In 2014 stond ik zelf op een professioneel kantelpunt na meer dan 25 jaar professionele ervaring in verschillende rollen en sectoren.

Na mee gebouwd te hebben aan uitgeverijen, TV zenders, high end fashion modedorpen, dienstverlenende bedrijven en horecaketens, van kleine start-ups tot en met beursgenoteerde bedrijven én de overheidssector knaagde de ratrace en het slopende tempo waarin ik mezelf voorbij liep.

Ik verlangde naar duurzame bloei in plaats van ongebreidelde groei want daar werd ik al lang niet meer blij van.

Toen ik in 2014 door een onverwacht ontslag eindelijk de kans had om met dat verlangen aan de slag te gaan, had ik daar ontzettend veel zin in. Maar helaas ontbrak het me aan daadkracht: rationeel wist ik dat 'ontslagen worden' het beste was dat me kon overkomen, maar emotioneel was het een heel ander verhaal.

Van 'workaholic' naar 'werkloze' in één dag triggerde een aantal vecht-en vluchtpatronen die me volledig blokkeerden. Toen ontdekte ik dat:

waar zekerheid onder je voeten verdwijnt,

vertrouwen mee wegstroomt...

In die periode kwam ik er ook achter dat er in onze drukke levens weinig ruimte is om 'zoekend' te zijn.  

Maandenlang lukte het me niet om in beweging te komen, terwijl ik nochtans geen burn-out of depressie had.

Ik wilde 'mogen stilstaan',

maar vond stilstaan tegelijkertijd beangstigend, in een wereld die nooit stopt met draaien...

En eerlijk gezegd voelde ik me te trots om hulp in te roepen, want ik had als manager en consultant al die tijd zo goed voor anderen geweten waar zij nood aan hadden, en nu lukte het niet voor mezelf? Daar kon ik niet mee leven.

Dus piekerde ik verder:

Mijn stil verlangen om zelfstandig te worden, sneeuwde onder door twijfels of ik wel geschikt 'materiaal' was voor een zelfstandig statuut. Als uitgesproken introvert, rebels vrijheidsdenker en creatief generalist had ik zoveel interesses: waarin zou ik me dan specialiseren?

Ik reed mezelf steeds vaster in mijn hoofd. Wie kampt met het gevoel gefaald te zijn, heeft het namelijk knap lastig om zich 'een gedroomde toekomst' voor te stellen.

'In between jobs' vertoeven, vereenzaamt bovendien, want je omgeving raast vrolijk verder.

Bovendien voelde ik veel boosheid over wat ik allemaal fout zag gaan, in mijn eigen leven en in de wereld.

Maandenlang voelde ik mij een zwalpend schip op een woelige zee van vertwijfeling, boosheid, angst en verdriet.

Tot ik de moed vond op zoek te gaan naar manieren om uit mijn impasse te komen. En toen werd het écht interessant:

Overal waar ik op zoek ging naar antwoorden, bood men mij ADVIES aan, maar nergens LUISTERDE men naar waar ik precies tegenaan liep...

Ik kreeg niet eens de kans 'onder woorden' te brengen wat er speelde en waar ik behoefte aan had, tenminste:

• niet zonder meteen in een bepaalde richting geduwd te worden,
• een label opgekleefd te krijgen,
• via één specifieke methode 'behandeld' te worden,
• of 'één zaligmakend advies' aangereikt te krijgen...

En toen bedacht de eeuwige verbeteraar in mij: dit moet toch beter kunnen... Sterker nog: dit kan ik beter.

Daar en dan is mijn coachingspraktijk met de naam Kantelpunt ontstaan. En die blijft evolueren.

Eerst was er enkel loopbaanbegeleiding, dan levensloopbaanbegeleiding en sinds 2022 heet ik iedereen welkom die worstelt met het omgaan met de vele onzekerheden die onze maatschappij triggert...

Het leven zoals wij het kennen, staat op een kantelpunt.

We beseffen het nog te weinig, maar we hebben ons voor te bereiden op heel andere tijden...

Kijk maar 'ns hoe de focus in het economisch denken verschoof in de loop van de recente geschiedenis:

UIT: Rethinking value - artikel op Restory door Mischa Verheijden, met Reon Brand

En kijk dan 'ns naar deze paden, mindsets en hun respectievelijke toekomstbeelden zoals uitgewerkt door Reon Brand:

De GAIA-metafoor past uitstekend bij mijn aanpak, die mensen uitnodigt hun focus te verleggen van 'ego' naar 'eco':

Sluiten ook mooi aan bij dit wereldbeeld:

• het zenboeddhisme
• de Afrikaanse filosofie UBUNTU en levensvisies van originele inheemse bewoners, 'indigenous people'
• een radicaal geweldloze en zachtmoedige aanpak, zoals toegepast in Verbindende Communicatie en omarmd in het verleden door mensen als Gandhi en Martin Luther King...

Elementen uit deze filosofieën en richtingen maken onderdeel uit van mijn coachingstrajecten.

