van voedsel’ maar gaat ook over:

    • biodiversiteit
    • het bodemleven
    • de levenskwaliteit van de boer
    • zijn relatie met de consument én het landschap

    Voorbeeld twee – regeneratieve economie

    Een regeneratieve economie is gebaseerd op wederkerigheid waar ALLE belanghebbenden baat bij hebben. Zo heb je niet langer ‘een winnaar en een verliezer’, maar ‘veel winnaars zonder dat er nog verliezers zijn’. Want zolang er nog verliezers zijn, werk, denk of leef je nog niet regeneratief genoeg.

    Voorbeelden van regeneratieve manieren om naar economie te kijken vind je bij Kate Raworth’s donuteconomie en Kees Klomp’s betekeniseconomie.

    Hoe kantel je als individu naar een regeneratief leven ?

    Kantel naar een regeneratief leven

    Eerst de weg naar binnen: analyseer je dagelijkse handelingen & rituelen

    • Strookt wie je wil zijn en hoe je wil leven met hoe je vandaag leeft?
    • Passen je huidige gewoontes en gedragingen bij je gedroomde toekomstbeeld, voor je eigen leven én voor de wereld?
    • Kan je nieuwe rituelen en gewoontes creëren, vanuit een regeneratief karakter?
    • Durf je vaker vertragen, stilstaan, spanning benoemen, conflicten aangaan in plaats van uit de weg gaan, durf je met open hart verbinden met AL wat zich aandient in je leven?

    Ontdek jouw missie en visie in dit leven

    • Ken jij jouw missie al? Stond je daar al bij stil? Ben je in staat om ‘woorden’ te geven aan wat jij als jouw missie in dit leven beschouwt?
    • In welke mate maken de planeet, andere mensen én andere planeetbewoners deel uit van jouw missie?
    • Kan je vanuit een hoger doel VOORBIJ producten, diensten en processen kijken en een diepere betekenis geven aan wat jij doet in het leven?
    • Heb je helder hoe jouw visie past binnen een langetermijntoekomstdroom voor een regeneratieve wereld?
    • Heb je aandacht voor je oorsprong, waar je vandaan komt en hoe je bent geworden wie je vandaag bent?

    Word je bewust van je eigen overtuigingen, aannames, meningen en reactieve patronen

    Bewustzijn kan maar groeien waar er bereidheid is om te vertragen, stil te staan, te kijken en diep te luisteren naar wat IS.

     

    1. Kan jij je nog verwonderen?
    2. Durf je kritisch te denken OVER je eigen denken?
    3. Over het denken zelf?
    4. Durf jij voelen?
    5. Ken je de favoriete vecht-, vlucht- en bevriesresponsen van je reptielenbrein wanneer dat voelen lastig wordt?
    6. Ben je bereid het innerlijk werk te doen om die reactieve patronen om te buigen?

    Ontdek je waarden en principes

    • Weet jij wat je echt belangrijk vindt in het leven?
    • Kan je dat ook op positieve wijze verwoorden of verbeelden?
    • Kan je vertellen waar je voor staat, waar je meer van wil, zonder te veroordelen wat je niet wil en kan je dat zonder gevoelens van verbittering, angst, boosheid of verdriet over wat nog niet is?

    Neem 100% verantwoordelijkheid voor jouw eigen aandeel

    Niet minder dan 100%...

    1. Ga jij conflicten moedig aan, in plaats van ervan weg te lopen?
    2. Waak je over je eigen reactieve patronen en buig je ze om tot proactief bewustzijn?
    3. Kijk je met mildheid naar het gedrag van andersgestemden omdat je weet dat de meeste mensen hun best doen, net zoals jij?

    Maar ook niet meer dan 100%...

    1. Weet je dat je in je eentje geen volledig systeem kan keren, dat dit een toprecept is om op te branden?
    2. Verbind je je daarom met gelijkgestemden, reik je vanuit kwetsbaarheid uit en durf je hulp vragen?
    3. Vermijd jij onnodig drama, geef je jouw grenzen aan?

    Bepaal je toekomstig gewenst gedrag, wat ga je anders doen?

