MISSIE
Ik wil bijdragen aan een wereld waarin mensen zich onderdeel voelen van de grotere gehelen waartoe ze behoren, zodat we beter zorg gaan dragen voor onze omgeving waar we interafhankelijk van zijn en dus maar beter kunnen 'om geven'...
Als 'legacy' hoop ik een planeet achter te laten waarin het voor generaties menselijk én ander leven ver na mij ook nog 'fijn leven' is, in plaats van louter 'overleven'...
Daarom begeleid en inspireer ik anderen om BEWUST IN het leven te durven staan, VOOR het leven te durven kiezen, ook in pittige tijden, in plaats van op te branden of te verzanden in apathie.
Kantelen van ego naar eco als strategie voor regeneratie
Wanneer we gemoedsrust ervaren en vertrouwen hebben in de toekomst, gedragen we ons fundamenteel anders dan wanneer we wanhopen, al gemerkt?
Vandaag is er echter veel onzekerheid over de toekomst van de mensheid. Ondanks - of misschien wel 'door'? - enorme toename in welvaart, wetenschappelijke en technologische vooruitgang ervaren velen een gevoel van existentiële leegte: gebrek aan voldoening, zingeving, gemoedsrust en toekomstperspectief.
Aangestuurd door een wereld-en mensbeeld waarin 'het leven' gereduceerd werd tot een louter mechanisch en lineair gegeven, ervaren we vandaag de gevolgen van het doorgedreven individualisme en kortetermijndenken van voorbije decennia.
Resultaat: een gevoel van vervreemding, van onszelf én van onze omgeving. En daardoor lopen we vast, in primitieve responsen van ons oerbrein, dat focust op 'overleven bij dreigend gevaar' - reëel of 'zo ervaren' - en continu zoekt naar veiligheid en zekerheden. We lijken het 'vergeten' te zijn, dat wij dat wél kunnen, samenleven en werken, zorg dragen, voor onszelf, elkaar én de planeet...
Dus verdoven we onszelf dat het een lieve lust is en strijden we tegen alles waar we moeilijk mee kunnen 'zijn'. Zo stoppen we ons hoofd in het zand voor uitdagingen die wél reëel zijn en écht onze aandacht nodig hebben: ecocide, klimaatontwrichting en alle sociaal-maatschappelijke gevolgen die daarvan het resultaat zijn.
Accepteren dat we de complexe problemen van deze tijd niet langer in ons eentje kunnen oplossen en maar beter verbinden met ALLE ander leven, 'de natuur', waar we zelf deel van uitmaken, biedt een mooi alternatief voor dat ontwijkend gedrag en is onderdeel van een 'kantelen van ego naar eco-strategie'.
Sinds 2014 kan je bij Kantelpunt in Lier terecht voor persoonlijke begeleiding als jij hier zelf graag mee aan de slag gaat, in jouw werk en leven. Dankzij de handvaten en perspectieven die ik aanreik, kom je tot nieuwe inzichten, waardoor je een ander verhaal durft schrijven.
Via de vragen die ik stel tijdens gesprekken over JOUW gedroomde toekomst, verwerf je inzicht in maatschappelijke dynamieken - groepsdynamieken en dynamieken in de arbeidsmarkt - én in je eigen reactieve patronen: dankzij die inzichten kan je ANDERE keuzes maken voor en over de toekomst.
Je eigen toekomst én die van de wereld, want die zijn één en ondeelbaar...
VISIE
Tijdens mijn leven ontdekte ik dat zoveel mensen tijdens de uitoefening van hun werk (opr)echtheid én verbinding ontberen. Dat we ons in het systeem dat we 'arbeidsmarkt' noemen zo vaak verbergen achter maskers, functietitels en rollen, achter structuren en systemen, achter wetgeving en gewoontes die het leven al lang niet meer dienen.
We missen steeds vaker verbinding met wat we doen, omdat we de verbinding met onszelf én onze omgeving verloren raakten. We verloren voorbije decennia letterlijk 'onze plek' in grotere gehelen en voelen ons daardoor 'niet van betekenis', onthecht, machteloos en radeloos. Werk werd ofwel een noodzakelijk kwaad om in je levensonderhoud te kunnen voorzien, of een vlucht, een bezigheidstherapie om aan dat gevoel van machteloosheid te kunnen ontsnappen.
Dergelijk gebrek aan verbinding leidt tot wantrouwen en gevoelens van onveiligheid, die op hun beurt angsten triggeren. Angst beïnvloedt ons dagelijks functioneren en de keuzes die we maken en weegt behoorlijk op ons welbevinden...
En dat terwijl de uitdagingen die we vandaag te tackelen als mensheid hebben - globalisering, pandemieën, ecocide en diversiteitsverlies, toenemend geweld, polarisatie, structureel toenemende ongelijkheid, massamigratie en vereenzaming, AI - ook van existentieel niveau zijn en velen zullen raken in hun identiteit, zowel professioneel én persoonlijk.
Gevoelens van onzekerheid nemen dus op alle fronten toe en mensen gedijen niet bijster goed in chaos.
Het groeiend aantal langdurig zieken in onze eigen welvaartmaatschappij geeft aan dat er iets grondig fout loopt in onze systemen:
Zo voel jij je misschien als individu geleefd omdat je op automatische piloot door het leven racet, terwijl jij je amper realiseert dat je daartoe gedreven wordt door een economisch model dat psychologisch en ecologisch onhoudbaar is.
Dat het bijgevolg NIET jouw individuele fout of falen is als je niet meer mee kan in een ziek systeem, maar dat dit een gedeelde verantwoordelijkheid van ons allemaal is. Dat we contextueel, zowel naar het systeemniveau, als naar organisatieniveau, als naar individuele niveau te kijken hebben voor oplossingen.
We branden de aarde op, net zoals we onszelf branden, omdat we geloven dat 'het niet anders kan', maar dat verhaal klopt niet. Wat als we een ander verhaal voor waar aannemen?
Durven we alternatieven - zoals meer zorg nastreven tijdens ons beroepsactieve leven, een deftig basisinkomen voor elk mens, andere manieren om naar 'de economie' te kijken - wel voldoende onderzoeken? Ik durf het betwijfelen. Zonder te claimen 'de waarheid' in pacht te hebben overigens.
Wel kan 'kantelen van ego naar eco' als persoonlijk ontwikkelingsproces bijdragen aan collectieve bewustwording over:
- hoe we willen leven en werken
- wat jij en ik dan te doen of te laten hebben,
- wie we willen ZIJN als mens in metacrisistijd
Ilse Schorrewegen
