Introspectievragen

Introspectievragen

Introspectievragen

Introspectievragen Kantelpunt

Durf jij stilstaan?

Of blijf je maar hollen, uit angst voor wat je zou kunnen voelen wanneer je stil gaat staan?

Introspectievragen Kantelpunt

Welke rol vervul jij in de ecosystemen waar jij deel van uitmaakt, zoals:

  • je gezin van oorsprong
  • je huidig 'gezin', ook als je 'alleenstaand' bent
  • je familie (niet bewust zelfgekozen)
  • je vriendenkring (wel bewust zelfgekozen)
  • je straat en buurt,
  • je stad of dorp,
  • de verenigingen of clubs waar je deel van uitmaakt,
  • het bedrijf of de organisatie waarvoor je werkt,
  • je collega's, je klanten
  • de toevallige ontmoetingen van elke dag,

én...

  • de wereld, onze planeet?

Op welke manier voeg jij WAARDE TOE?

Een mooi voorbeeld van een antwoord:

Els Hillaert
Introspectievragen Kantelpunt
Introspectievragen Kantelpunt
  • 'Voeden' de beelden waarnaar jij kijkt jouw welbevinden, of 'vullen' ze vooral je kostbare tijd?
  • Put je hoop uit de verhalen die je hoort en leest, of maken ze je vooral wanhopig?
  • Met andere woorden: hoe bewust ga je om met waar je tijd en aandacht aan schenkt?

En voelt dat goed?

Introspectievragen Kantelpunt 4
  • Welke boeken las je recent?
  • Wat maakte dat je tot die boeken aangetrokken werd?
  • Welke thema's in je leven 'resoneren' met wat je opzoekt qua lectuur? Lees je om te leren, ter ontspanning, ter ontsnapping of nog voor een andere reden?
  • En als jij jezelf niet als 'een lezer' beschouwt, wat maakt dan dat dit zo is?
Introspectievragen Kantelpunt 5

Als de uitspraak: 'je wordt het gemiddelde van de 5 mensen waarmee je je het vaakst omringt', klopt, dan kies je maar beter bewust de mensen waarmee je je omringt...

Voel jij je goed omringd?

Introspectievragen Kantelpunt 6

Wat we bewonderen in een ander, is vaak iets waar we zelf graag 'meer' van willen hebben.

Dus stel jezelf 'ns de vraag:

  • naar wie kijk ik op?
  • om welke redenen?
  • klopt mijn overtuiging wel, bijvoorbeeld 'dat ik in die eigenschappen tekort schiet', of net 'dat ik daar zelf ook heel goed in ben'?

En als jij niemand bewondert, wat betekent dat dan? 

Introspectievragen Kantelpunt

Leef jij het leven dat je voor jezelf koos, of leef jij het leven dat anderen voor jou uitstippelden of uitstippelen?

Als het niet goed voelt, wat wil je dan anders?

Als het wel goed voelt, ben je dan geregeld dankbaar voor dat leven?

Introspectievragen Kantelpunt

Sta je wel 'ns stil bij de impact van jouw gedrag?

Of de impact van iets NIET te doen?

Introspectievragen Kantelpunt

We hebben allemaal een handleiding... De ene is al wat transparanter dan de andere en er zijn er meer of minder 'mainstream'.

De vraag is:

  • KEN jij je eigen handleiding?
  • Weet je wat jouw behoeften zijn om 'een goed leven' te kunnen leiden?
  • En durf je daar naar handelen?

Of blijf je vastlopen in bepaalde patronen die je niet verder helpen in het leven, op basis van een oud verhaal dat jij jezelf blijft vertellen over wie jij denkt dat je bent, of vindt dat je zou moeten zijn?

Wist je dat je jezelf op elk moment in je leven een ander verhaal kan vertellen?

Introspectievragen Kantelpunt

Je leeft niet op een eiland. Gedrag van andere mensen 'triggert' jou. 

Dat kan 'aangenaam' voelen, waardoor jij je 'naar de ander toe' wil bewegen.

Maar het kan ook bijzonder 'onaangenaam' voelen, waardoor je je van de ander weg wil bewegen.

