Verhuis

Verhuis

Er verandert één en ander binnenkort: 

Kantelpunt verhuist naar een nieuw adres...


Even terugblikken op wat WAS...

Toen ik 9 jaar geleden begon te dromen over mijn eigen praktijk KANTELPUNT, moest dat een plek worden waar 'buitenbeentjes' zich écht welkom zouden voelen om aan diepgaande intro-en outrospectie te doen. Een plek waar zij zich volledig gezien voelden en waar ze terechtkunnen voor levensloop-& loopbaanbegeleiding, lifecoaching en oplossingsgerichte psycho-educatie afgestemd op HUN maat, hun unieke blik op complexiteit, ambiguïteit en - in sommige gevallen - non-dualiteit.

Denk bij de term 'buitenbeentjes' aan mensen die traditioneel een label door anderen opgespeld krijgen - zoals hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid - mensen die bij zichzelf bijzondere persoonskenmerken ontdekken - zoals beelddenkers, creatieve generalisten, introverten - én mensen die bewust of onbewust kiezen voor een specifieke professionele rol die vervulling in hun leven brengt - zoals omdenkers of dwarsliggers, leefwereldverbeteraars, kantelaars, gamechangers & changemakers, zorgers, creatievelingen, kunstenaars, activisten - en tenslotte al wie graag op één of andere manier de status quo rond werk of arbeid uitdaagt...

https://www.kantel.be/coachingsaanbod/

Bovendien wilde ik het typische hokjesdenken overstijgen dat onze maatschappelijke structuren én onze blik op gezondheid zo typeert. Body en mind zijn één in mijn aanpak, ook al werk ik zelf hoofdzakelijk cognitief en verwijs ik voor het lichaamswerk door naar collega's. Want mijn visie mag dan wel holistisch zijn, in mijn vaardigheden als mens ben ik beperkt en kan ik niet alles zelf doen.

Elementen uit uitéénlopende vakgebieden als comparatieve filosofie, sociologie, psychotherapie, humanistische levenskunst, zenboeddhisme, ethiek en ecopsychologie bracht ik samen in coachingstrajecten, met als doel mijn klanten toe te laten hun perspectief op werk en leven te kantelen, zodat ze stappen durven zetten in levensdomeinen waar ze, VOOR hun coachingstraject, in vastliepen...


Wat vandaag IS...

Vandaag, iets meer dan 8 jaar na de start van Kantelpunt, kan ik in deze zomer van 2024 tevreden terugblikken op:

  • Meer dan 600 tevreden klanten, buitenbeentjes én anderen, waarvan er heel wat op hun beurt, in hun persoonlijke én professionele contexten, de verandering werden die ze willen zien in de wereld: impact > check!
  • Tientallen klanten die hun waardering voor mijn werk als levensloop-en loopbaanbegeleider openlijk delen, via sociale media, via referenties op mijn website, door likes te geven op wat ik schrijf: zoveel publieke erkenning kreeg ik in de 2 voorgaande decennia als hardwerkende werknemer nooit...
  • Een fraai netwerk aan complementaire professionals en leermeesters: mensen die ieder op hun manier en in hun specifieke context pionierswerk verrichten; hier deel ik linken naar hun bijzonder werk, want samen kunnen we meer...
  • Acceptatie, binnen mijn eigen groeiproces van vallen en opstaan: het durven uitspreken dat ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn, zonder angst het bij dat uitspreken in gevaar te brengen EN zonder angst om als arrogant bestempeld te worden, vroeg behoorlijk wat innerlijk werk: wat ben ik blij dat ik dat werk deed én blijf doen...
  • Zoveel geleerd: de mogelijkheden om continu te blijven investeren in mijn eigen groei én het gegeven dat ik die kansen met twee handen heb gegrepen, daar ben ik best trots op...
  • Een breed aanbod aan diensten dat bestaat uit langdurige trajecten rond levensloop-en loopbaan + kortstondige mentorgesprekken rond transitie in werk, leven én wereld: want one size does not fit all...
  • Contentement in mijn persoonlijk leven, waarin ik me gezond én geliefd voel én andere mensen graag mag zien, misschien wel het mooiste cadeau dat 'het leven' te bieden heeft...

 


Wat wil WORDEN...

Dankbaarheid en nederigheid zijn op hun plaats als je zo geprivilegieerd mag leven als ik. Die dankbaarheid voel ik momenteel dan ook in elke vezel van mijn lijf:

Minder DOEN en meer ZIJN, staan hoog op mijn agenda...