Gaandeweg kwam ik erachter dat mensen individueel begeleiden doorheen een professioneel of persoonlijk kantelpunt maar weinig verschilt van 'mensen begeleiden doorheen de gevolgen van een maatschappelijk kantelpunt'. Het gaat om dezelfde angsten en behoeften, enkel de schaal is anders.

Als het perspectief 'zo binnen, zo buiten' iets is waar ik al heel lang mee werk, dan is het omgekeerde ook waar: 'zo buiten, zo binnen...'

We putten onszelf uit zoals we de aarde uitputten.

In beide gevallen krijgen we een kans om ons bewust te worden dat dit NOT the way to go is...

In de toekomst wil ik via mijn bedrijf Kantelpunt op AL die niveaus een bijdrage te leveren: van uiterst individueel tot en met maatschappijbreed. 

Wie zich aangesproken voelt door het wereldbeeld van ecocentrisme en regeneratie, ook wel 'het symbioceen' genaamd, heet ik hartelijk welkom voor inspiratie of coaching.

Want omgaan met onzekerheden kan je leren. Zodat je niet langer moet blijven hangen in reactieve patronen en je écht 'werk durft maken' van het 'in de wereld zetten' van JOUW gedroomde toekomstbeeld...

• leven, of wat had je gedacht?
• leren en ontwikkelen, door het leven te savoureren, met vallen en opstaan
• vertragen: je ervaart zoveel meer als je vertraagt...
• het kleine eren, als in 'small = beautiful': door 'de corporate wereld' achter me te laten en solopreneur te worden, werd ik eindelijk pijnvrij na 25 jaar chronische rugklachten
• actief kijken en luisteren, diep voelen, verbinden, denken, vertellen & schrijven
• de warme relatie die ik altijd had en nog heb met mijn ouders: zonder hen was ik er niet geweest, die gedachte maakt nederig en dankbaar voor het leven dat mij zo liefdevol werd geschonken
• de permanente evolutie in de relatie met mijn levensgezel: hij maakt mij een completer mens
• de kracht van vriendschap: mijn vriendinnen dagen mij uit de best mogelijke versie van mezelf te tonen
• verhalen, in alle vormen: papieren boeken, tv-series, films en documentaires, podcasts, één-op-één-gesprekken,...
• fluitende vogels, bomen, stromende rivieren, de aarde in onze tuin, de maan en de sterrenhemel
• petrichor, de geur van regen op droge aarde
• tijd met mezelf
• de stad waar ik geboren ben: Lier, in België
• fietsen, maar dan rustig, liever trager dan snel...
• filosofie als bron van troost en inzicht
• schoonheid als voeding voor mijn ziel: zet me in een lelijke omgeving en ik word letterlijk ziek
• yin en nidra yoga
• dutjes doen: in een wereld die doordraait, is dat een vredelievend teken van verzet
• wandelen in de natuur en héél enthousiast zwaaien naar koeien
• dagdromen
• stilte en rust, als zuurstof voor mijn rusteloze brein:

"Er zijn bepaalde hulpbronnen die wij gemeenschappelijk hebben, zoals de lucht die we inademen en het water dat we drinken. We beschouwen die als vanzelfsprekend. Maar doordat deze bronnen zo wijdverbreid beschikbaar zijn, maken ze wel alles wat we doen mogelijk. Voor mij is stilte ook zo'n soort hulpbron. Net zoals zuivere lucht ademhaling mogelijk maakt, maakt stilte, in bredere zin, gedachten mogelijk. De beschikbaarheid van stilte levert zonder meer een bijdrage aan creativiteit en innovatie."

— uit: Matthew B. Crawford, De wereld buiten je hoofd, een filosofie van de aandacht, 2015 - check Waerbeke VZW voor meer

• empathie als middel om mensen te verbinden en de wereld grondig te veranderen
• positief én kritisch denken in één
• én-én in plaats van of-of
• nuancering: vele tinten grijs, in plaats van zwart-wit
• de kracht van kwetsbaarheid
• traagheid en vertragen, bedachtzaamheid
• stilstaan, als katalysator voor verandering, bloei en duurzame groei
• verwondering als middel tot verbeelding en verbeelding als middel tot verbinding
• vragen stellen: vele malen krachtiger dan 'antwoorden geven'
• dankbaarheid

Het komt allemaal samen in dit kantelmanifesto dat ik schreef in coronajaar 2020:

Het duurde 52 jaar om de mens te worden die ik vandaag ben en ik beschouw mezelf nog altijd in de leer om mens te worden...

• Op mijn LinkedIn-profiel kom je meer te weten over mijn professioneel verleden dat mee aan de basis ligt van mijn huidige missie en visie
• Mijn inspirerende verhalen, blogartikels en opiniestukken verhullen veel over de schrijver ervan
• Mischa Verheijden interviewde mij in 2016 voor dit artikel dat verscheen in Bloovi, hij doet tegenwoordig mooi werk bij Re-story, een collectief waar ik coöperant van ben, daar kom je mij dus ook tegen

De eenvoudigste manier om mij beter te leren kennen, is via een verkennend telefonisch gesprek, vraag het hier aan: