Sta jij op een kantelpunt?
Vraag jij je geregeld af: 'is dit het nu?' en 'hoe moet het nu verder?'
Wees gerust: jij bent niet de enige.
Steeds meer mensen weten wat ze NIET meer willen, maar vragen zich af wat dan wél en vooral: hoe ze dat gerealiseerd krijgen in een wereld die verandert met een rotvaart.
Hoe zou jij het vinden om dieper stil te staan bij wat je écht verlangt van dit leven?
... om je open te stellen voor net even andere ziens- en zijnswijzen, zodat jij niet enkel kan bedenken, maar ook gaat doorvoelen WAT WERKT VOOR JOU en wat niet meer?
... om te onderzoeken WAAROM bepaalde dingen schuren, zodat je helder krijgt welke veranderingen echt cruciaal voor jou zijn, zonder jezelf te forceren?
... om bij, maar ook AF te leren, zodat je eindelijk moedig durft loslaten wat niet langer bij jou past?Â
Lijkt je dat wat?
Voel je dan welkom bij KANTELPUNT in Lier. Hier kan jij in alle discretie terecht voor persoonlijke begeleiding in de vorm van ad hoc transformerende gesprekken en voor coachingstrajecten - zoals loopbaanbegeleiding - op maat van mature, senior kenniswerkers.
Maak hier kennis met de Kantelpuntdiensten en download een proevertje als je twijfelt of dit is waar jij vandaag nood aan hebt. Doe het nu maar, want blijven piekeren, is de verkeerde kant op fantaseren...
Ilse Schorrewegen | Katalysator voor b(l)oeiend leven in een wereld in verandering
Voelt jouw werk niet meer OK?
- Ervaar je teveel of eerder te weinig kansen in je professioneel leven? Geeft je werk je energie of kost het je eerder energie?
- Zou je meer impact willen? Meer werkgeNegenheid? Of net meer tijd voor andere dingen in het leven?
- Wringt het dat jouw sector weinig begaan is met onze omgeving of met andere waarden die jij belangrijk vindt?
- Gruw jij van het woord 'arbeidsmarkt'?
- Ben je niet dol op conflicten, ga je ze daarom ook op je werk uit de weg, zelfs als dat ten koste van je eigen gezondheid gaat?
- Maken je collega's gelukkig veel goed? Fijn, maar WAT maken ze dan precies goed? En wat maakt dat er iets 'goed te maken' is?
Houden wereldproblemen jou uit je slaap?
- Zie jij behalve mensen ook systemen om je heen in elkaar storten?
- Vraag jij je af wie er gaat kantelen: wij of het klimaat?
- Of lig jij wakker van de komst van AI?
Wees gerust: jij bent niet de eerste die het daar moeilijk mee heeft. Het toont aan hoe bezorgd jij je voelt voor je omgeving: dat siert je.
Maar soms kan het té zwaar om dragen voelen, zeker in je eentje. Blijf in dat geval niet zitten met de heftige emoties of verlammende apathie die zich van je meester maakt.
Naast balsem voor je ziel als deze of andere kunst, is erover praten met een ervaren 'kantelaar' een optie. Want jij bent heus niet de enige die hier tegenaan loopt...
Ben jij geen prater, wel een doener? Check dan bij https://klimaatcontact.be/ of https://www.klimaatzaak.eu/ wat jij concreet kan DOEN.
Zorg goed voor jezelf, elkaar én onze planeet.
Krabbel je recht na een pittige verlieservaring?
Een scheiding, een ontslag, een verhuis, ziekte, een onverwacht of verwacht overlijden: zoveel verlieservaringen kunnen ons van onze sokken blazen en ons uitnodigen om stil te staan bij wat we in de toekomst anders willen.
Ik ondersteun je graag bij je introspectie, ontdek hier hoe.
Welnu, weet dat zoekend zijn GEEN ziekte is...
Zeker niet in een samenleving die egoïstisch gedrag beloont en vervolgens zegt 'dat dit nu eenmaal de menselijke natuur is'.
DAT verhaal over 'de menselijke natuur' is namelijk compleet achterhaald.
We zijn 'van nature' sociale dieren die behoefte hebben aan verbondenheid met onze omgeving, we kunnen namelijk niet overleven 'in ons eentje'. We zijn voor alles interafhankelijk van elkaar én van alle ander leven op deze planeet.
De meeste mensen deugen heus, hebben zorg voor elkaar en hun omgeving nodig, net zoals we van betekenis willen zijn voor elkaar of voor een hoger doel.Â
Maar hoe drukker we bezig zijn met geleefd worden door de waan van de dag, hoe minder tijd er 'overblijft' voor een zorgzaam leven waarin we ons van betekenis voelen; bovendien voelen we ons steeds minder veilig in onze omgeving door klimaatverhitting en oprukkend geweld, waardoor we ons gaan pantseren TEGEN onze omgeving, in plaats van er 'om te geven': DAT is wat schuurt vandaag bij steeds meer mensen, noem het gerust 'een collectief ontwaken'.