    • Wat DOE jij al concreet om je missie te beleven, te belichamen?
    • Hoe geef jij VORM aan datgene wat je in de wereld wil zetten?
    • Welke TALENTEN zet jij vandaag al in om je missie leven in te blazen?
    • Welke VAARDIGHEDEN OF PERSOONSKENMERKEN wil je graag nog verder exploreren of ontwikkelen?
    • Wat heb je daartoe te ondernemen?
    • Wie kan je daarbij helpen? Want je hoeft het niet alleen te doen…

    Dan de weg naar buiten: betrek anderen in jouw verlangen als storymaker

    • Woorden creëren werelden: word een storymaker, creëer nieuwe verhalen in plaats van oude verhalen te herkauwen of te consumeren
    • Overstijg het ‘influencer-schap’ op basis van commerciële reclamedoeleinden, inspireer anderen vanuit wat je hart je oproept om te delen; sharing = caring
    • Gebruik alle kanalen die je ter beschikking hebt om jouw verhalen en verlangens te delen met anderen
    • Denk digitaal aan sociale mediaplatformen en videokanalen, denk analoog aan de gesprekken die je voert met mensen, aan een boek dat je kan schrijven, aan cirkels die je organiseert,...
    • Betrek je volledige netwerk om AL je levensdoelen te bereiken…

    Communiceer op verbindende wijze, met jezelf en elkaar

    Geweldloze of verbindende communicatie is een mooie manier om met meer mildheid naar jezelf én de Ander te kijken...

     

    Word je bewust van je eigen 'tone of voice', de manier waarop je tegen jezelf en tegen anderen over jezelf én over anderen praat. Ook als die gesprekken in stilte, in je hoofd plaatsvinden. En dan 'gedachten' heten...

    Speel met de elementen

    Er is geen standaard recept of stappenplan om je ‘instap’ of ‘volgende stap’ in jouw kantelproces te bepalen.

    Speel met de elementen. En realiseer je dat dit een levenswerk is, no quick fix...

    Zolang jij de bereidheid aan de dag legt om te durven voelen, denken én bewegen in de voor jou gewenste richting, daarbij rekening houdend met de grotere gehelen waarvan je deel uitmaakt, blijf je verdiepen en evolueren op je levenspad.

     

    Wanneer is het een goed moment om te kantelen?

    Sommige mensen wachten tot een kantelpunt in hun professioneel of persoonlijk leven hen wakker schudt…

    Anderen zien in het kantelpunt waarop onze planeet staat een uitnodiging om er niet langer over te denken, maar het nu eindelijk te gaan DOEN, hun leven vanuit regenerativiteit te omarmen.

    Vast staat dat we meer dan ooit behoefte hebben aan ACTIEVE hoop, bekijk de documentaire Living in the Time of Dying maar ‘ns.

     

    Vandaag hebben we nog een keuze,

    aan jou om die keuze te maken...

    Verbind met anderen die werken rond 'regeneratief leven'

    Je hoeft het niet in je eentje te doen, sterker nog, je KAN het niet in je eentje...

    Verbind liever met anderen die zoekend zijn en geenszins beweren 'HET' antwoord te hebben, maar wel uitkijken naar 'verbinden met gelijkgestemden die het ook niet weten en in dat niet-weten kunnen ZIJN, met en voor elkaar':

     

    Contacteer mij als je zelf op zoek bent naar handvaten om rechtop te kunnen blijven onder de zekerheid dat er weinig zekerheden zijn en als je, in plaats van te blijven wankelen, bewust wil kantelen naar een regeneratieve manier van leven...

     

    De waarde van werk

    De waarde van werk

    Wat ik al jaren oppik over de waarde van werk uit gesprekken met ervaren professionals tijdens mijn werk als levensloopbaancoach, zie ik vandaag bevestigd in academisch onderzoek in 2022 uit de Nederlandse Universiteit van Amsterdam:

    'Betaald werk' moet het afleggen tegen andere levensdomeinen als gezin, familie en vrienden en vrijetijdsbeleving

    Zinvol, kwaliteitsvol werk dat een bijdrage levert aan een betere wereld en waarin sociale relaties primeren, is waar mensen naar verlangen, maar wat ze steeds minder vinden

    Nochtans werken we graag: 74% zou blijven werken als het voor het geld niet nodig was, tegelijkertijd zou 71% het een verbetering vinden als we een eenvoudiger, natuurlijker manier van leven zouden leiden...

