Dat moment waarop je aanvoelt: 'zo kan het niet verder, zo wil ik niet verder, maar hoe dan wel?

VERONTWAARDIGING OVER STILZWIJGEN ROND GROOT ONRECHT in de wereld

waardoor we ons afvragen wat 'menszijn' eigenlijk nog betekent vandaag en opstandig worden bij zoveel gebrek aan medemenselijkheid

VERONTWAARDIGING OVER ONRECHT in 'de arbeidsmarkt'

de vele vormen van discriminatie, gebrek aan professionalisme én menselijkheid tijdens het proces van werving, HR-processen die allesbehalve de mens en het leven centraal zetten, het bestaan van bullshitjobs, het gevoel vast te zitten in een gouden - of blikken - kooi en tegelijkertijd geen écht andere keuze te hebben: natuurlijk hakt dat erin en het is normaal dat we dit beter willen doen

TELOORGANG VAN DIENST- EN ZORGVERLENING in onze maatschappij

als gevolg van overmatig proces- en cijferdenken en een gebrek aan relationeel bewustzijn bij machthebbers, beslissingsnemers en beleidsmakers: dat keert zich vandaag als een boemerang tegen ons

ENSHITTIFICATION vervat in bedrijfscycli en techdiensten

waardoor we onszelf - tegen beter weten in - gereduceerd zien tot koopverslaafde consumenten, nogal logisch dat daar protest tegenkomt

VIBESESSION

het fabeltje dat 'hoe beter het met 'de markt' gaat, hoe beter het met mensen is gesteld' terwijl we vandaag vooral bewijs van het tegendeel zien: we weten tot op welke hoogte welvaart bijdraagt aan welzijn én we weten ook wanneer dat omkeert; toch handelden we er niet naar, tot nu en tot verbazing van wie wil vasthouden aan 'het oude' verhaal

SOLASTALGIA en TERRAFURIE

de laatste door milieufilosoof Glenn Albrecht gedefinieerd als 'de woede over de verwoesting van de Aarde, door onverantwoord gedrag van politiek en bedrijfsleven én het gevoel iets te willen doen om dit te stoppen, om van richting te veranderen'

En solastalgia is 'de heimwee die je voelt terwijl je thuis bent, het gevoel van machteloosheid en verdriet omdat onze leefomgeving wordt aangetast en steeds minder 'veilig' voelt'

______________________

Herken je deze gevoelens, maar duw je ze vaak weg, vecht je ertegen of verlammen ze jou net, waardoor je niet 'in actie' komt of steeds tegen dezelfde dingen lijkt aan te lopen?

Allemaal erg menselijk, niet iets waarvan je moet 'genezen' of voor in therapie moet.

Wél signalen om naar te luisteren en je af te vragen: wat vertellen ze mij over waar ik ten diepste behoefte aan heb en wat ik ondernemen om mezelf dat te geven?

Veel uitdagingen waar we vandaag mee geconfronteerd worden, krijg je echt niet opgelost als individu. Daar is systeemverandering voor nodig. Een paradigma-shift zelfs, die we globaal als mensheid moeten maken. En al aan het maken zijn trouwens, daarover verderop meer....

Ook in professionele contexten lopen we aan tegen systeemfouten zoals chronisch personeelstekort, fouten in procedures, schaduwkanten van ons mens-zijn én kafkaiaanse processen.

Die leiden tot traumaresponsen bij medewerkers die zich hier geen blijf mee weten en zo blijven we maar doorploeteren.

Guess what:

• Je lost dat niet op door mensen individueel te beschuldigen en te verplichten harder hun best te doen
• Je lost dat niet op door als enkeling te proberen alles wat er in je omgeving fout loopt in je eentje recht te trekken
• En er gaat evenmin veel veranderen als we blijven wijzen naar 'het systeem' als grote boosdoener...

We KUNNEN zoveel uitdagingen in ons werk en in de wereld effectief niet in ons eentje oplossen en we kunnen niet alles afschuiven op 'het systeem';

waarom vragen we dan niet gewoon hulp aan elkaar, durven we ons kwetsbaar tonen, wetende dat wij het systeem ZIJN?