Nu, dankzij dat collectief ontwaken, beleven we een bijzonder paradoxaal en cruciaal moment: we voelen dat 'oude verhalen' die we voor waar aannamen niet meer kloppen. Dat er ofschoon heel de leefomstandigheden van velen ontzettend verbeterd zijn, er nog heel wat 'rammelt' aan onze samenleving en dat we dat zo niet willen - en klimatologisch ook niet meer kunnen - laten. En dat we tegelijkertijd voor 'oplossingen' niet moeten kijken naar gedrag van 'rolmodellen' die ons in de huidige precaire situatie brachten.
Om onszelf een andere toekomst te kunnen verbeelden, hebben we nieuwe verhalen en rolmodellen nodig, stemmen die tot nu toe maar weinig gehoor kregen. Maar die nieuwe verhalen zijn we nog maar net 'aan het leren' schrijven. Â En DIE leemte - tussen oude en nieuwe verhalen, overtuigingskaders, mens-en wereldbeelden - zorgt voor heel wat frictie. Voor onzekerheid en voor weerstand ook.
Want al wie het liever bij het oude wil houden - omdat DAT voor hen wél veilig voelde - verzet zich nu hevig. Tot frustratie en soms wanhoop van al wie snakt naar een andere toekomst.
Liminaliteit heet zo'n periode, antropologe Jitske Kramer legt dat in deze video heel mooi uit.
Bottomline betekent dit dat het 'schuren van ongemakkelijke gevoelens', dus eigenlijk GOED NIEUWS is: het geeft aan dat JIJ LEEFT, dat je meer wil dan louter 'overleven', dat je afstand wil doen van reactieve patronen die je niet meer dienen; kortom: dat je nood hebt aan diepgaande verandering, ook al weet je nog niet precies wat die 'veranderde toestand' je zal brengen...
Het betekent alleszins dat 'je vertrouwde manier van leven' niet zal blijven bestaan. Dat is eigen aan een kantelpunt: je kan niet meer terug naar de situatie zoals ze voorheen was. Voor zover je dat zou willen.
Hoe het dan wel wordt in de toekomst? DAT weten we nog niet. Maar dat hoeven we ook niet te weten: het volstaat dat te willen onderzoeken, ons ervoor open te willen stellen. Om vanuit verschillende perspectieven te 'leren kijken met andere ogen'. Zodat we bij kunnen leren wat goed voelt en resoneert én we ook af kunnen leren wat niet meer bij ons en onze nieuwe omgeving past.
En dat onderzoek IS dan de start van de toekomst:
de toekomst die VOORBIJ JE ANGST voor je gevreesde toekomst ligt...
Wat denk je: klaar om te kantelen?
Herken jij jezelf als zoekend en kan je handvaten gebruiken om alert staande te blijven in een wereld die verandert met een rotvaart, zonder er zelf onder te verbitteren? Dan heb ik goed nieuws voor jou:
Coaching volgen bij een ervaren kantelaar | levensloopbaan-begeleider leidt tot verhelderende inzichten die subtiel beweging brengen in je denken, voelen en doen
Zonder ook maar iets te willen fiksen, oplossen of genezen, want jij bent al heel en compleet: het volstaat je dat te herinneren en daarvoor heb ik een aantal fijne hulpmiddelen ter beschikking.
Elke liminale periode biedt kansen, zowel voor persoonlijke transformatie, als voor maatschappelijke transitie...
Maar waarom is stappen zetten in een andere richting dan TOCH zo lastig?
Omdat je jezelf wijsmaakt 'dat het nu eenmaal niet anders kan' of dat je niet moet zeuren, want 'zo slecht gaat het nu ook weer niet'. En natuurlijk geloof jij dat verhaal, want DAT kost de minste inspanning. Je kan weer over naar de orde van de dag en alles blijft bij het oude. Dat schuurt, maar je bent ondertussen vertrouwd met geschuur.
Of misschien omdat je moeite hebt met loslaten wat vertrouwd voelt, zelfs al is 'dat vertrouwde' niet goed meer voor jou? Kan best, want mensen zijn gewoontedieren. En soms kuddebeesten. We leren al heel jong dat je hoofd boven het maaiveld steken risico's inhoudt. En wie wil nu zijn hoofd kwijt?
Of, ook heel menselijk: omdat je bang bent van onzekerheid, van alles wat je nog niet kent of begrijpt?