    Waarde van Werk in Nederland - Paul de Beer

    Wat betekent 'de waarde van werk' voor jou als professional tijdens je beroepsactieve jaren?

    Vertaald naar jouw dagelijkse realiteit, levert dat interessante reflectievragen op:

    1. Als jij verlangt naar een eenvoudiger, natuurlijker manier van leven, wat weerhoudt je daar dan van?
    2. Als je verlangt naar zinvol werk, wat kan je dan doen binnen jouw huidige professionele context en rol om er zingeving aan toe te voegen?
    3. Als het je niet lukt binnen je huidige context, wat heb je dan anders te doen?
    4. Wie kan je daarbij helpen?
    5. Wanneer ga je die hulp vragen?

    Op metaniveau kan je hierbij stilstaan:

    • Hoe wil jij je in de toekomst verhouden tegenover 'betaald werk', wetend dat het leven eindig is, kinderen snel opgroeien en onze wereld zoals we ze vandaag kennen op een kantelpunt staat?
    • Wat betekent dat antwoord voor de KEUZES die jij maakt, in jouw werk en leven, voor JOUW gedrag?
    • Wat ga je anders doen, als consument of producent, verschaffer of afnemer van betaalde arbeid, aanbieder of afnemer van diensten, maar ook als vader of moeder, zoon of dochter, partner, vriend, familielid, lid van een vereniging, burger?

    Maakte jij al eens de balans van jouw persoonlijk contentement in de verschillende levensdomeinen? Moet je echt 'ns doen:

    https://www.kantel.be/epc

    Wat betekent dit onderzoek naar de waarde van werk voor jou als werkgever?

    1. Verbeter de kwaliteit van werk, zet minder in op 'command and control', geef je medewerkers meer autonomie in hun tijdsbesteding en maak menselijke interactie en 'menselijke maat' opnieuw leidend: mensen snakken naar verbinding...
    2. Dat betekent niet dat je moet verbieden om 'thuis te werken': geef mensen de vrije keuze om hun werk zo te organiseren dat ze resultaten kunnen behalen die in consensus bepaald werden...
    3. Zorg voor interessant werk: zorg ervoor dat je medewerkers weten op welke manier ze bijdragen aan welk doel en vergewis je ervan dat zij dat doel waardevol vinden...
    4. Screen je medewerkers op hun waarden: zorg ervoor dat zij hun eigen waarden kennen als dat vandaag nog niet het geval is en bepaal de waarden van je organisatie niet top-down, maar bottom-up: de waarden van je medewerkers bepalen de waarden van de organisatie, niet andersom...
    5. Waarden moeten altijd vertaald worden in gedrag, anders blijven ze dode letter...
    6. Werk dat beter gedaan wordt door computers of robotten kan je gerust automatiseren, maar werk waarbij de mens hét verschil maakt, moet je nooit weg saneren: dat betaal je cash in verminderde betrokkenheid bij je medewerkers én je klanten...
    7. Betrek je medewerkers actief bij het menselijk houden van de werkdruk: hou op met top-down sturen en geloven dat een zaakvoerder, CEO of gelijk welke manager 'alwetend' is...
    8. Stel je visie over 'mensen die uitvallen' bij: zorg dat je weet waarover je praat, of laat je bijstaan door mensen die wél weten waarover ze praten als het gaat over langdurige afwezigheid door fysieke of mentale problemen
    9. Waan jezelf niet immuun voor burn-out: niemand is immuun, ook jij niet...
    10. Laat je vaker bijstaan door professionals in 'mensenwerk': dat is OOK een ambacht...

     

    Wat betekent dit voor beleidsmakers en andere denkers rond de waarde van werk?

    Wordt het geen tijd om het perspectief te kantelen?

