MISSIE

Mijn missie is bijdragen aan een wereld waarin mensen zich een gewaardeerd onderdeel voelen van een groter geheel, zodat ze er met plezier zorg voor dragen. Op die manier hoop ik tijdens mijn eigen leven zoveel mogelijk mensen aan meer voldoening, zingeving én werkgenegenheid te helpen én op lange termijn een leefbare planeet achter te laten voor generaties vér na mij.

Waarom moeten we 'kantelen'?

Wie gemoedsrust ervaart, content is en vertrouwen heeft in de toekomst, werkt magnetisch op andere mensen, heb je dat al gemerkt? Wie tevreden door het leven gaat, zet zich over het algemeen ook met veel plezier in voor het welzijn van ander leven, vanuit gevoelens als wederkerigheid, dankbaarheid, verantwoordelijkheidsbesef én omdat het gewoon goed voelt.

Maar ondanks de grote toename in welvaart en wetenschappelijke vooruitgang van voorbije decennia ervaren te weinig mensen in onze contreien gemoedsrust, laat staan vertrouwen in de toekomst.

We lijden massaal aan vereenzaming en afgescheidenheid, gaan gebukt onder de gevolgen van een doorgedreven individualisme en kortetermijndenken, aangestuurd door een paradigma dat 'het leven' reduceert tot een louter mechanistisch gegeven. We hebben ons leven laten reduceren tot 'een economisch middel' en spreken in termen van 'menselijk kapitaal', 'sociaal passief' of 'mamager'...

Resultaat? We dragen te weinig zorg voor onszelf, elkaar en de planeet. We lopen vast, in primitieve responsen van ons oerbrein en in onwetendheid over wat samenleven-en werken écht betekent.

Daarom verdoven we onszelf dat het een lieve lust is of strijden we tegen alles wat ons stoort, om toch maar niet te moeten tackelen wat er écht pijn doet en lastig is in ons leven. Zo stoppen we ons hoofd in het zand voor echte problemen die onze aandacht verdienen.

Een beweging maken van egoïsme naar ecocentrisme, waarbij we accepteren dat we de complexe problemen van deze tijd niet in ons eentje kunnen oplossen en maar beter verbinden met ALLE ander leven waar we deel van uitmaken, is daarom onontbeerlijk.

Sinds 2014 maakte ik een bewuste keuze om aan dergelijke regeneratieve transitie bij te dragen, als verbinder én door mensen één op één te begeleiden als coach. Zodat steeds meer mensen inzicht verwerven in hun eigen reactieve patronen én hoe ze daar anders kunnen mee leren omgaan.

Ik reik mijn klanten handvaten en cruciale zelfkennis aan zodat zij op hun beurt meer impact krijgen op hun omgeving.

Jezelf 'deel van de oplossing voelen', geeft namelijk vleugels en werkt aanstekelijk. Zo kan er een beweging ontstaan die de boel helpt kantelen in de richting van een regeneratieve wereld waarin mensen wél goed zorg dragen, voor zichzelf, elkaar én de planeet...

  VISIE

Tijdens mijn eigen loopbaan kwam ik erachter dat zoveel mensen in hun professioneel leven eerlijkheid, echtheid én verbinding ontberen. Dat we ons al te vaak verbergen, achter maskers, functietitels en rollen, achter structuren en systemen, achter wetgeving en gewoontes ook. Volgens mij missen we verbinding met elkaar omdat we in de eerste plaats de verbinding met onszelf én onze omgeving verloren raakten voorbije decennia.

Dergelijk gebrek aan verbinding leidt tot groeiende onzekerheid en angsten, wantrouwen ook. En angst beïnvloedt ons dagelijks functioneren en de keuzes die we maken op bijzonder negatieve wijze...

Daar komt nog bij dat de uitdagingen die we vandaag als mensheid te tackelen hebben - pandemieën, ecocide, polycrises, oorlogen, polarisatie, structureel toenemende ongelijkheid en de vereenzaming die daarvan het gevolg is - van existentieel niveau zijn en spelen op wereldschaal. De gevoelens van onzekerheid en machteloosheid die hiermee gepaard gaan, nemen toe, hoewel een groot deel van de wereldbevolking er op vele vlakken ontzettend op vooruit ging.

Het groeiend aantal langdurig zieken in onze eigen welvaartmaatschappij toont aan dat er systemisch iets grondig fout loopt:

Zo voel jij je misschien geleefd omdat je op automatische piloot door het leven racet, maar realiseer je je amper dat je daartoe gedreven wordt door een economisch model dat psychologisch en ecologisch onhoudbaar is.

Dat het dus niet 'jouw' fout of falen is, of enkel je eigen verantwoordelijkheid, maar wél een gedeelde verantwoordelijkheid:

We branden onszelf op, net zoals we de aarde opbranden, omdat we geloven dat 'het niet anders kan'; dat is manifest onjuist: natuurlijk kan het wél anders...

Aan symptoombestrijding doen, je kop in het zand steken, of meer van hetzelfde doen en hopen op een ander resultaat, zet geen zoden aan de dijk. De grondoorzaken aanpakken én bewustzijn creëren rond hoe dit anders kan én hoe ieder individu hieraan kan bijdragen lijkt mij een veel beter plan.

Laten we daarom opnieuw VERBINDEN: creëren, herstellen wat gebroken is, ons anders organiseren en LEIDEN in plaats van lijden; vervolgens die kennis en ervaringen doorgeven, zodat we ons bestaan als mensheid transformeren en zo SAMEN HET LEVEN ZELF BESCHERMEN...

Want 'kantelen', is niet enkel een individueel groeiproces,

het is OOK een collectief groeiproces...