Misschien voel je bij het lezen van dit lijstje een oordeel opkomen, over mensen die wijzen op menselijke blinde vlekken? En zolang je die mensen wegzet als hinderlijk - of als charlatans - hoef je niet aan introspectie te doen of naar je eigen aandeel te kijken, in de verhalen die je jezelf vertelt. Dat is makkelijk, want dan kan je de omstandigheden of de anderen de schuld geven voor alles wat er misloopt in je leven of de wereld.
Maar zolang je DAT blijft doen, verandert er natuurlijk niets. En er schuurde toch iets?
Wat nu als je bepaalde zaken wél in vraag zou durven stellen,
omdat je steeds harder tegen limieten aanloopt en patronen vaststelt
die jouw gezondheid en welzijn - of die van onze planeet - niet ten goede komen?
Laten we het proberen.
Herken jij lastige gevoelens als deze?
- VERONTWAARDIGING, OVER STILZWIJGEN ROND GROOT ONRECHT in de wereld waardoor we ons afvragen wat menszijn eigenlijk nog betekent vandaag
- VERONTWAARDIGING OVER ONRECHT in 'de arbeidsmarkt', zoals de vele vormen van discriminatie, een gebrek aan professionalisme tijdens het proces van werving en selectie, gebrekkige HR-processen, het bestaan van bullshitjobs, het gevoel vast te zitten in een gouden kooi en tegelijkertijd geen écht andere keuze te hebben, om er een paar te noemen
- TELOORGANG VAN DIENST- EN ZORGVERLENING in onze maatschappij als gevolg van overmatig proces- en cijferdenken en een gebrek aan relationeel bewustzijn bij machthebbers, beslissingsnemers en beleidsmakers
- ENSHITTIFICATION vervat in bedrijfscycli en techdiensten, waardoor we onszelf - tegen beter weten in - gereduceerd zien tot koopverslaafde consumenten
- VIBESESSION: het fabeltje dat 'hoe beter het met 'de markt' gaat, hoe beter het met mensen is gesteld' terwijl we vandaag vooral bewijs van het tegendeel zien: we weten tot op welke hoogte welvaart bijdraagt aan welzijn én we weten ook wanneer dat omkeert; toch handelen we er niet naar, aangestuurd door hebzucht en neoliberaal denken
- SOLASTALGIA -Â de heimwee die je voelt terwijl je thuis bent, het gevoel van machteloosheid en verdriet omdat onze leefomgeving wordt aangetast en steeds minder 'veilig' voelt en
- TERRAFURIE: door milieufilosoof Glenn Albrecht gedefinieerd als de woede over de verwoesting van de Aarde, door onverantwoord gedrag van politiek en bedrijfsleven én het gevoel iets te willen doen om dit te stoppen, om van richting te veranderen
Als je ze herkent en je merkt dat je ze wegduwt, ertegen vecht of erdoor verlamd wordt, ben jij gewoon mens; zeker niet ziek.
En dan moet je nergens van genezen worden, dan is gehoor geven aan wat jou als mens ten diepste raakt een betere piste.
Die piste biedt KANTELPUNT aan en is krachtiger om iets te transformeren in je leven dan je kan vermoeden...
Klaar voor meer goed nieuws?
Veel uitdagingen waar we vandaag mee geconfronteerd worden, krijg je simpelweg niet opgelost als individu. Daar is systeemverandering voor nodig. Een paradigma-shift, die we globaal moeten maken.
Ook in professionele contexten lopen we aan tegen gevolgen van zaken die we als individuele werker, leidinggevende of klant niet opgelost krijgen: chronisch personeelstekort, fouten in procedures of kafkaiaanse processen bijvoorbeeld.
Precies DAT maakt dat we ons als individu zo vaak verscheurd voelen:
we KUNNEN veel uitdagingen in ons werk en in de wereld niet in ons eentje oplossen
EN we vragen niet graag hulp aan elkaar...
Want we hebben geleerd elkaar te wantrouwen, waardoor we concurreren met elkaar, in plaats van samen te werken. 'Sterk zijn' hebben we namelijk 'vertaald' naar het verhaal 'je plan in je eentje moeten kunnen trekken', vooral niet afhankelijk zijn van anderen.Â
Gevolg?
We spreken nog amper mét elkaar over HOE machteloos we ons
'met z'n allen, in ons eentje' voelen...
Ook al omdat we 'kwetsbaarheid tonen' misschien wél cool vinden bij een ander, maar er ons zelf amper aan wagen: je zou immers zomaar kunnen gekwetst raken...
Maar wat nu als we dat omkeren?