    Om 'krapte op de arbeidsmarkt' niet enkel als een probleem te zien, maar ons af te vragen waarvoor dit 'probleem' een oplossing is?

    1. Is het echt verstandig om zo hard in te zetten op 'iedereen voltijds en zo lang mogelijk aan de betaalde arbeid krijgen', gedreven door een louter mechanistische kijk op het leven, terwijl mensen terecht verlangen naar een waardengedreven leven?
    2. Is het verstandig om onze levens te reduceren tot activi-tijd en productivi-tijd, gedreven door een economisch systeemdenken dat zowel onszelf als de Aarde uitput?
    3. Moeten we het nog wel hebben over 'de balans werk-leven'? Creëren we op die manier niet nog meer afgescheidenheid in plaats van verbinding?
    4. Wat wordt er mogelijk als we 'economie' opnieuw ten dienste stellen van de maatschappij in plaats van andersom en ons laten inspireren door de donuteconomie van Kate Raworth of de betekeniseconomie van Kees Klomp?

    Benieuwd hoe jij dit ziet...

    Kate Raworth's donut economie

    Kate Raworth's donut economie

    Tijd voor een ander economisch verhaal... 

    Er is één verhaal dat onze levens domineert en dat is het verhaal van de economie. Zowat ons hele leven zijn we bezig met 'hoe ga ik in staat zijn om te voorzien in mijn levensonderhoud, hoe raak ik aan genoeg middelen om een goed leven te kunnen leven?'

    Als we binnen dat economisch denken een ander verhaal durven omarmen, kantelt er dus heel wat in de wereld.

    Da's precies wat Kate Raworth doet, met haar vernieuwende kijk op economie. Sinds Adam Smith is er immers weinig veranderd aan de modellen die economisten hanteren, terwijl onze wereld zelf drastisch veranderd is...

    Tijd dus voor een andere kijk op economie, maak in volgende video's kennis met 'de donut-economie' van Kate Raworth.

    Kate Raworth - University of Oxford - Donut economie

    Waarom aan de slag gaan met economie?

    Hoe?

    Het concept van de 'homo economicus' mag op de schop wegens fout

    We hebben complexiteit te leren omarmen want de wereld draait niet lineair

    Herverdeling van rijkdom en zorg, zorgen voor gelijkwaardigheid

    een regeneratieve economie in plaats van een extractieve...

    Waarom 'groei' niet in een regeneratief verhaal past, ook geen 'groene groei'...

    Jason Hickel boek Minder is meer

    Boekcover

    Het boek van Jason Hickel 'Minder is meer - hoe degrowth de wereld zal redden' is een absolute aanrader.

    Dit boek is geen pleidooi TEGEN economisch denken of pro communisme, verre van.

    Het boek maakt daarentegen wel duidelijk waarom het kapitalisme op zich - en niet de neoliberale uitwas ervan - vanuit historisch perspectief voortdurende expansie nodig heeft om de eigen ineenstorting te vermijden.

    Het kapitalisme legt daardoor een enorme druk op mensen om te blijven consumeren en schulden aan te gaan.

    Eens je die dynamieken doorziet, kan je ze niet 'niet meer zien' en word je je pijnlijk bewust van de mate waarin ze het leven op aarde beheersen...

    Dat we het zo 'lastig' vinden om deze gedachte simpelweg toe te laten, toont aan hoe diep het kapitalistisch denken 'ingebed' is in onze denkkaders. En hoe wij dat prachtige geschenk dat 'ons leven' is, zelf herleiden tot 'een economisch middel', onder andere door mee te gaan in de ratrace die dit systeem mee in stand houdt.

    Velen komen hierdoor terecht in een modus van 'overleven'. Precies daarin schuilt de toxiciteit van ons gebrek aan bewustzijn over de gevaren van het kapitalisme als ideologie.

    Maar er is gelukkig ook goed nieuws: een postkapitalistische economie kan rechtvaardiger, zorgzamer en aangenamer zijn.

    Want door minder te 'nemen', kunnen we als mens meer 'zijn', zonder in te boeten op ons mens-zijn...

     

    Kate Raworth: tijd om economie als 'planetair huishouden' te beschouwen...