Maar blijkbaar horen 'rusteloosheid accepteren als bron van DAADkracht en onrust accepteren als element van groeiende ZIJNskracht' daar ook bij 😉

Daarom staat er tussen half augustus en begin september 2024 OOK behoorlijk wat 'doen' op mijn agenda.

Mijn partner en ik verhuizen namelijk naar de rand van de mooie stad Lier en de KANTELPUNT-praktijk verhuist uiteraard mee...

Verhuis naar een andere plek...

Hoe ouder ik word, hoe bewuster ik word van het belang van 'plek':

  • de juiste plek innemen in grotere gehelen, in systemen ook,
  • liefde voelen voor je eigen plek, met respect voor de ruimere omgeving - de aarde en het water die ons voeden, de lucht die we inademen - én actief zorg opnemen voor zowel dat lokale als het globale geheel, omdat ze één zijn,
  • dat alles vertaalt zich in een heel concreet verlangen om letterlijk met mijn handen in de aarde te zitten en zo het leven van dichtbij te zien groeien, in een tuin,
  • naast een figuurlijk verlangen om de handen uit de mouwen te steken bij het koesteren én actief beschermen van de plek, die ik TIJDELIJK in bruikleen heb van toekomstige generaties en die ik als 'zorgzaam steward' en als 'goede voorouder' MAG BEWONEN...

Op onze nieuwe plek wil ik alles wat ik leerde en verzamelde tijdens mijn leven en dan vooral het voorbije decennium laten SAMENKOMEN.

Alle waarden die mijn partner en ik zo koesteren, mogen hier letterlijk 'gestalte krijgen'.

Van dat proces wil ik intens genieten en daar ga ik mezelf de rest van mijn leven de tijd voor geven.

Ook een andere rol?

Onze verhuis naar een nieuw adres zal ongetwijfeld een gunstige invloed hebben op mijn eigen verlangen om te blijven creëren. Ik maak er geen geheim van dat ik graag actief meebouw aan een regeneratieve toekomst omdat ik geloof dat dat een goeie manier is die past bij kantelen van ego naar eco.

Dat impliceert dat ik blijf zoeken naar HOE ik BEST kan bijdragen aan zo'n regeneratief verhaal, aan dat immense 'work in progress' waar we met z'n allen voorstaan de komende decennia, opdat onze planeet toch een plek kan blijven waarop het 'goed leven' is, voor zoveel mogelijk menselijk én ander leven, nu én in de toekomst... Of waarin we ons minstens staande leren houden when the going gets tough...

Vragen die mij daarbij bezig houden:

  • Hoe zal ik kunnen blijven inzetten op het ondersteunen van het bewustwordingsproces bij een groeiende groep mensen die de uitdagingen waarvoor we als mensheid staan inzien én daar een actieve rol willen in opnemen, zonder er zelf vroegtijdig bij op te branden?
  • Is 'één-op-één coachen' de best mogelijke manier om bij te dragen, of kan ik op een andere manier effectiever bijdragen?
  • Wat betekent dat voor mijn eigen professionele rol?

PS: Je hoeft er overigens niet eens zelf kinderen voor te hebben, getuige waarvan yours truly...

Wat is levensloopbaan-begeleiding?

Wat is levensloopbaan-begeleiding?

Wat is levensloopbaanbegeleiding? -  https://www.kantel.be/2022/04/wat-is-levensloopbaanbegeleiding/

Waarom levensloopbaanbegeleiding?

  • Wat als we LEVEN opnieuw centraal zouden stellen in onze denkkaders, in de eerste plaats in dat wat leidend is in ons westers denkkader: onze economie?
  • Wat als we 'werk' en 'leven' niet als 2 verschillende entiteiten zouden beschouwen, maar als 2 zijden van eenzelfde medaille?
  • Wat als we een verlangen naar ZINGEVING toevoegen als drijfveer om arbeid te verrichten, of bepaalde arbeid te weigeren?

Op deze snijlijn ontstond de term 'levensloopbaanbegeleiding', een samentrekking van bestaande termen als levensloopcoaching & loopbaanbegeleiding. Levensloopbaancoaching is een synoniem voor levensloopbaanbegeleiding.

Levensloopcoaching + loopbaanbegeleiding = levensloopbaancoaching, de discipline die mensen begeleidt bij het onderzoeken hoe ze zingeving kunnen toevoegen aan hun leven door bewuste keuzes in hun werk en leven te maken.