En wél hulp vragen en zeggen dat het ons niet meer lukt, dat we het 'niet meer trekken'?Â
Die woorden luidop uitspreken, tegen jezelf en tegen een Ander, herstelt meteen een cruciale verbinding: die met je eigen kwetsbaarheid én die van de Ander; want kwetsbaarheid KENNEN we allemaal, we durven ze alleen niet allemaal tonen.
Nog niet, omdat we niet weten HOE. Mensen helpen elkaar nochtans graag, maar ze moeten wel weten HOE ze kunnen helpen: we krijgen graag een formeel mandaat om te helpen, anders voelt het al snel als betuttelen. En omdat mensen elkaars gedachten niet kunnen lezen, is het van belang je uit te spreken over wat voor jou het juiste cadeau is: durf te vragen.
Wat die broodnodige PARADIGMASHIFT betreft dan:
DIE IS AL VOLOP BEZIG, op heel verschillende niveaus.
Kijk maar:
-
- regeneratief leven, als antwoord op koloniserend denken, competitieve en extractieve maatschappelijk modellen, met daarbinnen
- economische postkapitalistische modellen die HET LEVEN ZELF centraal zetten, zoals de betekeniseconomie van Kees Klomp of Kate Raworth's donut economie: fantastische basissen voor politieke beslissingen én bedrijfsvoering
- waarbij langetermijn waardecreatie voor AL wat leeft voorrang krijgt op kortetermijnwinststreven ten bate van een kleine minderheid
- 'welzijn als basis voor welvaart' - in plaats van 'welvaart ten koste van welzijn' - als sociologisch model, waarbij we
- focussen op kwaliteit van leven, en diepgang verkiezen boven oppervlakkigheid waardoor we
- verbondenheid ervaren, in plaats van vervreemding, van onszelf, elkaar en alle leven dat ons omringt
- zodat we vaker durven kiezen om wél coöperatief te denken en werken
- meer te zijn en minder te doen ook, want we zijn human beings, geen human doings
- evenwel zonder te vervallen in 'spirituele bypasses' of toxisch positivisme, die gewoon een verderzetting zijn van hetzelfde reactieve patroon, namelijk vluchten
Als individu kunnen we leren ons zenuwstelsel tot rust te brengen, zodat we opnieuw gaan resoneren MET wat ons energie geeft en ons minder afzetten TEGEN wat ons energie ontneemt: zo kan je vlotter FLOW ervaren, een natuurlijke zijnsstaat waarvan jij je vandaag misschien vaak afgesneden voelt, door de ratrace die je leven geworden is...
Of moet ik schrijven: die jij van je leven hebt gemaakt?
Nog meer goed nieuws dan: wat je gemaakt hebt, kan je ook ANDERS maken in de toekomst...
​
Als je leven schuurt, nodigt het je uit om stil te staan bij wat JIJ graag anders wil in de toekomst
Om met andere ogen te leren kijken:
- Â naar de keuzes die jij tot nu toe maakte
- naar de mensen waarmee jij je omringt en de context waarin jij leeft en werkt
- naar jouw mens-en wereldbeeld, zodat je kan onderzoeken of dat nog wel klopt...
Dit vraagt om stilstaan en vertragen. Tijd, die we steeds minder lijken te hebben, of willen nemen.
Het vraagt ook om je eigen egopatronen in vraag te stellen, terwijl je ego zich daar met alle kracht tegen verzet.
En wat dan als 'de staat van de wereld' schuurt?
Dan nodigt onze OMGEVING ons uit
om stil te staan bij wat WIJ anders willen in de toekomst,
om als gemeenschap met andere ogen te leren kijken naar de keuzes die WIJ maken
op basis van de VERHALEN die we onszelf vertellen...
Ben jij bereid om kritisch te kijken naar die verhalen?
1. Onderzoek verschillende wereldbeelden
Verschillen in wereldbeeld maken dat mensen verschillende strategieën kiezen om 'een goed leven' te kunnen leiden.
Beseffen dat jouw wereldbeeld NIET 'de norm' is, kan voor veel opheldering zorgen over wat maakt dat er veel schuurt in de wereld.
Test hier jouw wereldbeeld en vergelijk het met dat van mensen rondom jou...
2. Durf je een andere toekomst voorstellen
Hebben we wel door dat 'onze keuzevrijheid' eigenlijk best beperkt is?
Dat we immers enkel kunnen kiezen uit datgene wat ons voorgeschoteld wordt? Daar stellen we ons toch opvallend weinig vragen bij?
Sterker nog: wanneer we die vragen wel beginnen stellen, wordt dat afgedaan als 'een persoonlijke crisis', meestal tijdens onze mid-life.
Waarom spreken we niet over 'ontwaken als mens', in plaats van over een crisis?