En misschien zelfs van jezelf weg beweegt, omdat het zo ongemakkelijk is wat je voelt op dat moment...

Je eigen handleiding, jouw behoeften kennen én op een positieve manier deze durven uitspreken, betekent een wereld van verschil tussen een leven waarin je je verbonden voelt met de ander en jezelf, of een leven waarin je je afgescheiden voelt van de ander en jezelf

Hoe werkt een levensloopbaanbegeleider?

Hoe werkt een levensloopbaanbegeleider?

Hoe werkt een levensloopbaanbegeleider?

Hoe verschilt de aanpak van een levensloopbaanbegeleider van die van een loopbaanbegeleider?

Die vraag krijg ik wel 'ns...

Toen ik Marlies Verdoodt dit kleinood zag posten, oorspronkelijk geschreven voor het cultuurcentrum in Bonheiden, zag ik zomaar het antwoord op die vraag:

Wat doet een levensloopbaanbegeleider?

Daar is het dat zin ontstaat...

Mensen begeleiden bij het vinden van zin & schoonheid, daar is het mij als levensloopbaancoach om te doen...

'Hoe doe je dat?' is de volgende vraag die ik vaak krijg en daarop is dit mijn antwoord:

Binnen die helende relatie, ontstaat veiligheid en ruimte:

  • ruimte om te kantelen,
  • om beweging te brengen in wat vastzat,
  • denken, voelen én doen

Door iemand te helpen bij het verwoorden en verbeelden van zijn of haar gedroomde toekomst, kan hij of zij die toekomst namelijk realiseren: woorden creëren werelden.

Noem mijn werk gerust een vorm van boetseren, maar met gevoelens, gedachten en gedrag, in plaats van met klei...

 

Slow down to reconnect

Zoals Marlies' woorden aangeven, betekent 'kantelen' ook verlangzamen, kijken en voelen, verbinden met de schoonheid van het leven, eerder dan om het 'veranderen' van mensen of loopbanen.

  • Wil jij veranderen of 'groeien'? Dan kan je beter terecht bij andere coaches, ik vind je namelijk prima zoals je bent en moedig je aan om te bloeien
  • Zoek jij antwoorden in je verleden? Dan kan je bij therapeuten of psychologen terecht, ik werk liever met het nu en de nabije toekomst...
  • Wil jij kantelen en je gedroomde toekomst verwoorden, verbeelden en realiseren? Dan ben je welkom bij Kantelpunt, voor levensloopbaanbegeleiding...

De schrijver zelf aan het woord

Zelf schreef Marlies op LinkedIn het volgende over haar poëtisch intermezzo:

Zacht van zinnen dus.

Met mijmeringen over verlangzamen en verstillen.

Over woorden die de afstand dichten.

Tussen hoofd en hart.

En tussen mensen.

Over klein geluk dat soms zomaar voor het rapen ligt.

Over de weemoed en de hoop.

Dat alles altijd weer opnieuw begint.

 

Geruststellende woorden van deze heerlijke schrijver.

Zin in meer Marlies?

Naast haar poëtisch werk - warme woorden voor koude dagen - schrijft Marlies Verdoodt verbindende teksten voor waardegedreven organisaties en ondernemingen. Ook dat doet ze met verve...

Zin in meer Marlies? Klik hier...

 

Zin om te kantelen?

Wat is levensloopbaan-begeleiding?

Wat is levensloopbaan-begeleiding?

Wat is levensloopbaanbegeleiding? -  https://www.kantel.be/2022/04/wat-is-levensloopbaanbegeleiding/

Waarom levensloopbaanbegeleiding?

  • Wat als we LEVEN opnieuw centraal zouden stellen in onze denkkaders, in de eerste plaats in dat wat leidend is in ons westers denkkader: onze economie?
  • Wat als we 'werk' en 'leven' niet als 2 verschillende entiteiten zouden beschouwen, maar als 2 zijden van eenzelfde medaille?
  • Wat als we een verlangen naar ZINGEVING toevoegen als drijfveer om arbeid te verrichten, of bepaalde arbeid te weigeren?

Op deze snijlijn ontstond de term 'levensloopbaanbegeleiding', een samentrekking van bestaande termen als levensloopcoaching & loopbaanbegeleiding. Levensloopbaancoaching is een synoniem voor levensloopbaanbegeleiding.

