Persoonlijk kantelen
'Kantelen die handel!' is al jaren de slagzin waarmee ik uitdrukking geef aan de boosheid en onmacht ik ervaar. Misschien herken jij mijn frustraties wel:
- nutteloze zaken die buitenproportionele media-aandacht krijgen en mensen tot 'buzy fools' degraderen
- bullshitjobs en beleidsmakers die fier zijn dat ze mensen in die richting duwen
- tijdverlies, zoveel tijdverlies door processen die inefficiënt verlopen
- machtsspelletjes van mensen wiens ego omgekeerd evenredig is aan hun zelfvertrouwen
- vriendjespolitiek, narcisme en verstikkende hiërarchische relaties
- onevenwicht in de wereld op gigantisch veel fronten
- onrecht: jegens kwetsbare levende wezens, de natuur, onze planeet
- polarisatie: leidinggevenden versus medewerkers, overheid versus privé, vakbond versus directie, politici versus burgers, rijk versus arm, dom versus slim: veel teveel 'versus', veel te weinig verbinding
- menselijk en dierlijk leed dat zo makkelijk kan voorkomen worden
- mensen die elkaar het leven zuur maken, binnen vriendschappen, families, arbeidscontexten
- mijn eigen onmacht om met dat onrecht om te gaan
Het deed me zo rond mijn 40e tot volgende vaststelling komen:
Kantelen die handel
Ik deed ontzettend mijn best om het anders aan te pakken, maar alle pogingen die ik als HR manager, als organisatie-adviseur en zelfs als startend zelfstandige ondernam om die 'handel te kantelen' ten spijt, bleef ik achter met het knagende gevoel dat ik te weinig impact had op wat er gebeurde in de wereld.
Met als resultaat dat ik vaak boos door het leven holde. Verdrietig ook en bang. De levensfase rond je 40e heet niet voor niets 'midlifecrisis' zeker?
Het kostte me nog eens 10 jaar - en veel grijze haren - om tot volgend besef te komen:
In plaats van verontwaardigd naar anderen, naar 'de maatschappij' te wijzen vanuit een 'kantelen die handel'-insteek, duwde ik op de STOP-knop en keerde ik mijn blik naar binnen.
Hollen maakte plaats voor langzaam wandelen. Vluchten maakte plaats voor introspectie en doorvoelen. Zaken waarvan ik nochtans dacht dat ze onhaalbaar zouden zijn voor mij, wegens niet passend bij de aard van het bezige beestje. Toch bleek net in vertragen en verstillen, verdiepen en beter luisteren de heilige graal te liggen voor mij.
Gaandeweg kon ik mezelf bevrijden van hardnekkige overtuigingen en meningen die me wellicht gebracht hadden tot waar ik stond op professioneel vlak en waarover ik best fier was, maar die me er ook van weerhielden om verder te kunnen groeien, als mens.
Langzaamaan kantelde er iets: ik ging anders in het leven staan. Rustiger. Vanuit vertrouwen. Nog alerter en kritischer én tegelijkertijd ook veel milder. Kortom: bewuster. Daadkracht werd zijnskracht.
Welk verhaal vertel jij jezelf?
Mijn boosheid en verontwaardiging maakten dankzij zelfinzicht en heel veel lessen in levenskunst langzaam plaats voor mildheid en mededogen. Eerst jegens mezelf. Vervolgens tegenover de rest van de wereld.
En dat allemaal omdat ik ontdekte dat mijn eigen gedachten en overtuigingen me stevig belemmerden om alles uit het leven te halen! Ik moest dus aan de slag met de verhalen die ik mezelf vertelde over wat er rondom mij, maar vooral IN MIJ, gebeurde. Want die verhalen kleurden mijn kijk op de wereld ontzettend.
Ik mag dan het gevoel hebben bijzonder weinig impact te hebben op wat anderen doen en op wat mij en de wereld overkomt, ik heb wel impact op wat ik ZELF doe.
En ik heb gelukkig ontzettend veel impact op hoe IK omga met alles wat er gebeurt, op HOE IK ME VERHOUD tot de andere en het andere. Mijn gedachten, bepaal ik helemaal zelf. Ik doe aan breinhygiëne, net zoals ik aan mondhygiëne doe.
Door volledige verantwoordelijkheid te nemen over mijn gedachten, gevoelens en gedrag ontneem ik bovendien de anderen - of het andere - de macht over mijn welbevinden.
Ik hoef mezelf dus niet te reduceren tot iets of iemand die ik niet wil zijn! Ik kan andere keuzes maken:
- Waarom zou ik mezelf beperken tot een louter economische factor, een kostenpost voor de maatschappij?
- Waarom zou ik het leven reduceren tot een economisch gegeven?
Die andere keuze kan ik elke minuut van elke dag maken. Bij elke beslissing die ik neem, elke activiteit die ik wel of niet opneem, elke glimlach die ik iemand wel of niet schenk, elke euro die ik al dan niet spendeer. Dat geeft pas een gevoel van macht!
Leven vanuit verwondering
Vandaag sta ik daardoor helemaal anders in het leven en ervaar ik 'leven' veel bewuster. De vragen die ik mezelf voortdurend stel, zijn deze:
- Wat gebeurt er, hier en nu?
- Hoe voel ik me daarbij?
- Wat vertellen mijn gevoelens mij over waar ik nood aan heb, over mijn waarden en behoeften?
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn behoeften voldaan zijn?
- Hoe is het voor de andere(n) en zijn/haar behoeften? Daarbij ook rekening houdend met de noden van onze planeet.
- Hoe kunnen we ervoor zorgen dat alle behoeften voldaan kunnen worden, zonder schade te berokkenen?
En reken maar dat ik antwoorden vind op die vraag!