Want is het niet juister om te zeggen dat we vooral een crisis van verbeelding beleven, als gevolg van hoe we onze samenleving én economie hebben ingericht? En is het dan niet logisch dat we vandaag collectief een nood voelen om SAMEN te ontwaken?
Want we kunnen ook ZELF met alternatieven komen. Tenminste, op voorwaarde dat we onze gedroomde toekomst durven verbeelden en verwoorden, dat we met andere ogen durven kijken en durven twijfelen; dat we beter leren luisteren ook...
3. Herstel verbinding: met jezelf, met elkaar, met AL wat leeft
In onze materialistische maatschappij - waarin consumeren en het individu voorop staan - beconcurreren we elkaar vooral. Zelfs als we 'collega's' van elkaar zijn in eenzelfde organisatie. Waarom toch?
Waarom geloven wij massaal één specifiek narratief dat ons wijsmaakt dat het in het leven ieder voor zich is, terwijl wij voor letterlijk ALLES interafhankelijk van elkaar zijn? En niet alleen van andere mensen, van AL wat met ons samenleeft op deze mooie planeet: bomen, dieren, planten, schimmels, bacteriën, zeeleven, ...Â
Hoe beter we beseffen dat we interafhankelijk zijn van al wat leeft, hoe makkelijker het wordt om te evolueren naar een benefit mindset:
Bron: Ash Buchanan
Dankzij zo'n benefit mindset kunnen we makkelijker ophouden
met settelen voor onze GEVREESDE toekomst
- geleid door angst en twijfel, schuld en schaamte -
en in plaats daarvan voluit
onze GEDROOMDE toekomst realiseren,
gedreven door 'liefde voor het leven' zelf...
4. Kantel het perspectief, denk 'om'
Met andere ogen leren kijken, kan je ook invullen als 'kijken vanuit een ander perspectief dan je gewend bent'.
Dat begint met je te realiseren dat er meerdere perspectieven bestaan.
En dat jouw perspectief wellicht verschilt van dat van andere mensen en wellicht nog meer verschilt van dat van andere levende wezens. Dat jou dat hoegenaamd GEEN recht geeft om je superieur te gedragen tegenover dat ander leven...
Want dat er goede redenen zijn die de verschillen verklaren en dat er nog betere redenen kunnen gevonden worden om verschillen te willen overbruggen, mét respect voor elkaars grenzen.
Kantel vanaf nu eens wat vaker je perspectief. Denk situaties om en vraag jezelf af: "waarvoor zou het probleem waarmee ik op dit moment geconfronteerd word in mijn leven een oplossing kunnen zijn?"
Want of jij nu een gebrek aan iets ervaart, dan wel een teveel: iets in jou roept je op om iets te veranderen.
Op wie wacht je nog om dat op te pakken?
5. Maak kennis met andere toekomstperspectieven
- Sentiocentrisme waarbij menselijke intelligentie het hoogste goed is
- Anthropocentrisme waarbij menselijke vooruitgang het hoogste goed is
- Resourcecentrisme waarbij duurzame welvaart centraal staat
- Ecocentrisme dat biodiverse ecosystemen en regeneratie vooropstelt
Die vierde piste, één van transformatie en regeneratie sluit mooi aan bij hoe ik 'kantelen van ego naar eco' invul:
​
6. Maak kennis met de betekeniseconomie en de donuteconomie
We beseffen het nog te weinig, maar economisch denken domineert ons hele bestaan: het lijkt wel IN ons DNA geslopen....
Niet enkel reduceren wij ons leven - en dus onszelf - daardoor zonder veel weerstand tot 'economisch middel', ook de politiek wordt volledig gestuurd door het dominante economisch narratief. Dat zou op zich nog een bewuste keuze KUNNEN zijn, ware het niet wat wij vandaag beschouwen als 'enig mogelijk economisch narratief' - het kapitalisme of zijn communistische tegenhanger - allesbehalve 'de enige' zijn: er bestaan veel meer perspectieven op economie, op 'hoe wij ons huishouden als samenleving' best beredderen:
De visie die Kees Klomp ontwikkelde rond 'de betekeniseconomie', of Kate Raworth's 'donut economy'-model benaderen de economie bijvoorbeeld vanuit een heel ander perspectief: in deze modellen staat economie opnieuw ten dienst van het leven, in plaats van andersom.
De term 'betekeniseconomie' is gebaseerd op het beginsel dat de mens ten diepste een zin-zoekend wezen is en geen nuts-maximaliserend wezen zoals de mainstream economie beweert.
