De term 'levensloopbaanbegeleiding' is een samentrekking van de termen levensloopcoaching & loopbaanbegeleiding. Levensloopbaancoaching is een synoniem voor levensloopbaanbegeleiding.
Doel
Levensloopbaanbegeleiding of levensloopbaancoaching heeft tot doel de reflectie en introspectie over de toegevoegde waarde van werk in het leven relationeel en holistisch te benaderen. Dat lukt door de noden van:
- de mens als individu
- de mens als sociaal dier, in interactie met gezins- en familieleden, vrienden en zich groeperend in bedrijven en organisaties
- de maatschappij als geheel, inclusief onze fysieke omgeving
in relatie tot elkaar te onderzoeken. De vraag tot reflectie hierover kan komen vanuit een individu, een organisatie of bedrijf of beleid.
Door een mensenleven niet te reduceren tot een louter economische factor overstijgen we de tweedeling die traditioneel tussen 'werk' en 'leven' wordt gemaakt. Door rekening te houden met de context waarin wij leven en werken, verruimen we het perspectief.
Het statuut' of 'de status' van het individu zoals:
- beroepsactief of niet
- niet opgeleid, studerend, praktisch of theoretisch opgeleid, graad van opleiding
- zelfstandig of in loondienst
- werkgever of werknemer
- jong of minder jong
- man, vrouw of X
- ziek of gezond
- met beperkingen of zonder
is daarbij ondergeschikt aan 'het mens-zijn'. Als individu, organisatie of beleidsmaker belemmer je immers je onderzoek naar mogelijkheden door dergelijk hokjesdenken. Mensen reduceren tot slechts één aspect van zijn / haar / hun persoonlijkheid doet onrecht aan de complexiteit van die mens.
Door vervolgens ook de ruimte waarin wij handelen niet te beperken tot een louter economisch gegeven - zoals de term 'arbeidsmarkt' aangeeft - kantelt het perspectief nog verder.
Waarom nood aan een ander perspectief?
Een obsessieve focus 2022 om 'zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk aan het werk te houden' is om verschillende redenen in vraag te stellen.
1. Klopt die tweedeling werk - leven nog wel?
Deze strategie kadert namelijk in een overtuiging dat 'werk' en 'leven' 2 afgescheiden elementen zijn, waarbij 'werk' MOET primeren op 'leven' als we de huidige welvaartsstandaard willen behouden.
Die overtuiging leide echter tot overconsumptie, uitputting van flora, fauna én grondstoffen, waardoor basisbehoeften als zuivere lucht, drinkbaar water, vruchtbare aarde, tijd, aandacht en ruimte in het gedrang zijn.
Dat zorgt voor uitputting van menselijke energie waardoor er van WELZIJN geen sprake meer is
'Leven' kan zoveel meer zijn dan een lineaire opvolging van een schoolcarrière gevolgd door een loopbaan als professional, afgesloten door een pensioengerechtigde periode, elk met z'n specifieke vormvereisten die we nog amper in vraag stellen.
Het leven reduceren tot métro-boulot-dodo doet dat leven oneer aan, reduceert ons tot 'automatische piloten' en beperkt ons om het leven in alle volheid te BELEVEN
'Werk' kan in de levensloopbaanbegeleidingsbenadering zoveel meer inhouden naast het inruilen van tijd tegenover geld.
Door werk en leven ruimer te interpreteren, betrek je meer partijen die via arbeid een toegevoegde waarde bieden aan onze maatschappij:
-
- mensen die onbetaalde zorgtaken of mantelzorg op zich nemen
- mensen die niet kunnen deelnemen aan het 'beroepsactieve leven' maar wel 'anders actief' zijn, bijvoorbeeld als vrijwilliger
- mensen die geen actieve professionele bijdrage kunnen leveren, maar daardoor anderen de kans geven om voor hen te zorgen
- gepensioneerden die nog actief blijven, hetzij in de opvang van kleinkinderen, hetzij als zelfstandige in bijberoep of in een bestuurdersrol of als mentor
- mensen die officieus in een land verblijven en daar wel werken, maar niet meegeteld worden in officiële statistieken
- mensen die kiezen voor een spirituele of religieuze bijdrage, in het klooster, als priester of ander geestelijk leider
- renteniers die geen arbeid hoeven te verrichten om in hun levensonderhoud te voorzien, maar mecenas zijn of bijdragen via belasting die ze betalen
- kunstenaars die dankzij patreons of een mecenas de wereld van levensnoodzakelijke schoonheid, voedsel voor de ziel voorzien
2. Hoger belang meenemen
Is het ook geen tijd om de vraag rond een hoger belang, het WELZIJN van ALLE leven op deze planeet luidop te stellen?