Het antwoord is eenvoudig: omdat we hebben geleerd elkaar te wantrouwen, waardoor we eerder concurreren met elkaar dan samen te werken.

Gevolg?

We delen amper nog mét elkaar HOE machteloos en eenzaam we ons

met z'n allen voelen

terwijl we dat ALLEMAAL gewaar worden, overal in de wereld...

Hoog tijd dus om opnieuw te leren 'mensen', met ALLES wat hoort bij dat mens-zijn: OOK kwetsbaarheid en existentiële onzekerheid, ook het erkennen van onze eigen schaduwkanten, maar vooral ons potentieel om wél te verbinden met elkaar en onze omgeving.

Kwetsbaarheid tonen, vinden we cool bij een ander, maar zelf wagen we ons er amper aan, al gemerkt?

We leren al heel vroeg in ons leven dat het nodig is om je te wapenen TEGEN wat het leven allemaal voor ons in petto heeft, om vooral niet te tonen dat we soms ook twijfelen en het niet weten...

Daardoor geloof jij misschien dat 'de Anderen' wél aankunnen waar jij je tanden op stukbijt en dat jij dus wel een loser moet zijn? Hello schaamtegevoel...

Of misschien heb jij het tegenovergestelde geleerd, namelijk dat 'de Ander' een rotgevoel over zichzelf aanpraten jou helpt om jezelf minder slecht te voelen? Dat getuigt van even weinig zelfliefde.

Waarom leerden we niet om uit te spreken hoe wij ons voelen én de Ander te vragen hoe het voor hem is?

Zolang we DAT niet doen, blijven we ons namelijk verbergen achter pantsers van geveinsde onkwetsbaarheid.

En blijven gevoelens van schuld en schaamte ons triggeren om verhalen te geloven en te voeden die ons verder verdelen, in plaats van verbinden.

Zullen we dat eens omkeren?

En ons wél openlijk uitspreken dat het ons heus NIET altijd lukt om de beste versie van onszelf te zijn, om continu 'vanuit overvloed' te denken, simpelweg omdat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is?

En stel dat we tegelijkertijd ook vaker taal leren geven aan wat ons écht deugd doet, vooral de hele eenvoudige dingen in het leven, zoals zuivere lucht kunnen inademen, pijnvrij zijn, de schoonheid van een boom mogen aanschouwen, of de blijdschap die we voelen wanneer iemand ons laat oversteken op straat?

Uitspreken wat er zich IN jou afspeelt – zowel tegen jezelf als tegen elkaar – herstelt namelijk minstens één cruciale verbinding: die met onszelf. Ons HELE zelf, ALLE delen, de blije en de gekwetste.

Jouw manier van mens-zijn triggert instant de menselijkheid in 'de Ander'.

Zo vormen wij samen 'de maatschappij'. En zijn wij de wereld.

Zie je daarin de opportuniteit voor een fundamenteel ANDERE toekomst?

Als 'de Ander' evengoed worstelt met zijn mens-zijn en met de kwetsbaarheden die daarbij horen, dan zoekt 'de Ander' dus OOK naar oplossingen...

En we VINDEN die oplossingen ook met steeds meer mensen, op allerlei niveaus en manieren.

Die broodnodige PARADIGMASHIFT, DIE IS AL VOLOP BEZIG.

Wat denk je hiervan:

REGENERATIE

Klaar met zoveel competitie en extractie, eigen aan koloniserend denken en doen én kijkend naar de verbanden tussen alle crises van vandaag, ontdekken mensen wereldwijd het potentieel van regeneratie:

The future of sustainability is REGENERATION: replenishing and restoring what we have lost and building economies and communities that thrive, while allowing the planet to thrive too

uit ‘The New Sustainability: Regeneration’ Trend Report by J. Walter Thompson Intelligence

MET BIOREGIO'S ALS NATUURLIJKE GRENZEN

Check in België bij And now what voor meer informatie over bioregio's.