Wat is het doel van levensloopbaancoaching?

Een levensloopbaanbegeleider benadert de reflectie over de toegevoegde waarde van werk relationeel en holistisch door de noden van:

  1. de mens als individu, met zijn eigen ego
  2. de mens met behoeften als sociaal dier, in interactie met gezins- en familieleden & vrienden,
  3. de mens met behoeften als sociaal dier, zich groeperend in bedrijven en organisaties
  4. de noden van de maatschappij als sociaal weefsel, als netwerk waarin we al dan niet verbinden met elkaar,
  5. inclusief de noden van de fysieke plek waarin we die maatschappij 'vorm' geven

te onderzoeken in relatie tot elkaar.

Waarom is er nood aan reflectie over de woorden die we gebruiken?

Het tekort aan arbeidskrachten in België vormde de aanleiding tot dit artikel. Dit blijkt overigens niet enkel een Vlaams gegeven te zijn, in de USA kennen we 'the great resignation-golf' en in Nederland is de toestand vergelijkbaar met België.

Is het antwoord dat het Vlaams beleid bedacht - willens nillens zoveel mogelijk mensen zo lang mogelijk 'aan de betaalde arbeid' krijgen - duurzaam of innovatief, laat staan goed voor de planeet? Ik durf het als levensloopbaanbegeleider te betwijfelen en heb daar zo mijn redenen voor.

1. Mensen zijn meer dan een statuut

Beleidsmakers reduceren mensen gemakkelijkheidshalve - en ik vermoed onbewust - tot een economisch statuut, of 'status' van een individu of groep zoals:

  • beroepsactief of niet, werkloos of werkend
  • opleidingsgraad, gestudeerd of niet, graad van opleiding, denk aan stigmatiserende termen als 'hoog- of laagopgeleid' terwijl we ook over praktisch of theoretisch opgeleid kunnen spreken
  • zelfstandig of in loondienst
  • werkgever of werknemer
  • jong of minder jong
  • man, vrouw of X
  • ziek of gezond
  • met beperkingen of zonder

Dat kan beter, toch?

Mensen reduceren tot slechts één aspect van zijn / haar / hun persoonlijkheid doet onrecht aan de complexiteit van de mens én de complexiteit van het leven. Als we iets willen doen aan polarisatie, worden we ons maar beter bewust van de impact van de woorden die we in de mond nemen.  

2. Hoezo 'arbeidsmarkt?'

Het veld, de ruimte waarin wij arbeid verrichten, hebben we tot een puur economisch gegeven herleid, zoals de term 'arbeidsmarkt' aangeeft. Een opvallende beweging die veel verraadt over onze dominante blik op werk en leven.

Door al die 'reducties' krijg je natuurlijk een erg beperkt beeld, één waarin mensen 'middelen' worden die afhankelijk van hun 'inzetbaarheid' op 'een markt' anders 'gevaloriseerd' worden.

Als je dat soort retoriek maar lang genoeg herhaalt, gaan mensen het vanzelf geloven want woorden creëren werelden. Voor je het weet reduceer je jezelf tot een louter economische factor. En dan zie je woorden als 'mamanager' ontstaan en hoor je moeders fier die terminologie hanteren. 

 

Kantelen die handel

3. Klopt de tweedeling werk - leven wel?

De dominante overtuiging dat 'werk' en 'leven' 2 afgescheiden elementen zijn - waarbij het tegenwoordig bon ton is om te beweren dat 'werk' MOET primeren op 'leven' als we tenminste de huidige welvaartsstandaard willen behouden - heeft behoorlijk nare gevolgen voor onze maatschappij als geheel.

Die overtuiging leide tot overconsumptie, uitputting van flora, fauna én grondstoffen, waardoor basisbehoeften als zuivere lucht, drinkbaar water, vruchtbare aarde, tijd, aandacht en ruimte in het gedrang kwamen

Dat zorgt voor uitputting van menselijke energie waardoor er van WELZIJN geen sprake meer is...

Of vinden we het écht normaal dat mensen tegenwoordig voor 'een goed gesprek' een 'professional' moeten raadplegen omdat ze geen tijd meer maken om te 'investeren in vriendschappen'?

Stel nu dat we een mensenleven niet langer reduceren tot een louter economische factor, dan kunnen we meteen de tweedeling die traditioneel tussen 'werk' en 'leven' wordt gemaakt OOK overstijgen.