Levensloopcoaching + loopbaanbegeleiding = levensloopbaancoaching, de discipline die mensen begeleidt bij het onderzoeken hoe ze zingeving kunnen toevoegen aan hun leven door bewuste keuzes in hun werk en leven te maken.

Wat is het doel van levensloopbaancoaching?

Een levensloopbaanbegeleider benadert de reflectie over de toegevoegde waarde van werk relationeel en holistisch door de noden van:

  1. de mens als individu, met zijn eigen ego
  2. de mens met behoeften als sociaal dier, in interactie met gezins- en familieleden & vrienden,
  3. de mens met behoeften als sociaal dier, zich groeperend in bedrijven en organisaties
  4. de noden van de maatschappij als sociaal weefsel, als netwerk waarin we al dan niet verbinden met elkaar,
  5. inclusief de noden van de fysieke plek waarin we die maatschappij 'vorm' geven

te onderzoeken in relatie tot elkaar.

Waarom is er nood aan reflectie over de woorden die we gebruiken?

Het tekort aan arbeidskrachten in België vormde de aanleiding tot dit artikel. Dit blijkt overigens niet enkel een Vlaams gegeven te zijn, in de USA kennen we 'the great resignation-golf' en in Nederland is de toestand vergelijkbaar met België.

Is het antwoord dat het Vlaams beleid bedacht - willens nillens zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk 'aan de betaalde arbeid' krijgen - duurzaam of innovatief, laat staan goed voor de planeet? Ik durf het als levensloopbaanbegeleider te betwijfelen en heb daar zo mijn redenen voor.

1. Mensen zijn meer dan een statuut

Beleidsmakers reduceren mensen gemakkelijkheidshalve - en ik vermoed onbewust - tot een economisch statuut, of 'status' van een individu of groep zoals:

  • beroepsactief of niet, werkloos of werkend
  • opleidingsgraad, gestudeerd of niet, graad van opleiding, denk aan stigmatiserende termen als 'hoog- of laagopgeleid' terwijl we ook over praktisch of theoretisch opgeleid kunnen spreken
  • zelfstandig of in loondienst
  • werkgever of werknemer
  • jong of minder jong
  • man, vrouw of X
  • ziek of gezond
  • met beperkingen of zonder

Dat kan beter, toch?

Mensen reduceren tot slechts één aspect van zijn / haar / hun persoonlijkheid doet onrecht aan de complexiteit van de mens én de complexiteit van het leven. Als we iets willen doen aan polarisatie, worden we ons maar beter bewust van de impact van de woorden die we in de mond nemen.  

2. Hoezo 'arbeidsmarkt?'

Het veld, de ruimte waarin wij arbeid verrichten, hebben we tot een puur economisch gegeven herleid, zoals de term 'arbeidsmarkt' aangeeft. Een opvallende beweging die veel verraadt over onze dominante blik op werk en leven.

Door al die 'reducties' krijg je natuurlijk een erg beperkt beeld, één waarin mensen 'middelen' worden die afhankelijk van hun 'inzetbaarheid' op 'een markt' anders 'gevaloriseerd' worden.

Als je dat soort retoriek maar lang genoeg herhaalt, gaan mensen het vanzelf geloven want woorden creëren werelden. Voor je het weet reduceer je jezelf tot een louter economische factor. En dan zie je woorden als 'mamanager' ontstaan en hoor je moeders fier die terminologie hanteren. 

 

Kantelen die handel

3. Klopt de tweedeling werk - leven wel?

De dominante overtuiging dat 'werk' en 'leven' 2 afgescheiden elementen zijn - waarbij het tegenwoordig bon ton is om te beweren dat 'werk' MOET primeren op 'leven' als we tenminste de huidige welvaartsstandaard willen behouden - heeft behoorlijk nare gevolgen voor onze maatschappij als geheel.

Die overtuiging leide tot overconsumptie, uitputting van flora, fauna én grondstoffen, waardoor basisbehoeften als zuivere lucht, drinkbaar water, vruchtbare aarde, tijd, aandacht en ruimte in het gedrang kwamen

Dat zorgt voor uitputting van menselijke energie waardoor er van WELZIJN geen sprake meer is...