Zou het perspectief op 'een leven met ruimte voor zingeving en zorg voor elkaar', OOK een waardevol alternatief kunnen zijn?
Wie wordt van zoveel mogelijk mensen op de arbeidsmarkt brengen en ze daar zo lang mogelijk houden op de lange termijn echt beter?
Zou het kunnen dat:
- minder werken
- minder lang werken
- niet iedereen aan het werk zetten
op lange termijn ook waardevolle pistes zijn?
De tijd dringt
De tijd dringt om alternatieve pistes OOK te onderzoeken. Als we tenminste nog een leefbare planeet willen achterlaten voor toekomstige generaties.
Strategieën om dit te realiseren, zijn er al:
- Femma levert hier bijvoorbeeld mooi werk met 'eigen mix', een studie rond minder werken die ze ter beschikking stellen aan andere professionals
- In Frankrijk werkt men structureel minder uren
- In de Scandinavische landen zijn interessante experimenten aan de gang, met de impact van uitgebreid vaderschapsverlof bijvoorbeeld
- en de piste van een basisinkomen duikt ook geregeld op
Via het stellen van 'levensloopbaanvragen' kan elke stakeholder de valkuilen van een té eenzijdig blikveld vermijden:
- Zo kan jij als individu tijdens intrapersoonlijke reflectie dieper graven naar jouw gedroomde toekomst door het stellen van levensloopbaanvragen, verderop lees je daar een voorbeeld van
- Als onderwijsinstelling die studenten begeleidt bij het maken van een studiekeuze kan je 'breder' kijken en mensen niet enkel toeleiden naar 'de arbeidsmarkt' maar hen voorbereiden om het maken van bewuste keuzes rond een zinvol leven
- Als overheid kan je burgers beter ondersteunen door 'klassieke loopbaanbegeleiding' voor iedereen toegankelijk te maken, zonder beperking op leeftijd en aantal jaren ervaring en factoren als zingeving en maatschappelijke bijdrage meer gewicht te geven tijdens het coachingstraject
- Mensen die outplacement aanbieden, kunnen afzien van het 'ASAP aan de slag proberen te krijgen' van deelnemers: introspectie vraagt tijd
1. Wat kan je als klassiek geschoold loopbaancoach doen?
Om van 'klassiek loopbaanbegeleider' te evolueren tot levensloopbaanbegeleider is minstens de bereidheid tot ontwikkelingsgericht, relationeel en systemisch kijken nodig.
Behoeften van verschillende stakeholders - werkgevers, werknemers en de maatschappij als geheel - benader je als levensloopbaanbegeleider als gelijkwaardige onderdelen binnen de ontwikkeling van een groter geheel.
Je hanteert daarbij geen stapsgewijze, loutere lineaire aanpak maar zet heel andere elementen én jezelf als instrument in.
Zo'n overgang vergt minstens een bewuste visie op je eigen werk en leven en op hoe jij zelf zingeving haalt uit jouw professionele bijdrage.
2. Wat kan jij als professional zelf doen?
Jij kan als professional aan intrapersoonlijke reflectie doen, geïnspireerd door deze vraag:
In welk soort wereld wil ik leven en hoe geef ik dan best vorm aan mijn 'beroepsactieve levensjaren' ?
Professor Rudy Vandamme noemt dat 'deep evolvement' en citeert op zijn website deze Frederik Beuchner:
Het vinden van je hoogste zingeving spoort samen met
het ontdekken hoe je leven en werk een antwoord is op de diepe nood van de wereld...
Je kan ook je perspectief op werk kantelen:
3. Laat je begeleiden
Dergelijke reflectieprocessen begeleiden, is precies wat een levensloopbaancoach of levensloopbaanbegeleider doet.
Vandaag doe ik dat nog hoofdzakelijk via coaching van moedige individuen, maar de tijd is rijp om die ervaring te delen met andere actoren in het veld zoals:
- beleidsmakers
- HR professionals
- recruiters
- zaakvoerders die moeite hebben met personeel vinden of houden
Want wie blijft doen wat hij altijd deed, blijft krijgen wat hij altijd kreeg...
Recente reacties