Door bovendien rekening te houden met de context waarin wij leven en werken, verruimen we het perspectief nog verder:

Het leven reduceren tot métro-boulot-dodo doet dat leven oneer aan, reduceert mensen tot 'automatische piloten' en beperkt ons om het leven in zijn volheid te BELEVEN...

'Leven' kan echt zoveel meer zijn dan een lineaire opvolging van een schoolcarrière gevolgd door een loopbaan als professional, afgesloten door een pensioengerechtigde periode.

'Werk' houdt volgens de levensloopbaanbegeleidingsbenadering zoveel meer in, naast het inruilen van tijd tegenover geld.

Door werk en leven ruimer te interpreteren, betrek je bovendien meer partijen die via wie ze zijn en wat ze doen een toegevoegde waarde bieden aan onze maatschappij:

    • mensen die onbetaalde zorgtaken of mantelzorg op zich nemen
    • mensen  die niet kunnen deelnemen aan het 'beroepsactieve leven' maar wel 'anders actief' zijn, bijvoorbeeld als vrijwilliger
    • mensen die geen actieve professionele bijdrage kunnen leveren, maar daardoor anderen de kans geven om voor hen te zorgen
    • gepensioneerden die nog actief blijven, hetzij in de opvang van kleinkinderen, hetzij als zelfstandige in bijberoep of in een bestuurdersrol of als mentor
    • mensen die officieus in een land verblijven en daar wel werken, maar niet meegeteld worden in officiële statistieken
    • mensen die kiezen voor een spirituele of religieuze bijdrage, in het klooster, als priester of ander geestelijk leider
    • renteniers die geen arbeid hoeven te verrichten om in hun levensonderhoud te voorzien, maar mecenas zijn of bijdragen via belasting die ze betalen 
    • kunstenaars die dankzij patreons of een mecenas de wereld van levensnoodzakelijke schoonheid, voedsel voor de ziel voorzien

Wat als we een Hoger Belang meenemen?

https://www.kantel.be/2022/04/wat-is-levensloopbaanbegeleiding/

Is het bovendien geen tijd om de vraag rond een hoger belang, het WELZIJN van ALLE leven op deze planeet luidop te stellen?

Zou het perspectief op 'een leven met ruimte voor zingeving en zorg voor elkaar', OOK een waardevol alternatief kunnen zijn?

Zou dat één van de redenen kunnen zijn waarom zoveel mensen afhaken van 'de arbeidsmarkt', al dan niet gewild of bewust?

Zou het kunnen dat:

  • minder werken
  • minder lang werken
  • niet iedereen aan het werk zetten

op lange termijn ook waardevolle pistes zijn?

Zou 'minder' dan niet 'meer' zijn? Jason Hickel gelooft van wel en legt in zijn boek 'Minder is meer haarfijn uit hoe het zover is kunnen komen en hoe 'degrowth' de wereld kan redden. Bij degrowth hoort OOK een radicaal andere kijk op de rol die 'werk' in onze toekomstige levens zal vervullen. Want laten we wel wezen: al die efficiëntiebewegingen van de laatste decennia hebben nog nooit geleid tot mensen die minder uren moeten werken: ze leiden alleen maar tot mensen die nog langer, nog harder en met nog meer werken. Efficiëntiedenken zonder effectiviteitsdenken is heel foute boel.

De tijd dringt...

De tijd dringt om alternatieve pistes OOK te onderzoeken als we tenminste nog een leefbare planeet willen achterlaten voor toekomstige generaties.

Strategieën om dit te realiseren, zijn er al:

  1. Femma levert in België bijvoorbeeld mooi werk met 'eigen mix', een studie rond minder werken die ze ter beschikking stellen aan andere professionals
  2. In Frankrijk werkt men al jaren structureel minder uren
  3. In de Scandinavische landen zijn interessante experimenten aan de gang met de impact van uitgebreid vaderschapsverlof bijvoorbeeld
  4. en de piste van een basisinkomen duikt ook geregeld op

Wat kan jij zelf doen?