Of vinden we het écht normaal dat mensen tegenwoordig voor 'een goed gesprek' een 'professional' moeten raadplegen omdat ze geen tijd meer maken om te 'investeren in vriendschappen'?

Stel nu dat we een mensenleven niet langer reduceren tot een louter economische factor, dan kunnen we meteen de tweedeling die traditioneel tussen 'werk' en 'leven' wordt gemaakt OOK overstijgen.

Door bovendien rekening te houden met de context waarin wij leven en werken, verruimen we het perspectief nog verder:

Het leven reduceren tot métro-boulot-dodo doet dat leven oneer aan, reduceert mensen tot 'automatische piloten' en beperkt ons om het leven in zijn volheid te BELEVEN...

'Leven' kan echt zoveel meer zijn dan een lineaire opvolging van een schoolcarrière gevolgd door een loopbaan als professional, afgesloten door een pensioengerechtigde periode.

'Werk' houdt volgens de levensloopbaanbegeleidingsbenadering zoveel meer in, naast het inruilen van tijd tegenover geld.

Door werk en leven ruimer te interpreteren, betrek je bovendien meer partijen die via wie ze zijn en wat ze doen een toegevoegde waarde bieden aan onze maatschappij:

    • mensen die onbetaalde zorgtaken of mantelzorg op zich nemen
    • mensen  die niet kunnen deelnemen aan het 'beroepsactieve leven' maar wel 'anders actief' zijn, bijvoorbeeld als vrijwilliger
    • mensen die geen actieve professionele bijdrage kunnen leveren, maar daardoor anderen de kans geven om voor hen te zorgen
    • gepensioneerden die nog actief blijven, hetzij in de opvang van kleinkinderen, hetzij als zelfstandige in bijberoep of in een bestuurdersrol of als mentor
    • mensen die officieus in een land verblijven en daar wel werken, maar niet meegeteld worden in officiële statistieken
    • mensen die kiezen voor een spirituele of religieuze bijdrage, in het klooster, als priester of ander geestelijk leider
    • renteniers die geen arbeid hoeven te verrichten om in hun levensonderhoud te voorzien, maar mecenas zijn of bijdragen via belasting die ze betalen 
    • kunstenaars die dankzij patreons of een mecenas de wereld van levensnoodzakelijke schoonheid, voedsel voor de ziel voorzien

Wat als we een Hoger Belang meenemen?

https://www.kantel.be/2022/04/wat-is-levensloopbaanbegeleiding/

Is het bovendien geen tijd om de vraag rond een hoger belang, het WELZIJN van ALLE leven op deze planeet luidop te stellen?

Zou het perspectief op 'een leven met ruimte voor zingeving en zorg voor elkaar', OOK een waardevol alternatief kunnen zijn?

Zou dat één van de redenen kunnen zijn waarom zoveel mensen afhaken van 'de arbeidsmarkt', al dan niet gewild of bewust?

Zou het kunnen dat:

  • minder werken
  • minder lang werken
  • niet iedereen aan het werk zetten

op lange termijn ook waardevolle pistes zijn?

Zou 'minder' dan niet 'meer' zijn? Jason Hickel gelooft van wel en legt in zijn boek 'Minder is meer haarfijn uit hoe het zover is kunnen komen en hoe 'degrowth' de wereld kan redden. Bij degrowth hoort OOK een radicaal andere kijk op de rol die 'werk' in onze toekomstige levens zal vervullen. Want laten we wel wezen: al die efficiëntiebewegingen van de laatste decennia hebben nog nooit geleid tot mensen die minder uren moeten werken: ze leiden alleen maar tot mensen die nog langer, nog harder en met nog meer werken. Efficiëntiedenken zonder effectiviteitsdenken is heel foute boel.

De tijd dringt...

De tijd dringt om alternatieve pistes OOK te onderzoeken als we tenminste nog een leefbare planeet willen achterlaten voor toekomstige generaties.