Zin kan alleen gevonden worden door het eigenbelang te overstijgen, door van betekenis te zijn voor anderen. (Kees Klomp pg 139)
Een mogelijk gevolg van zo'n ander economisch narratief, zou een evolutie van het antropoceen - ons huidig tijdperk, waarin de mens zichzelf beschouwt als 'ruler of the world' en die wereld volledig naar zijn eigen hand zet, ook als dat tot de vernietiging van zichzelf kan leiden - naar het symbioceen kunnen zijn: een tijdperk waarin de mens als integraal onderdeel van wat wij vandaag als 'natuur' omschrijven én technologie in balans samenleven en elkaars bestaan verrijken. Simpelweg omdat het veel minder strijd vraagt om MET het leven te bewegen, in plaats van ertegenin te gaan.
Een hoopvol perspectief, toch?
7. Hallo, artificiële intelligentie?
Hoopvolle perspectieven zijn bijzonder welkom, want vandaag moeten we naast ecologische rampspoed nog met een andere factor rekening houden: artificiële intelligentie of AI die op volle kracht in onze maatschappij uitgerold wordt.
Misschien verdwijnt slechts 10% van de jobs door de komst van AI, maar vast staat dat 100% van wat wij 'werk' noemen - en ons toelaat te voorzien in ons levensonderhoud - hierdoor beïnvloed zal worden...
Hoe die AI-transitie gaat verlopen? Geen mens die het vandaag kan voorspellen, pun intended.
Maar dat deze transitie weer nieuwe vragen, ethische uitdagingen én opportuniteiten met zich meebrengt, nu en in de toekomst, DAT staat wel vast:
- Zullen wij 'human being' en 'human doing' misschien eindelijk beter in balans krijgen?
- Want als we niet meer MOETEN werken, hoe gaan wij drukverslaafde mensen de vrijgekomen tijd dan wél invullen?
- En hoe gaan we in ons levensonderhoud voorzien, als dat misschien niet meer via 'arbeid' moet?
- Zullen we 'human' en 'artificial' uit elkaar kunnen houden? Wat maakt dat we dat belangrijk vinden?
- En zou 'meer zijn' en 'minder doen' ook een positief effect kunnen hebben op klimaatverhitting?
Ik weet het ook niet. Maar het brengt mij bij een behoorlijk existentiële vraag :
Wie wil ik zijn, in een wereld in verandering,
hoe wil ik mij verhouden naast of met de Ander of het Andere
zonder me te verliezen in reactieve patronen en oude verhalen die niet de mijne zijn?
Tijd voor nieuwe verhalen?
Steeds meer trotse onderstromers stellen als geëngageerd burger, bevlogen medewerker of pionierend leefwereldverbeteraar vast dat al wat niet meer werkt of in elkaar lijkt te vallen, OOK een uitnodiging is om te bouwen aan een ANDERE toekomst: aan andere manieren van werken en leven...
Wat jij moet begrijpen over je plek op 'de arbeidsmarkt'
'Het veld waarin wij arbeiden' functioneert niet volgens marktprincipes en gelukkig maar. Toch spreken we over 'een arbeidsmarkt'. Raar toch?
Zie je hoe diep 'economisch denken' onze zijnswereld via taal beïnvloedt?
Er schort ook heel wat met de dynamieken op 'die arbeidsmarkt'. Â Bedrijven en andere werkplekken zijn microkosmossen en we hebben er alle belang bij om niet langer ons hoofd af te wenden van wat er voor verbetering vatbaar is daar op vlak van samenwerking, communicatie, zorg voor elkaar. Tijd voor volwassenheid, voorbij trauma-responsen. Tijd voor het onderkennen van onze menselijke schaduwkanten ook, wat ook onze 'plek' in het veld dat wij arbeidsmarkt noemen is. Want iedereen draagt bij, ongeacht je rol, functie, taak.
Wie geeft en wie neemt werk?
Is het jou bijvoorbeeld al ooit opgevallen hoe wij 'werkgevers' en 'werknemers' altijd TEGENOVER elkaar plaatsen, als waren ze tegengestelden? Terwijl ze in praktijk interafhankelijk van elkaar zijn: beide partijen hebben immers een vraag en een aanbod en hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan.
Het gaat dus helemaal niet over 'werk geven' en 'werk nemen': beide partijen zijn onderdelen van een 'werkend systeem'...
Stel dat we die 'tweedeling' op de schop zouden gooien en vanaf nu eerder naar de wederkerigheid binnen de relatie tussen 'werkgever' en 'werknemer' zouden kijken:
hoeveel aangenamer zou samenwerken dan kunnen zijn, te beginnen bij het proces van 'matchmaking', dat wij solliciteren noemen?
De toekomst van werk? Die is technologisch én relationeel
Werkgevers hebben zo hun eigen perspectief op hoe de toekomst er zou kunnen uitzien en welke vaardigheden zij tegen 2030 van 'werknemers' verwachten.