Uiteraard vraagt zo'n regeneratieve wereld om andere economische modellen:

POSTKAPITALISTISCHE ECONOMISCHE MODELLEN WAARIN HET LEVEN ZELF CENTRAAL STAAT

zoals de betekeniseconomie van Kees Klomp, of Kate Raworth's donut economie: fantastische basissen zijn dit voor politieke beslissingen én bedrijfsvoering waarbij langetermijnwaardecreatie voor AL wat leeft voorrang krijgt op kortetermijnwinststreven ten bate van een kleine minderheid.

Op die manier wordt

WELZIJN DE LEIDENDE BASIS VOOR WELVAART VOOR ALLEN ALS SOCIOLOGISCH MODEL

in plaats van het huidige dominante verhaal dat welvaart hoger inschat dan welzijn.

FOCUSSEN OP KWALITEIT VAN LEVEN

wordt dan leidend, in plaats van te denken in termen van kwantiteit. Bij 'kwaliteit van leven' verkiezen we diepgang boven oppervlakkigheid, radicale eerlijkheid boven spirituele bypass of toxisch positivisme en

VERBINDING IN PLAATS VAN VERVREEMDING

Verbondenheid met onszelf, elkaar en alle leven dat ons omringt, zodat we weer voelen: wij ZIJN één!

Met als logische consequentie:

PLANTBASED VOEDSEL KRIJGT VOORRANG

De keuze voor plantaardig voedsel, met liefde - liefst biologisch en zeker lokaal - geteeld en met zorg bereid, is dan een evidentie, want dieren zijn onze vrienden, en je doodt je vrienden niet. Je laat ze ook niet in onwaardige omstandigheden leven. De hele agro-industrie moet dus op de schop

VREDE

De keuze voor vrede in plaats van oorlog spreekt dan ook voor zich, want oorlog bleek in het verleden een bijzonder levensvernietigende keuze. Ver van efficiënt en levensondersteunend.

GELIJKWAARDIGHEID ALS UITGANGSPUNT VOOR RELATIES

We kunnen vaker kiezen om coöperatief te denken en werken, en, vertaald naar de klassieke 'arbeidsmarkt', hebben we dan zoiets als baanbrekend werkgeverschap nodig, waarbij mensen niet opbranden, maar elkaar aansteken, op een gebalanceerde manier, rekening houdend met natuurlijke cycli, yin- en yang-energie.

Gelijkwaardigheid moeten we overigens niet verwarren met gelijkheid: verschillen mogen er zijn, die dragen bij aan diversiteit, daar wordt het geheel sterker van.

Gelijkwaardigheid heeft eerder met scheefgetrokken machtsverhoudingen te maken.

GROEIEND BESEF DAT WE GENOEG ZIJN, DAT ER GENOEG IS VAN ALLES OP DEZE PLANEET VOOR IEDEREEN EN ONS GEEN SCHAARSTE MOETEN LATEN AANPRATEN

Onszelf minder druk opleggen en minder druk doen: wat zou ons DAT opleveren? Best wel wat.

Want in uitdagende tijden is rustig blijven cruciaal, zodat we minder vaak op sleeptouw genomen worden door onze reactieve reptielenbreinpatronen en we vaker vanuit bewustzijn ageren.

Als individu kan je leren je zenuwstelsel tot rust te brengen, zodat je meer gaat resoneren MET wat je energie geeft en je je minder moet afzetten TEGEN wat energie ontneemt: zo kan je vlotter FLOW ervaren, een natuurlijke zijnsstaat waarvan jij je vandaag misschien afgesneden voelt?

Stel dat we DAT leren als collectief, als maatschapwij: dat zou kantelen van ego naar eco een pak vergemakkelijken.

Want dan leven we vanuit VERTROUWEN, in plaats van controle.

Dan plaatsen we RUIMTE boven regels.

In zo'n omgeving kan MOED het overnemen van schuld, angst en gevoelens van machteloosheid.

Afhankelijk van ons wereldbeeld, kiezen wij de strategie die volgens ons bijdraagt aan 'een goed leven'. Ons mensbeeld wordt er ook door bepaald.

Beseffen dat jouw wereldbeeld niet het enige wereldbeeld is, dat iedereen wat 'een goed leven' is dus anders invult en dat jouw manier misschien wel haaks staat op die van een ander mens, kan rust bieden, zeker als jij je vaak ergert aan hoe 'de Ander' zich gedraagt.