Strategieën om dit te realiseren, zijn er al:

  1. Femma levert in België bijvoorbeeld mooi werk met 'eigen mix', een studie rond minder werken die ze ter beschikking stellen aan andere professionals
  2. In Frankrijk werkt men al jaren structureel minder uren
  3. In de Scandinavische landen zijn interessante experimenten aan de gang met de impact van uitgebreid vaderschapsverlof bijvoorbeeld
  4. en de piste van een basisinkomen duikt ook geregeld op

Wat kan jij zelf doen?

Via het stellen van 'levensloopbaanvragen' kan iedereen de valkuilen van een té eenzijdig blikveld vermijden:

  1. Zo kan jij als individu tijdens intrapersoonlijke reflectie dieper graven naar jouw gedroomde toekomst door het stellen van levensloopbaanvragen; verderop lees je daar een voorbeeld van
  2. Als onderwijsinstelling die studenten begeleidt bij het maken van een studiekeuze kan je 'breder' kijken en mensen niet enkel toeleiden naar 'de arbeidsmarkt', maar hen voorbereiden op het maken van bewuste keuzes rond een zinvol leven
  3. Als overheid kan je burgers ondersteunen door 'loopbaanbegeleiding' voor iedereen toegankelijk te maken, zonder beperking op leeftijd en aantal jaren ervaring en je kan factoren als zingeving en maatschappelijke bijdrage meer gewicht te geven tijdens het coachingstraject
  4. Mensen die outplacement aanbieden, kunnen afzien van het 'ASAP aan de slag proberen te krijgen' van deelnemers: introspectie vraagt nu eenmaal tijd

1. Wat kan je als klassiek geschoold loopbaancoach doen?

Om van 'loopbaanbegeleider' te evolueren tot levensloopbaanbegeleider is minstens de bereidheid tot ontwikkelingsgericht, relationeel en systemisch kijken nodig.

Behoeften van verschillende stakeholders - werkgevers, werknemers en de maatschappij als geheel - benader je als levensloopbaanbegeleider als gelijkwaardige onderdelen binnen de ontwikkeling van een groter geheel.

Je hanteert daarbij geen stapsgewijze, louter lineaire aanpak maar zet heel andere elementen én jezelf als instrument in.

Zo'n overgang vergt minstens een bewuste visie op je eigen werk en leven en op hoe jij zelf zingeving haalt uit jouw professionele bijdrage.

2. Wat kan jij als professional doen?

Doe aan introspectie

Jij kan als professional aan intrapersoonlijke reflectie doen, geïnspireerd door volgende levensloopbaanvraag:

In welk soort wereld wil ik leven?

En hoe geef ik dan best vorm aan mijn 'beroepsactieve levensjaren' ?

Professor Rudy Vandamme noemt dat 'deep evolvement' als professional bij de jou omringende wereld en citeert op zijn website deze Frederik Beuchner:

Het vinden van je hoogste zingeving spoort samen met

het ontdekken hoe je leven en werk een antwoord is op de diepe nood van de wereld...

Kantel je perspectief

Zo zou het zomaar kunnen dat jouw perspectief op 'werk' kantelt:

Hoe werkt kantelen?

 

Want wie blijft doen wat hij altijd deed, blijft krijgen wat hij altijd kreeg...

 

Waarom 'welzijn op het werk' niet werkt

Waarom 'welzijn op het werk' niet werkt

Waarom 'welzijn op het werk' niet werkt

Elke zichzelf respecterende organisatie trekt volop de gezondheids- en welzijnskaart. Ook de overheid blijft niet achter. Cursussen mindfulness, stoelmassages tijdens lunchbreaks, opleidingen rond perfectionisme en e-learnings rond burn-out rijzen de pan uit.

Kijkend naar cijfers over hoe het gesteld is met het algemeen welbevinden van medewerkers, stel ik toch vast dat het weinig zoden aan de dijk zet.

Hoe komt het toch dat 'welzijn op het werk' niet blijkt te werken? 

Wat niet weet, niet deert

welzijn op het werk
  • Toon mij de eerste perfectionist die van zichzelf weet dat hij worstelt met een toxisch patroon
  • Vind mij een workaholic die spontaan lid wil worden van de AVD-club (Afkicken van drukverslaving)
  • En hoeveel dominante leiders ken jij die spontaan op zoek gaan naar een opleiding 'dienend leiderschap'?