Zij definieerden die vaardigheden tijdens het World Economic Forum. Het resultaat van hun oefening ziet er behalve technologisch ook bijzonder relationeel uit en gelukkig is het element 'environmental stewardship' ook opgenomen, in punt 10:
Nog meer goed nieuws: relationeel vaardiger samenwerken, KAN je leren
Maatschappelijke transitie volgt pas na transformatie van voldoende individuen: logisch, want wij ZIJN de maatschappij.
Dat geldt ook voor 'organisaties, bedrijven of andere samenwerkingsvormen': vlot samenwerken volgt pas na transformatie van voldoende 'werkers'...
Transitie begint bovendien vanbinnen, met inner development goals of IDG's, vaardigheden die wij VAN BINNENUIT te ontwikkelen hebben:
Klik op het beeld voor een Nederlandstalige vertaling en aanvulling van deze IDG's en ontdek hier de community op LinkedIn in Vlaanderen die kennis over de IDG's verder wil verspreiden.
- Zijn, relatie tot je zelf, je innerlijk kompas zeg maar
- Denken, cognitieve kwaliteiten en vaardigheden, nodig voor je kritisch denkvermogen
- Verbinden, verbinding met anderen en de wereld rondom ons, waardering voelen voor al wat leeft
- Samenwerken gaat over sociale vaardigheden & communicatievaardigheden
- Handelen, de mate waarin je verandering kan sturen
Al deze elementen komen aan bod tijdens kantelcoachingstrajecten.
Start je onderzoek naar jouw eigen ontwikkelpotentieel als mens alvast hier, met 'n beetje hulp van artificiële intelligentie
Wat jouw voorgangers vertellen over hun ervaring met Kantelpunt
Dit had ik veel eerder moeten doen!
Deze begeleiding heeft mij op 47-jarige leeftijd voor de eerste keer fundamenteel doen nadenken over
- mezelf
- mijn carrière
- én mijn leven
Jij hielp mij mee de knoop ontwarren, zo zou ik het 'beeldend' omschrijven.
Ilse liet me inzien dat er eigenlijk nog iets veel fundamenteler en belangrijker is dan 'het vinden van een loopbaan die bij je past'. Namelijk het leiden van een leven.
Net daarom is 'kantelen op een kantelpunt' één van de meest waardevolle geschenken die je jezelf kan geven.
Het feit dat er onbevangen naar mij geluisterd werd, was zo'n verademing voor mij...
Het bracht me bij de vraag hoe ik mijn persoonlijke toekomst zie. Ik ben diep gaan graven naar wat mij nu exact drijft. Zo kwam ik erachter dat het tijd was voor een volgende stap...
De perfectionist in mij wou de ideale partner, werknemer, collega, vrijwilliger, vriend, mens bouwen.
Jij leerde me dat ik alle elementen zelf in handen kan nemen en kan kiezen wat ik ermee doe. Het oordeel van een ander definieert mij niet, dat mag ik zelf doen.
Jij hebt me doen inzien dat ik niet echt gelukkig was in België...
Kantelpunt inschakelen is een goed idee...
... als jij je niet op 'de juiste plek' voelt zitten in je werk of leven
Wie nooit z'n volledig potentieel kan tonen in een passende omgeving, wie nooit zichzelf mag zijn, verliest niet enkel energie, maar ook zelfvertrouwen:
- taken uitvoeren of rollen opnemen die niet aansluiten bij jouw natuurlijke aanleg, geeft weinig voldoening, waardoor je eerder beroepsZEER dan beroepseer ervaart in professionele contexten
- Als het tempo waarop je leeft of werkt niet aansluit bij jouw natuurlijk ritme, raak je over-of onderprikkeld en ontbeer je flow
- Als het gedrag en de keuzes van mensen in jouw omgeving niet (meer) aansluiten bij jouw waardenkader, voel jij je onveilig, ook wanneer jij nochtans als zwaan in een eendennest terecht kwam
Zo gaat ontzettend veel talent én persoonlijkheid 'verloren'.
... als je jouw passie wil ontdekken, jouw IKIGAI
- Missiegedreven mensen gaan vroeg op laat op zoek naar hun IKIGAI, VOORBIJ het individuele perspectief
- Zinzoekers & leefwereldverbeteraars zoeken ACTIEF naar manieren om hun talenten en waardenkader optimaal af te stemmen op wat zij geloven dat de wereld nodig heeft
Wanneer missiegedreven mensen zich verenigen, bouwen we samen aan een missiegedreven maatschappij: daar is dus niets egoïstisch aan.
WAT je precies doet, kan ondergeschikt zijn aan HOE je het doet: elk mens maakt mee het verschil.