Via het stellen van 'levensloopbaanvragen' kan iedereen de valkuilen van een té eenzijdig blikveld vermijden:

  1. Zo kan jij als individu tijdens intrapersoonlijke reflectie dieper graven naar jouw gedroomde toekomst door het stellen van levensloopbaanvragen; verderop lees je daar een voorbeeld van
  2. Als onderwijsinstelling die studenten begeleidt bij het maken van een studiekeuze kan je 'breder' kijken en mensen niet enkel toeleiden naar 'de arbeidsmarkt', maar hen voorbereiden op het maken van bewuste keuzes rond een zinvol leven
  3. Als overheid kan je burgers ondersteunen door 'loopbaanbegeleiding' voor iedereen toegankelijk te maken, zonder beperking op leeftijd en aantal jaren ervaring en je kan factoren als zingeving en maatschappelijke bijdrage meer gewicht te geven tijdens het coachingstraject
  4. Mensen die outplacement aanbieden, kunnen afzien van het 'ASAP aan de slag proberen te krijgen' van deelnemers: introspectie vraagt nu eenmaal tijd

1. Wat kan je als klassiek geschoold loopbaancoach doen?

Om van 'loopbaanbegeleider' te evolueren tot levensloopbaanbegeleider is minstens de bereidheid tot ontwikkelingsgericht, relationeel en systemisch kijken nodig.

Behoeften van verschillende stakeholders - werkgevers, werknemers en de maatschappij als geheel - benader je als levensloopbaanbegeleider als gelijkwaardige onderdelen binnen de ontwikkeling van een groter geheel.

Je hanteert daarbij geen stapsgewijze, louter lineaire aanpak maar zet heel andere elementen én jezelf als instrument in.

Zo'n overgang vergt minstens een bewuste visie op je eigen werk en leven en op hoe jij zelf zingeving haalt uit jouw professionele bijdrage.

2. Wat kan jij als professional doen?

Doe aan introspectie

Jij kan als professional aan intrapersoonlijke reflectie doen, geïnspireerd door volgende levensloopbaanvraag:

In welk soort wereld wil ik leven?

En hoe geef ik dan best vorm aan mijn 'beroepsactieve levensjaren' ?

Professor Rudy Vandamme noemt dat 'deep evolvement' als professional bij de jou omringende wereld en citeert op zijn website deze Frederik Beuchner:

Het vinden van je hoogste zingeving spoort samen met

het ontdekken hoe je leven en werk een antwoord is op de diepe nood van de wereld...

Kantel je perspectief

Zo zou het zomaar kunnen dat jouw perspectief op 'werk' kantelt:

Hoe werkt kantelen?

 

Want wie blijft doen wat hij altijd deed, blijft krijgen wat hij altijd kreeg...

 

In between jobs: tips

In between jobs: tips

In between jobs: pijnlijk...

Reken maar niet op begrip

In tegenstelling tot de topsport - waarin iedereen erkent dat 'op de bank zitten' niet fijn is, - kan je in de rest van onze maatschappij helaas op weinig begrip rekenen als jij je in een 'in between'-situatie bevindt. Het maakt daarbij niet eens uit of het jouw bewuste keuze is om op non-actief te staan, dan wel je gedwongen werd door externe omstandigheden:

  • Zit je te wachten op antwoorden uit 'de arbeidsmarkt' en voelt dat als wachten op Godot?
  • Houden tussenpartijen je aan het lijntje, neemt de twijfel over je tarieven en jouw toegevoegde waarde toe?
  • Wil je wel werken, maar lukt het gewoon niet - om gezondheidsredenen, of omdat je geen passend werk vindt - én vind je omgeving het moeilijk om te begrijpen waarom je dan niet 'gewoon' van statuut verandert en weer in dienstverband gaat werken?

Allemaal 'in between'-periodes waardoor we ons, als het langer dan verwacht duurt, op termijn nog maar een schaduw van onszelf voelen. 'In between'-periodes hakken namelijk behoorlijk in op ons ego, op het beeld dat wij vormen over wie we zijn en hoe we bijdragen. Of momenteel NIET bijdragen en wel zouden moeten bijdragen. DAT verhaal wordt er tegenwoordig langs alle kanten flink ingeramd...

Zeker, in het begin van zo'n in between-periode zijn er nog sympathiebetuigingen.

Maar zodra het langer duurt dan gepland - alsof je zoiets KAN plannen - begint er al snel iets van onbegrip te sluipen in de commentaren. 'Ben jij nu nog niet terug aan de slag?' klinkt het dan, zowel binnen als buiten jezelf.

Want onze innerlijke criticus draait op dat moment overuren, gekaapt door een reptielenbrein dat vastzit in focus op onveiligheid door schaarstedenken ...

TIPS van een ervaren lEVENSLoopBegeleider

Speciaal voor jou deel ik hier enkele tips om die lastige in between-tijd zo goed en zo kwaad mogelijk te overbruggen.