Zolang psychisch welbevinden en persoonlijke groei geen prioriteiten zijn voor jou, ga je niet aan de slag met jezelf en blijft het aanbod rond welzijn op het werk dode letter.

Zolang je onbewust onbekwaam bent, stel je geen bewuste daden om je te bekwamen want je hebt een blinde vlek

Zelfs als het inzicht er wél is, vraagt het heel wat kwetsbaarheid en dus moed om je eigen groeipotentieel te durven uitspreken en aanpakken. Zeker als je weet dat het aanbod in bedrijven vaak om groepssessies gaat, waarbij je samen met collega's of je baas 'aan jezelf gaat werken'.

Belemmerende meningen, aannames en overtuigingen

Weet je dat mensen die zelf kampen met burn-out zelf stevige vooroordelen hebben over 'mensen die uitvallen met burn-out'?

'Ik ben niet zoals zij’ vertellen ze mij dan.

Waarbij ‘zoals zij’ gelijk staat aan lui, zwak, te gevoelig, geen werkethiek, profiteurs, imposters, loosers.

Van zodra ze ZELF in staat zijn te erkennen dat ze opgebrand zijn en aan den lijve ervaren wat het is, stellen ze hun beeld bij, maar dan is het kwaad al geschied.

Wie op die manier denkt, ziet het nut niet in van preventie om burn-out te vermijden. Die beschouwt zichzelf als 'immuun'. Terwijl niets minder waar is want burn-out is niet enkel een individueel gegeven, maar ook een relationeel. Waar één persoon uitvalt met BO, is er iets mis met de context, de omgeving. En volgen er meestal meerdere.

Zolang jij een zaakvoerder, leidinggevende of manager hebt - of een familielid of partner of vrienden for that matter - die claimen dat burn-out een verzinsel is van luie mensen die niet willen werken, of 'een ziekte van de tijd', durven mensen zich niet luidop vragen stellen bij hun eigen mentaal welzijn: je kijkt wel uit om niet over die kam geschoren te worden...

Ik zou de artsen de kost niet willen geven die wél hun patiënten aanmanen om tijdig rust te nemen, terwijl ze zelf constant in het rood gaan. Tot daar de geloofwaardigheid van zo'n arts.

Welzijn als de nieuwste productiviteitstool?

welzijn op het werk

Daarnaast moeten we kritisch durven kijken of bedrijven en onze overheid wel oprecht zijn over waarom ze met ‘welzijn van medewerkers’ aan de slag gaan.

Sinds geweten is dat 'gelukkige koeien meer melk geven', is ‘welzijn’ een welgekomen nieuwe productiviteitstool...

Naast ‘duurzaamheid en diversiteit’ staat ‘het welbevinden van onze medewerkers’ tegenwoordig in elk mission statement. Die boodschap doet het namelijk goed bij potentiële sollicitanten en past in het kader van employer branding, belangrijk in tijden van schaarste aan goede kandidaten.

Is dat fout dan?

Neen, op zich is het niet verkeerd om als organisatie uit te pakken met het feit dat je investeert in het welzijn van je medewerkers.

Maar steeds vaker blijkt er een groot verschil tussen ‘wat we zeggen dat we doen’ en ‘hoe we ons echt gedragen'.

Hoed je voor greenwashing

Echt pijnlijk wordt het wanneer bevlogen middlemanagers – gevangen tussen ambities van een hoger management en beperkte mogelijkheden van de medewerkers in hun team - voelen dat zij aan het vastlopen zijn. En er, terwijl ze worstelen met dat energieverlies, er nog schuldgevoelens bovenop krijgen omdat de organisatie wel claimt een welzijnsbeleid te voeren...

Zo ontstaan loyauteitsconflicten waar je op een heel andere manier mee om moet gaan dan via het lineaire 'peoplemanagement' dat aan de oorsprong ligt van veel programma's rond 'welzijn op het werk'.

Zo mag 'welzijn monitoren' tegenwoordig 'bon ton' zijn in een moderne HR-aanpak, degene die bepaalt wat er precies gemonitord wordt kan maar beter goed beslagen op het ijs komen.