Test hier jouw wereldbeeld en vergelijk het met dat van mensen rondom jou...

Praat erover met elkaar: ga de dialoog aan, durf het hebben over de verschillen in visie en hoe die de diversiteit helpen verhogen.

Voor je met andere ogen kan leren kijken, helpt het om te begrijpen met welke ogen je vandaag kijkt. Vandaar het belang van het kennen van je eigen wereldbeeld.

Vervolgens is zicht krijgen op hoe jij je gedraagt belangrijk. Zowel vanuit je eigen perspectief, als vanuit het perspectief van anderen.

Zicht krijgen op je eigen patronen, daar helpt een therapeut of psycholoog je bij, net als sommige coaches.

Het kan een wereld van verschil maken wanneer jij jouw reactieve patronen herkent en erkent of minstens beter kan plaatsen. Of wanneer blinde vlekken - al wat je belemmert in het leven - zichtbaar worden voor jou. Strategieën aanleren om daar vanaf nu anders mee om te gaan, is een absolute gamechanger.

Niet dat je dan een 'beter' mens wordt - dat zou impliceren dat je vandaag een slecht mens bent en dat zal je mij niet horen zeggen - maar het verruimt de opportuniteiten die je ziet in je leven wel aanzienlijk.

Deze boeken en therapievormen inspireren je vast. En ze zijn maar het topje van de ijsberg...

Schematherapie

Patronen doorbreken - Negatieve gevoelens en gewoonten herkennen en veranderen van Hannie Van Genderen, Gitta Jacob en Laura Seebauer of het stappenplan

ACT

Act in balans | doen wat werkt voor jou in een maakbare wereld van Denise Matthijssen en Els de Rooij

Cognitieve gedragstherapie

Beter in je vel met cognitieve gedragstherapie van Dr Stephen Briers

Al gemerkt hoe in een materialistische maatschappij die consumeren en 'het individu' vooropstelt mensen elkaar als concurrent beschouwen, zelfs als ze 'collega's' van elkaar zijn in eenzelfde organisatie?

Waarom toch?

Waarom geloven wij massaal één specifiek narratief dat ons wijsmaakt dat het in het leven ieder voor zich is, terwijl wij voor letterlijk ALLES interafhankelijk van elkaar zijn?

En niet alleen van andere mensen, van AL wat met ons samenleeft op deze mooie planeet: bomen, dieren, planten, schimmels, bacteriën, zeeleven, ...

Hoe sneller we beseffen dat we interafhankelijk zijn van al wat leeft, hoe sneller we zullen evolueren naar een benefit mindset:

Bron: Ash Buchanan

Zorg voor anderen en zelfzorg zijn dan namelijk 'gedeeld eigenbelang'...

Binnen een benefit mindset kunnen we ook ophouden

met settelen voor onze GEVREESDE toekomst

- geleid door angst en twijfel, schuld en schaamte -

en in plaats daarvan voluit

onze GEDROOMDE toekomst realiseren,

gedreven door liefde voor het leven zelf...

​​

Met andere ogen leren kijken naar je keuzes, kan je ook invullen als 'kijken vanuit een ander perspectief dan je gewend bent'.

Dat begint met je te realiseren dat er meerdere perspectieven bestaan, net zoals er meerdere wereldbeelden bestaan.

En dat jouw perspectief wellicht verschilt van dat van andere mensen. En dat dat perspectief nog meer verschilt van dat van andere levende wezens zoals planten, bomen en dieren.

Bijzonder toch, hoe wij mensen voor waar zijn gaan aannemen dat wij superieur zijn tegenover al dat ander leven, waarvan we zelf afhankelijk zijn voor ons eigen overleven...

Hoe ontwikkel je hier meer bewustzijn op?

• Vraag je als man volgende keer eens af hoe het voor een ander gender zou kunnen zijn
• Vraag je als mens eens af hoe het voor een egel zou zijn
• Vraag je als gezonde, volwassen, witte mens eens af hoe het voor een kind van kleur met een beperking zou zijn
• Vraag je eens af wat het perspectief van een religieus persoon zou zijn als je zelf atheïst bent; of andersom...
• Of stop gewoon met jezelf als het centrum van het universum te zien 😉

Door mild te kijken naar de verschillen in perspectieven én het gedrag dat daarvan het gevolg is, kantelt er veel...