Want natuurlijk kan ik je bakken advies geven over wat je allemaal kan doen om UIT die in betweentijd te geraken - loopbaanbegeleiding volgen bijvoorbeeld. Dat kan als zelfstandige ook nog 'ns flink gesubsidieerd, waardoor het je slechts 90 euro kost.

Maar op het moment dat jij je realiseert dat je hele dagen vruchteloos achter je scherm zit te zoeken naar vacatures - die er niet altijd zijn - en koffies aan het drinken bent - met mensen die je ook niet kunnen helpen, al zouden ze dat wel willen - dreig jij jezelf te verliezen in zelf-promotie, terwijl je vertwijfeling over een goede uitkomst alleen maar toeneemt. Herkenbaar?

Dan zijn deze tips voor jou:

Vertraag & aanvaard de situatie, stap uit je reactieve patronen

  1. Aanvaard deze tijdelijke break in je beroepsactief leven, in plaats van jezelf ertegen te verzetten: wat je accepteert, transformeert namelijk
  2. Denk het om: nu heb je wél tijd, een nog schaarser goed dan geld! Als je twijfelt aan de juistheid van die uitspraak, loop 'ns binnen in een ziekenhuis, of lees de overlijdensberichten in de krant
  3. Vertraag: ga lange wandelingen maken in de natuur, neem vaker je fiets, overweeg langzame lichaamsbewegingsvormen als yin-yoga, tai chi of qigong
  4. Ga lummelen: laat verveling toe en wordt vanuit die verveling opnieuw creatief: da's iets anders dan reactief!
  5. Leer op een andere manier omgaan met eventuele kritiek die je krijgt, van jezelf of van je omgeving; een goede coach helpt je daarbij en het zou zomaar de beste les uit deze periode in je leven kunnen worden
  6. Maak je je zorgen over je financiële situatie? Klaar die dan uit, maak een financieel plan zodat je weet of je angst op dat vlak realistisch is; blijkt je angst gegrond, roep dan hulp in, zet je over je schaamte of gekrenkt eergevoel
  7. Onthoud te allen tijde dat je als mens altijd van betekenis bent, ook als je 'in between jobs' zit; laat je eigenwaarde niet afhangen van het werk dat je doet of het inkomen dat je hebt, dat zijn concepten die horen bij één specifiek mens-en wereldbeeld, maar er bestaan ook heel andere mens-& wereldbeelden... 

Kom op een andere manier 'in actie'

  1. Zorg goed voor jezelf: dat is JOUW enige verantwoordelijkheid op het moment dat je 'ongewenst tijdelijk niet beroepsactief' bent; door goed voor jezelf te zorgen, zal je sneller en duurzamer opnieuw kunnen deelnemen aan het beroepsactieve leven, op een wijze die bij jou past
  2. Verwijder ballast uit je hart én je hoofd: ruim je huis eens écht op 
  3. Gebruik je tijd om dingen te doen waar je binnen afzienbare tijd opnieuw niet meer aan toe komt en waar je voorheen zo naar snakte
    1. Ga boeken lezen in de leeszaal van een bibliotheek: probeer een keer gedichten te lezen of boeken of tijdschriften over onderwerpen die je anders nooit bekijkt; leer opnieuw vanuit verwondering te kijken naar de wereld
    2. Ga overdag naar de bioscoop
    3. Werk in de tuin, buiten, weg van je scherm
    4. Pik een museum of 3 mee, liefst telkens in een andere stad en gebruik het openbaar vervoer of je fiets om daar te geraken; voel je bezoeker van je eigen land en kijk als toerist naar steden in je eigen land
    5. Herneem een oude hobby, of ga iets bijleren dat je al lang wil leren
    6. Ga lekkere taart eten in een chique tearoom of ga overdag rustig lunchen op restaurant. Genieten van het leven, IS toegestaan, wat je innerlijke criticus - of je omgeving - je daarover ook vertelt
    7. Sport overdag, beweeg! Of bekijk een hele TV-serie in één keer: daarna zal je wel willen bewegen...
    8. Maak een gedrukt foto-album van al die foto's op je smartphone of PC
    9. Neem de trein naar een stad die je niet kent en ga daar zomaar wat verdwalen, gewapend met een klein schriftje of je smartphone om onverwachte 'invallen' te noteren
    10. Kook gezonde maaltijden en tafel opnieuw gezellig thuis, in plaats van 'op een drafje'; of ga 'ns wat vaker uit eten en steun lokale horeca
    11. Zoek andere mensen op: bezoek je kinderen - of je ouders - eens onverwachts en als je die niet hebt, kijk dan rond van op een terras of vanachter een caféraam: het zou zomaar je perspectief kunnen doen kantelen
    12. Wil je je écht nuttig maken, onderzoek dan of je tijdelijk vrijwilligerswerk kan opnemen

Kortom

Grijp deze periode aan om bewust in het hier en nu te leven en savoureer de tijd die je in je schoot geworpen krijgt, in plaats van tegen de huidige realiteit te vechten.