Dit 'professioneel ontwaken' neemt toe en resulteert in:
- mensen die bewust afscheid nemen van een gouden kooi, of die zo'n gouden kooien grondig 'verbouwen',
- niet langer toxisch gedrag pikken: niet van anderen en nog minder van onszelf
- bouwen aan meer relationele intelligentie, bijvoorbeeld door het ontwikkelen van nieuwe vormen van samenwerken, zoals commons of coöperatieven
Het vinden van je hoogste zingeving
spoort samen met het ontdekken hoe je leven en werk
een antwoord is op de diepe nood van de wereld...
... als jij anders naar werk wil - of moet - kijken
Vandaag vullen we de waarde van werk fundamenteel anders in:
- Zo blijkt de keuze om zelfstandig te worden vaak anders gemotiveerd dan de meeste niet-zelfstandigen denken
- 'Leven om te werken' wordt steeds meer vervangen door 'werken om te leven', zeker nu de pensioenleeftijd werd verhoogd en mensen mini-sabbatperiodes inlassen tijdens hun beroepsactieve jaren
- Tijdens de covidpandemie werden we ons heel bewust van welk type werk écht levensondersteunend is; ook al zien we dat nog niet vertaald in 'economische of maatschappelijke waardering', wat een grote uitdaging wordt met het oog op een regeneratieve toekomst
- Vooral wanneer je NIET kan of mag werken, wordt het voel-en tastbaar op welke manier 'werk' bij KAN dragen aan je levenskwaliteit; of net niet, als je leeft van vakantie naar vakantie bijvoorbeeld...
- Daarom is het belangrijk om 'werk' - en onze tijd - te reclaimen voor wat het OOK KAN zijn, zoals expert Kristel Maasen van RECLAIM WORK het stelt
- zodat zo snel mogelijk de afscheiding die lijkt toe te nemen tussen 'betaald werk' en 'zorgtaken' op de schop kan
... als jij wil investeren in een fijne leef- en werksfeer bij jou in het bedrijf
Inspirerende spreuken...
eco-systeem rond Kantelpunt
gratis e-book voor loopbaan-doe-het-zelvers
Erkenningen & kwaliteitslabels Kantelpunt voor loopbaanbegeleiding
Bij Kantelpunt kom je terecht bij een ervaren levensloopcoach die ook actief is als loopbaanbegeleider, het beroep zoals hier gedefinieerd.
Kantelpunt beschikt over een Brand Compliance 9022 kwaliteitslabel en is al vele jaren erkend als loopbaancentrum door VDAB, de Vlaamse dienst voor Arbeidsbemiddeling die ook bevoegd is voor gesubsidieerde loopbaanbegeleiding.
Onder voorwaarden die je achter deze link ontdekt, kan jij bij Kantelpunt gesubsidieerde loopbaanbegeleiding financieren met loopbaancheques. Gesubsidieerde loopbaanbegeleiding heeft tot doel jouw loopbaancompetenties te versterken, zodat je langer actief kan blijven op de arbeidsmarkt en jij je vrijer durft bewegen op die arbeidsmarkt. Gesubsidieerde trajecten volgen de voorwaarden die de Vlaamse overheid oplegt, bij niet-gesubsidieerde trajecten kunnen we vrijer werken.
Deze subsidievorm wordt momenteel herwerkt door de minister van werk, waardoor er substantieel minder loopbaancheques ter beschikking zijn sedert maart 2025.
Wil je loopbaancheques bestellen, neem dan plaats achter je PC op de laatste dag van de maand om middernacht, surf naar deze link en volg de instructies.
Blijk jij geen recht te hebben op subsidie of wil je liever geen inmenging van de overheid?
Niet getreurd: voor kwalitatief hoogstaande loopbaanbegeleiding op maat kan je altijd terecht bij Kantelpunt. Met én zonder subsidie.
Start alvast met het downloaden van dit proevertje, zodat je kan voelen of de Kantelpuntaanpak jou ligt.
Als we samen in zee gaan, bewandel jij tijdens een traject eerst de weg naar binnen en dan pas de weg naar buiten: pas als jij zelf weet wat je wil en waarom dat belangrijk is voor jou, kan je ernaar op zoek in 'de buitenwereld'.Â
Je krijgt bij Kantelpunt naast de coachende gesprekken toegang tot een bijzonder waardevolle digitale mediatheek waarin inzichten en inspiratie uit meer dan 10 jaar professionele ervaring als levensloopbaanbegeleider gebundeld zit. Alles om jou te helpen een antwoord op je loopbaanvraag of levensloopvraag - die we samen finetunen tijdens het eerste gesprek - te vinden.
En desgewenst breng ik je met veel plezier in contact met toppers uit mijn netwerk zodat je zelf geen tijd verliest met je weg vinden in het landschap van welzijnswerkers.