HR medewerkers, diversiteits-en inclusiemanagers, interne well-beingconsultants, chief hapiness officers, maar ook externe preventie-adviseurs waken er maar beter over dat zij niet ingezet worden als 'excuustruus' voor meer productiviteit

Want niet zelden zijn zij de eerste slachtoffers van dergelijke evolutie.

Kan het anders?

Zeker.

Levensloopbaanbegeleiding maakt hét verschil, zowel voor individuele medewerkers, als voor HR medewerkers of zaakvoerders die oprecht een fijne context met meer welzijn voor hun medewerkers willen creëren:

1. Als individueel medewerker

Als individueel medewerker in een bedrijf of organisatie kan jij in gelijk welke rol en op gelijk welk niveau je persoonlijke verantwoordelijkheid opnemen door te onderzoeken waar jij nood aan hebt om je plek in het geheel op een fijne manier in te kunnen nemen, door het volgen van individuele levensloopbaanbegeleiding.

Samen met je levensloopbaanbegeleider ga je op zoek naar oplossingen die rekening houden met jouw individuele talenten, waarden en professionele dromen én met die van de organisatie waarvoor je werkt én met het groter geheel, de wereld waarin wij leven en werken.

Daarbij hou je rekening met:

  • jouw levensfase
  • je gezondheid
  • financiële situatie
  • relationele context binnen gezin en familie

Van zodra helder is waar jij nood aan hebt, ga je de dialoog aan met je werk-of opdrachtgever. Samen weten jullie meer dan ieder apart.

Welzijn kan maar ontstaan in een context waar er verbinding en vertrouwen is tussen alle actoren...

2. Als HR vertegenwoordiger of zaakvoerder

De arbeidsmarkt is een grillig beestje en bepaalt mee hoe mensen zich als individu verhouden tegenover 'hun' werkgever.

Bizar genoeg lijkt elk perspectief uit te gaan van 'schaarste': gebrek aan goede kandidaten - volgens de werkgevers - tekort aan 'n fijne werkgever of bedrijfscultuur volgens de werknemers. Met als resultaat een patstelling tussen die twee.

Terwijl het nog maar de vraag is of die vermeende schaarste een probleem dan wel een opportuniteit is... 

Dankzij de meerzijdig partijdige blik van een ervaren levensloopbaanbegeleider, kan jij als HR professional leren kijken door een andere bril waardoor jouw perspectief verruimt en jij de behoeften van de verschillende actoren in jouw organisatie op zo'n manier verbindt met elkaar dat er nieuwe, onontgonnen paden richting gedeeld welzijn zichtbaar worden.

Mentaal voorbereid op pensioen in 9 vragen

Mentaal voorbereid op pensioen in 9 vragen

Richting en rust in loopbaan en leven

Mentaal voorbereid op pensioen in 9 vragen

Je eindeloopbaan of pensioen is iets waar ook jij ooit mee geconfronteerd wordt, als je geluk hebt tenminste... 

Het verplicht pensioen van een aantal VRT-monumenten zoals Michel Wuyts, Frank Raes, Linda De Win en Martine Tange, maakte pijnlijk duidelijk dat het einde van je loopbaan een kantelpunt van formaat is.

Dat kan je dus maar beter goed voorbereid aanpakken...  (*)

De beste start aan je pensioen geef je zelf...

De eenvoudigste manier om je optimaal voor te bereiden op jouw eindeloopbaan?

Een levensloopbaancoach onder de arm nemen die je helpt bij het verwoorden, verbeelden én realiseren van jouw gedroomde toekomst.

Want wanneer de ene deur zich sluit, gaat een andere weer open...

Samen gaan we aan de slag met het vinden van antwoorden op vragen zoals je hieronder leest, zodat jij mentaal voorbereid op pensioen vertrekt en ook echt kan GENIETEN van die heerlijke, niet-beroepsactieve tijd in je leven.

Radicale zachtmoedigheid

Tuurlijk kan je ook in je eentje je analyse maken, zonder coach. Als je klikt op het beeld hierboven kan je de vragen downloaden en voor jezelf printen.