Tijd is immers het meest kostbare goed van allemaal...

Foto Danielle Macinnes @ Unsplash


WIl JE TOCH zo snel mogelijk uit die 'in between' raken?

Bel me, of vul dit formulier in:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

Hoe zit het met jouw zelfvertrouwen?

ZIJ:

'Dit had ik nooit gedurfd zonder jou Ilse! En weet je wat? Ze hebben MIJ weerhouden, terwijl er kandidaten waren die wél ervaring hadden én die jonger waren dan ik. Ik kan het zelf amper geloven...'

Zij had 'gedurfd' om rond te gaan lopen in de winkel waar ze een nieuwe medewerker zochten, met haar CV in haar handtas. Ze was ernaartoe gegaan zonder een afspraak te maken. 

Op mijn aanraden ging ze  eerst 'voelen', als 'klant', of ze zichzelf daar wel zag werken. Ze maakte een nonchalant praatje met enkele medewerkers en nam de omgeving goed in haar op. 

Toen dat allemaal goed voelde, schraapte ze haar moed bijeen, gaf haar CV af aan een medewerkster met de melding 'jouw job, is wat ik heel graag wil doen, ook al heb ik ervaring in een heel andere sector. Willen jullie mijn kandidatuur toch overwegen?'

Prompt werd ze meegenomen naar de zaakvoerder die een gesprek met haar inplande.

Groot was haar verbazing toen ze 3 dagen later gebeld werd met een jobvoorstel. Formeel solliciteren moest nog amper, want de collega's en de zaakvoerder hadden zich al een beeld van haar gevormd, op basis van haar eerder bezoek, de vragen die ze gesteld had en de moed die ze had getoond...

Verdien ik dit wel?

ZIJ: "Dit liep zo anders dan ik had verwacht Ilse! Moeiteloos bijna...

Op die ene grote stap na dan, mijn stoute schoenen aantrekken en GAAN."

En toen zag ik weer de deuk in haar zelfvertrouwen via de twijfel in haar blik:

ZIJ: 'Verdien ik dit wel, ben ik wel goed genoeg? Hadden andere kandidaten niet meer recht op deze job?'

IK: Wat denk je zelf?

Twijfel jij aan jezelf tijdens je zoektocht naar werk?

Bij het begin van een coachingstraject lees ik die blik wel vaker op het gezicht van mijn klanten. Begrijpelijk, want net omdat je zelfvertrouwen een knauw kreeg, neem je een coach onder de arm. Reken maar dat je zelfvertrouwen toeneemt tijdens het traject dat je aflegt...

Herken jij dit? Blijf dan niet zitten met jouw twijfels of je het wel verdient om gelukkig te zijn, of je wel goed genoeg bent.

Pak die gedachten vast en schrijf ze hieronder neer, ik contacteer je vrijblijvend om verder af te stemmen hoe jij kan groeien naar meer zelfvertrouwen. Zodat jij, in jouw specifieke situatie, de moed vindt om datgene te doen wat je zo graag zou doen maar vandaag nog niet durft. 

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Freelancen vanuit kracht

Freelancen vanuit kracht

Freelancen vanuit kracht

Freelancen vanuit kracht in plaats vanuit frustratie

Hij - freelancer - was boos. Naar eigen zeggen héél boos.

  • Boos op zijn opdrachtgever, omdat die altijd afpingelde op zijn tarief
  • Gefrustreerd over de mensen aan wie hij rapporteerde, omdat die zijn potentieel onvoldoende zagen en hem niet het mandaat geven dat hij verdiende
  • Kwaad op zichzelf, omdat hij zich zo liet doen...

Ondertussen zocht hij alweer naar een andere opdracht, naar een plek waar zijn talent wél zou gewaardeerd worden. Maar dat lukte niet al te best.

Om één of andere reden werd hij het altijd 'net niet'. Eeuwige tweede.