Denk situaties om en vraag jezelf af: "waarvoor zou het probleem waarmee ik op dit moment geconfronteerd word in mijn leven een oplossing kunnen zijn?"

Die gouden kooi waarin jij zit die niet goed meer voelt, zou zomaar een uitnodiging kunnen zijn om meer tijd met je gezin door te brengen, ZONDER schuldgevoel.

Die slechte evaluatie is misschien een uitnodiging om je eindelijk uit te spreken over jouw talenten die onvoldoende gezien worden?

Op wie wacht je nog om dat op te pakken?

Want of jij nu een gebrek aan iets ervaart, dan wel een teveel: iets in jou roept je op om iets te veranderen.

Reon Brand, 'futurist' bij Philips en geïnterviewd door Re-story, distilleerde in 2019 al volgende vier toekomstperspectieven:

1. Sentiocentrisme waarbij menselijke intelligentie het hoogste goed is
2. Anthropocentrisme waarbij menselijke vooruitgang het hoogste goed is
3. Resourcecentrisme waarbij duurzame welvaart centraal staat
4. Ecocentrisme dat biodiverse ecosystemen en regeneratie vooropstelt

Die vierde piste, één van transformatie en regeneratie sluit mooi aan bij hoe ik 'kantelen van ego naar eco' invul, maar vorm vooral je eigen visie:

Rethinking value - Reon Brand

We beseffen het nog te weinig, maar economisch denken domineert ons hele bestaan: het lijkt wel IN ons DNA geslopen....

Niet enkel reduceren wij ons leven - en daarmee onszelf - daardoor zonder veel weerstand tot 'economisch middel', ook de politiek wordt volledig gestuurd door dat dominante economisch narratief. Dat zou op zich nog een bewuste keuze KUNNEN zijn, ware het niet dat wat wij vandaag beschouwen als 'enig mogelijk economisch narratief' - het kapitalisme of zijn communistische tegenhanger - allesbehalve 'de enige' zijn: er bestaan veel meer perspectieven op economie, op 'hoe wij ons huishouden als samenleving' best beredderen.

De visie die Kees Klomp ontwikkelde rond 'de betekeniseconomie', of Kate Raworth's 'donut economy'-model en deze Graham Boyd benaderen de economie bijvoorbeeld vanuit een heel ander perspectief: in deze modellen staat economie opnieuw ten dienste van het leven, in plaats van andersom.

De term 'betekeniseconomie' is gebaseerd op het beginsel dat de mens ten diepste een zin-zoekend wezen is en geen nuts-maximaliserend wezen zoals de mainstream economie beweert.

Zin kan alleen gevonden worden door het eigenbelang te overstijgen, door van betekenis te zijn voor anderen. (Kees Klomp pg 139)

Een mogelijk gevolg van zo'n ander economisch narratief zou een evolutie van het antropoceen - ons huidig tijdperk, waarin de mens zichzelf beschouwt als 'ruler of the world' en die wereld volledig naar zijn eigen hand zet, ook als dat tot de vernietiging van zichzelf kan leiden - naar het symbioceen kunnen zijn: een tijdperk waarin de mens als integraal onderdeel van wat wij vandaag als 'natuur' omschrijven én technologie in balans samenleven en elkaars bestaan verrijken. Simpelweg omdat het veel minder strijd vraagt om MET het leven te bewegen, in plaats van ertegenin te gaan.

Een hoopvol perspectief, toch?

Hoopvolle perspectieven zijn bijzonder welkom, want vandaag moeten we naast ecologische rampspoed nog met een andere factor rekening houden: artificiële intelligentie of AI die op volle kracht in onze maatschappij uitgerold wordt.

Misschien verdwijnt slechts 10% van de jobs door de komst van AI, maar vast staat dat 100% van wat wij 'werk' noemen - en ons toelaat te voorzien in ons levensonderhoud - hierdoor beïnvloed zal worden...

Hoe die AI-transitie gaat verlopen? Geen mens die het vandaag kan voorspellen, pun intended.