Maar hoed je voor:

  • blinde vlekken
  • een gebrek aan diepgang bij je introspectie
  • én je eigen uitstelgedrag om hiermee aan de slag te gaan...

Toch liever professionele begeleiding? Voel je dan welkom bij coachingspraktijk Kantelpunt in Lier.

(*) Ben jij al op pensioen en valt het tegen? Het is nooit te laat om aan een nieuw begin te werken...

Klik op de knop, hierboven!

Professionele statuutschaamte

Professionele statuutschaamte

https://www.kantel.be/professionele-statuutschaamte

Professionele statuut-schaamte

Schaamte over je professionele status verspreidt zich als een pandemie in alle geledingen van de maatschappij.

Wat het is en hoe het anders kan, ontdek je hier...


Ben jij zelfstandig?

Dan herken je dit vast:

→ ZZP'ers - zelfstandigen zonder personeel, vaak dienstverleners, beoefenaars van een vrij beroep, bestuurders van een éénmanszaak, innerpreneurs - worstelen ermee dat ze opnieuw in dienstverband 'moeten' gaan werken, omdat ze er financieel niet komen en durven dat amper luidop zeggen

→ Entrepreneurs voelen zich gefaald in het leven, omdat ze hun zaak stopzetten of mensen moeten ontslaan

→ Kunstenaars schipperen permanent tussen verwijten als 'subsidieprofiteur' en 'dagen van zwart zaad' waarop er niets is; ze komen terecht in een fase van mentale én financiële leegte, nada, geen vangnet en finaal ook geen creativiteit meer


Ben je werknemer?

Dan is dit wellicht beter herkenbaar:

→ Vastbenoemde ambtenaren durven amper zeggen dat ze vastbenoemd zijn, omdat ze liever niet geassocieerd worden met enkele minder bevlogen collega's, terwijl zij zelf héél betrokken zijn en vanuit hun dienstverlenende levensvisie voor 'een baan bij de overheid' kozen

→ Werknemers die er al jaren van dromen van zelfstandig worden, blijven die stap uitstellen en durven niet meer luidop praten over hun verlangen, uit angst weggelachen te worden met hun droom

→ Mensen zonder universitair diploma, mét het verlangen om grootse dingen te doen in de wereld, durven die stap niet zetten, enkel en alleen omdat ze niet het juiste boterbriefje kunnen voorleggen

→ Mensen met ontzettend goede 'credentials', de juiste boterbriefjes, massa's relevante ervaring, maar niet meer piepjong komen niet aan de bak en schamen zich elke ochtend zolang zij NIET naar 'hun werk' kunnen vertrekken


Werk je niet (meer)?

→ Kan je door ziekte je leven niet vormgeven zoals je dat heel graag zou willen en 'verstop je jezelf', ver weg van de oordelende blikken en blitse Instagramfoto's?

Was je zelfstandig in bijberoep, raakte je werkloos als werknemer en krijg je de officiële instanties niet overtuigd van je grote droom om zelfstandige in hoofdberoep te worden? Ontvang je de hele tijd suggesties voor jobs waar je geen enkele affiniteit mee hebt?

Neem jij de zorg voor kinderen of ouderen op je, word je daar amper financieel voor vergoed en beschouw jij jezelf daarom als 'niet rendabel'?

→ Nadert jouw pensioen en vrees jij 'het zwarte gat' omdat je je 'niet meer nuttig' voelt?


Waarom oordelen we toch zo hard

en reduceren we elkaar EN onszelf

tot een louter economische factor

alsof er maar 1 'juiste manier' bestaat om 'een goed leven' te leiden?

Zingeving heeft veel gezichten

 

Zoveel mensen er zijn, zoveel manieren zijn er om het leven zinvol vorm te geven,

met of zonder betaald werk...

 

Als 'het geijkte pad' - wat dat ook betekent - niet het jouwe is, betekent dat niet dat je faalt in het leven.

Het is wel een uitnodiging om op ontdekkingstocht te gaan hoe jij het beste kan maken van jouw leven.

Om je statuutschaamte overboord te gooien, zodat je goed zorg kan blijven dragen voor jezelf, elkaar en onze planeet.

https://www.kantel.be/professionele-statuutschaamte