'Interessant profiel hoor, maar een andere kandidaat paste net iets beter bij onze verwachtingen': dat soort feedback kreeg hij keer op keer. Van het freelancen vanuit kracht waarmee hij ooit zo hoopvol gestart was, schoot niet veel meer over.

En dus vroeg hij aan mij naar een maatwerktraject. Hij gaf er meteen een suggestie bij hoe zijn traject er moest uit zien: 'business coaching, marketingadvies, mijn CV samen bekijken en pimpen'. Want het probleem lag volgens hem duidelijk daar: bij communicatie. En bij de lompheid van de anderen die zijn potentieel niet zagen, dat sprak voor zich.


Freelancen vanuit kracht? Eerst de weg naar binnen...

Het werden interessante gesprekken.

Maar ze gingen in eerste instantie NIET over marketing of zijn CV.

Aan 'business coaching' doe ik sowieso niet, want voor mij zit altijd een mens, nooit 'een business'. Deze mens had duidelijk behoefte aan controle - al ontkende hij dat in alle talen - maar hij had in de eerste plaats nood aan iets helemaal anders. Aan veiligheid. Aan verbinding. Want die was hij kwijt. Hij was de verbinding met zichzelf volledig kwijtgeraakt. In zo'n geval kan je onmogelijk verbinden met 'de ander'. Toch een belangrijke voorwaarde om opdrachten binnen te halen.

Waar wij het dan wel over hadden?

  • Over gevoelens, gedachten, de link tussen die twee en de vertaalslag naar gedrag
  • Over hoe wij 'van buiten' uitstralen wat er zich 'binnen in' ons afspeelt, ook als we daar geen 'taal' voor kennen
  • Over hoe anderen op ons gedrag resoneren - of net niet resoneren - en over hoe anderen onmogelijk op onze intenties kunnen resoneren

We kwamen er ook op uit dat zijn boosheid iets maskeerde, namelijk verdriet. Verdriet om het niet gezien, niet gerespecteerd worden. Niet door de ander, maar blijkbaar ook al lang niet meer door zichzelf. Het gebrek aan zelfvertrouwen compenseren door een hoge geldwaarde op zijn werk te plakken, bleek niet te werken zoals hij gehoopt had. 

Dus gingen we op zoek naar andere strategieën. 

Want da's het mooie aan ons veerkrachtige mensen: van gedrag dat jou niet meer dient in je leven kan je ALTIJD afscheid nemen. Alleen moet je dat wel eerst zelf willen. Echt willen.

Daarbij helpt het om klaarheid te krijgen in wat je precies anders wil en vooral: waarom.

Zodra dat helder is, kan je het ene gedragspatroon langzaamaan vervangen door een ander patroon waar jij en je omgeving wél blij van worden. Je hoeft daarvoor niet te veranderen als mens, niet te 'sleutelen' aan jezelf. Een ander gedragspatroon installeren, volstaat.

En dat lukt vlotter als je zelf overtuigd bent van de voordelen die dat andere gedrag je gaat opleveren.

Zo bekeken, kunnen tegenslagen in het leven verborgen geschenkjes zijn die je helpen ontdekken wat jij superbelangrijk vindt, waar jij nood aan hebt én welke strategieën je daar dichterbij kunnen brengen.

...dan pas de weg naar buiten

En die marketing dan, zijn CV en personal branding? Die volgde daarna quasi vanzelf. Freelancen vanuit kracht ging ineens moeitelozer dan ooit gedacht.

Zijn CV werd een pareltje, maar hij stopte met zichzelf 'te verkopen'. Hij deelt nu enthousiast met iedereen die het wil horen over wat hem blij maakt, is fier over zijn nieuwe blog en ook zijn aanwezigheid op LinkedIn is nu een weerspiegeling van hoe hij in het leven staat. Die verandering kwam vanuit hemzelf, niet van buitenaf. 

Eigenlijk heel logisch toch, dat je eerst de weg naar binnen moet afleggen, voor je de weg naar buiten kan vormgeven? Alleen willen erg resultaatgerichte, daadkrachtige mensen hier niet van horen. Dus vertel ik het hen niet meer, maar laat ik hen er gewoon zelf achter komen... 

Foto: Steve Halama @ Unsplash


Herkenbaar voor jou?

Ook gefrustreerd als freelancer? Tijd om daar verandering in te brengen? Vertel me waar jij tegenaan loopt, tijdens een vrijblijvend telefonisch kennismakingsgesprek dat je hier boekt, of vul dit formulier in:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Inspireer mij af en toe
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.