Maar dat deze transitie weer nieuwe vragen, ethische uitdagingen én opportuniteiten met zich meebrengt, nu en in de toekomst, DAT staat wel vast:

• Zullen wij 'human being' en 'human doing' misschien eindelijk beter in balans krijgen?
• En als we niet meer MOETEN werken, hoe gaan wij drukverslaafde mensen de vrijgekomen tijd dan wél invullen?
• Hoe gaan we in ons levensonderhoud voorzien, als dat misschien niet meer via 'kenniswerk' moet?
• Zullen we 'human' en 'artificial' uit elkaar kunnen houden?
• Wat maakt eigenlijk dat we dat zo belangrijk vinden?
• Zou 'meer zijn' en 'minder doen' ook een positief effect kunnen hebben op klimaatverhitting? Of zit het energieverbruik van datacenters daarbij te zeer in de weg; of vinden we daar ook nog oplossingen voor?

Ik ken de antwoorden evenmin als jij. Gelukkig zijn er mensen die zich ontfermen over de impact van de uitrol van AI op de wereld.

Mij brengt deze evolutie tot de volgende vraag, die behoorlijk existentieel van aard is:

Wie wil ik zijn, in een wereld in verandering?

Hoe wil ik mij verhouden, naast en met de Ander en 'het Andere', zonder verstrikt te raken in patronen en verhalen die niet de mijne zijn?

En dan pas ik mijn eigen recepten van hierboven toe.

Verander JOUW wereld, begin bij jezelf, IN RELATIE tot 'de Ander'

Kantelen begint altijd bij onszelf, vanbinnen, via vaardigheden die wij VAN BINNENUIT te ontwikkelen hebben:

Klik op het beeld voor een Nederlandstalige vertaling.

Deze community op LinkedIn houdt zich in Vlaanderen bezig met deze IDG's of inner development goals:

1. Zijn: relatie tot jezelf, je innerlijk kompas 
2. Denken: cognitieve kwaliteiten en vaardigheden, nodig voor je kritisch denkvermogen
3. Verbinden: verbinding met anderen en de wereld rondom ons, waardering voelen voor al wat leeft
4. Samenwerken gaat over sociale vaardigheden & communicatievaardigheden
5. Handelen: de mate waarin je verandering kan sturen

Wie zich vragen begint te stellen bij de beperkte keuzemogelijkeden die ons vandaag tijdens ons leven worden aangeboden, wordt vandaag bestempeld als 'individu in crisis dat moet genezen worden'.

Maar is het niet juister om te zeggen dat we vooral een COLLECTIEVE CRISIS VAN  VERBEELDING beleven, als gevolg van hoe we onze samenleving én economie hebben ingericht?

En is het dan niet heel normaal dat zoveel individuen verlangen naar SAMEN ontwaken UIT die crisis?

Is het dan niet eerder een opportuniteit, dat zoveel mensen uitvallen en hun lichamen schreeuwen om iets anders?

Durven we nog ZELF met alternatieven komen, onze gedroomde toekomst verbeeldend en verwoordend, en als het even kan ook 'belichamend'?

Het is mijn ervaring dat mensen in een veilige omgeving wél 'met andere ogen kunnen kijken' en wél durven twijfelen. Durven 'falen' ook, want in een veilige context heet dat 'leren'.

Niet-weten kan in rust en veiligheid omarmd worden, oordelen kunnen in zo'n context transformeren.

Want in een veilige omgeving kan zowel de strijd, het vechten met als het willen vermijden, stoppen.

Waar echte veiligheid is - afwezigheid van dreiging én aanwezigheid van verbinding - groeit het potentieel voor onvoorwaardelijke liefde. Liefde voor onszelf, elkaar en AL WAT LEEFT.

Misschien is de tijd van Shambalian warriors wel aangebroken, zoals Joanna Macy zo mooi stelt en hebben we mensen nodig die ons helpen om te zien hoe datgene waarvan we vrezen dat het niet anders kan heus WEL anders kan.