Ik ben trouwens niet de enige die dat doet: er gebeuren ontzettend veel prachtige dingen in de wereld, als je maar bereid bent om te kijken en je het juk van cynisme en sarcasme achter je durft te laten.
Volgende vaststelling was een leuke bonus voor het aspect 'controlefreak' dat ook deel uitmaakt van mijn persoonlijkheid:
Te weten dat ik altijd controle heb over mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn eigen gedrag, helpt me om de controle over de anderen - of het andere - los te kunnen laten. Daar heb ik namelijk toch geen enkele vat op. Net zomin als ik controle heb over wat anderen van mij denken overigens.
Vaker vanuit verwondering kijken naar het leven, naar de wereld en ontdekken hoe wat er gebeurt mij altijd iets kan leren, bracht me rust. Het hielp me om weg te blijven uit de re-actie. Minder 'kantelen die handel' dus en meer 'kantelen mijn wandel.'
Kantelen mijn wandel?
Begrijp me niet verkeerd: ageren is prima - zeker in situaties waarin zwijgen geen optie is - maar da's iets anders dan reageren! Je kan vanuit acceptatie je leven willen verbeteren, of vanuit weerstand. Dat tweede vraagt veel meer energie, dat kan elke elektricien je uitleggen.
Het is mijn intentie om de rest van mijn leven eerder 'de wetende' in plaats van 'de rechter' te zijn telkens ik een slecht functioneren opmerk. En ik merk héél vaak verbetermogelijkheden op! Maar in plaats van te reageren op het slechte functioneren, zie ik vandaag de misvatting. En ik zie er tegelijkertijd doorheen. Dat lukt me omdat ik, in plaats van tegen duister te vechten, het licht binnen laat.
There is a crack in everything: that's where the light shines through...
Wij zien de wereld niet zoals ze is, maar wel zoals WIJ zijn
- Voed ik oorlog in mij? Dan zal ik overal oorlog zien & straal ik dat uit naar anderen => kantelen die handel!
- Voed ik vrede in mij? Dan zie ik overal voorbeelden van vrede & straal ik dat uit naar anderen => kantelen mijn wandel...
Of nog:
Zo binnen, zo buiten.
Wat er in mij leeft, zie ik terug in de wereld om mij heen.
De bril waardoor ik naar de wereld kijk, de verhalen die ik mezelf vertel over wat er gebeurt, bepalen hoe ik de wereld zie. Als je dat principe begrijpt, dan verkies je toch om die donkere bril - de oordelen en verwijten, haatgevoelens en alles wat verdeelt in plaats van verbindt - achterwege te laten?
Dé grootste lifechanger voor mij persoonlijk was toch wel dit inzicht: MIJN 'kijk op de wereld' bepaalt ook hoe de wereld naar mij kijkt, hoe de ander zich tot mij verhoudt. Toen andere bewuste mensen me dat vroeger vertelden, kon ik dat rationeel niet bevatten, laat staan geloven. Vandaag weet ik dat je het moet ERVAREN alvorens het te kunnen geloven.
En zo transformeerde mijn '40-something' lijfspreuk #kantelendiehandel tot een 'nearly 50' lijfspreuk #kantelenmijnwandel. Stevig gekanteld toch wel...
Ook zin om te kantelen?
Ilse Schorrewegen - Kantelaar & Levenskunstenaar
Ik zou liegen als ik zou schrijven dat mijn kantelproces altijd even makkelijk verliep, of dat het snel ging. Als je aan het kantelen gaat, kantelt er in je omgeving namelijk vanalles mee. Of niet. En dan leer je loslaten.
Ik kreeg frequent de vraag: hoe doe je dat, vrede voeden i.p.v oorlog, bevlogen je betrokkenheid tonen, zonder destructieve woede en zonder er zelf bij op te branden? En dat liefst ZONDER een egoïstische navelstaarder of zweefteef te worden 😉
Wel, dat was en is nog steeds een hele uitdaging. Bovendien claim ik niet er helemaal mee klaar te zijn. Dat hoeft ook niet want het proces = kantelen en je krijgt er de rest van je leven de tijd voor.
Maar gelukkig heb ik mijn eigen proces goed gedocumenteerd en aangevuld met waardevolle elementen uit de filosofie, psychologie, Oosterse en Westerse levenskunst. Op basis van al die input én mijn ervaring als kantelaar / levensloopbaancoach werkte ik hele mooi KANTEL!-coachingstrajecten uit die ik met zoveel mogelijk mensen wil delen die zelf willen kantelen. Want ik ben ervan overtuigd dat kantelen makkelijker wordt met een goede gids - een kantelaar - aan je zijde.
Vandaag zie ik zoveel mensen in mijn praktijk en erbuiten die onmacht ervaren - in hun privéleven, op hun werk én ten aanzien van wat er allemaal gebeurt de wereld - met gevoelens van boosheid, angst of verdriet als gevolg.
Dat kan anders én je kan zelf veel meer doen dan je denkt: kantelen die handel, kantelen jouw wandel!
Van 'kantelen die handel' naar 'kantelen mijn wandel
- Ervaar jij zelf ook geregeld onmacht met gevoelens als boosheid, pijn en verdriet tot gevolg?
- Ben je het beu dat vooral je geliefden de dupe worden van jouw innerlijk gevecht?
- Besef jij maar al te goed dat je gezondheid lijdt onder jouw onmacht?
- Zou je graag over handvaten beschikken om anders om te leren gaan met die onmacht?
- Raakt mijn verhaal jou?
Laten we dan beginnen met VERBINDEN met elkaar. Vul het formulier in met de kanteluitdaging die jij ervaart in je werk of je leven, ik contacteer jou dan vrijblijvend om verder af te stemmen...
Recente reacties