En ook DAAR zie ik voorbeelden van op wereldvlak, kijk maar 'ns naar deze SIMPOL-beweging en de suggesties die zij doen om ons uit de impasse van apathie te krijgen die politici vandaag ervan weerhoudt om moedige beslissingen te durven nemen rond globale uitdagingen.

Vandaag vullen we de waarde van werk fundamenteel anders in:

• Zo blijkt de keuze om zelfstandig te worden vaak anders gemotiveerd dan de meeste niet-zelfstandigen denken
• 'Leven om te werken' wordt steeds meer vervangen door 'werken om te leven', zeker nu de pensioenleeftijd werd verhoogd en mensen mini-sabbatperiodes inlassen tijdens hun beroepsactieve jaren
• Tijdens de covidpandemie werden we ons heel bewust van welk type werk écht levensondersteunend is
• Vooral wanneer je NIET kan of mag werken, wordt het voel-en tastbaar op welke manier 'werk' bij KAN dragen aan je levenskwaliteit; of net niet, als je leeft van vakantie naar vakantie bijvoorbeeld...
• Daarom is het belangrijk om 'werk' - en onze tijd - te reclaimen voor wat het OOK KAN zijn, zoals expert Kristel Maasen van RECLAIM WORK het stelt
• zodat zo snel mogelijk de afscheiding tussen 'betaald werk' en 'zorgtaken' die lijkt toe te nemen op de schop kan

Wie nooit z'n volledig potentieel kan tonen in een passende omgeving, wie amper zichzelf mag zijn in relaties, verliest niet enkel energie, maar ook zelfvertrouwen:

• taken uitvoeren of rollen opnemen die niet aansluiten bij jouw natuurlijke aanleg, geeft weinig voldoening, waardoor je beroepsZEER ervaart
• Als het tempo waarop je leeft of werkt niet aansluit bij jouw natuurlijke ritme, raak je over-of onderprikkeld en ontbeer je flow, een belangrijke bron van levenskracht
• Als het gedrag en de keuzes van mensen in jouw omgeving niet aansluiten bij jouw waardenkader, voel jij je onveilig en ga je je aanpassen, waardoor je jezelf op termijn niet meer herkent

Zo gaat ontzettend veel talent 'verloren'.

Dat kan gelukkig anders.

Laat me weten waar jij tegenaan loopt...

• Missiegedreven mensen gaan vroeg op laat op zoek naar hun IKIGAI en doen dat VOORBIJ het individuele perspectief
• Zinzoekers & leefwereldverbeteraars zoeken ACTIEF naar manieren om hun talenten en waardenkader optimaal af te stemmen op wat zij geloven dat de wereld nodig heeft
• Wanneer missiegedreven mensen zich verenigen, bouwen ze samen aan een missiegedreven maatschappij

WAT je precies doet, is ondergeschikt aan HOE je het doet: elk mens kan in elke rol en in elke sector mee het verschil maken.

Dit soort van 'professioneel ontwaken' neemt overal toe in de wereld en resulteert in:

• mensen die bewust afscheid nemen van een gouden kooi, of die zo'n gouden kooien grondig 'verbouwen',
• mensen die niet langer toxisch gedrag en koloniserend denken pikken: niet van anderen en nog minder van zichzelf,
• mensen die bouwen aan meer relationele intelligentie
• nieuwe vormen van samenwerken, zoals commons of coöperatieven

Contacteer me met je vragen hierover en vind op Reclaim work nog meer inspiratie rond hoe jij jouw tijd en energie kan reclaimen.

Afscheidende en polariserende taal brengt ons niet de samenwerkingskwaliteit waar mensen nood aan hebben. Dat frustreert iedereen en kan véél beter.

Anders samenwerken kan bovendien bijdragen aan een regeneratieve wereld waarin het binnen zeven generaties na ons nog steeds 'goed leven en werken' is: voor minder ga ik niet...

Maar dan hebben we de manier waarop we denken over werk en de manier waarop we samenwerkingsverbanden vormgeven wel fundamenteel ANDERS aan te pakken: meer bottom-up, minder top-down, meer 'samens'.

Wil je daarmee aan de slag in jouw organisatie? Er zitten vele pioniers in het netwerk van Kantelpunt die je daarbij kunnen begeleiden.

Alles begint met een goed gesprek...