In 5 stappen kantelen naar meer voldoening van je werk

In 5 stappen kantelen naar meer voldoening van je werk

In 5 stappen meer voldoening van je werk

Stel:

  • Jij wil graag een andere invulling geven aan je professioneel leven, maar je weet niet in welke richting te zoeken, of waar te beginnen
  • Je loopt al een tijdje rond met het gevoel ter plaatse te trappelen op professioneel vlak en je blijft dat doen, voor de lieve vrede met je ouders, je partner, je werkgever, of jezelf: jij houdt namelijk van zekerheid & vermijdt liever conflicten
  • Jouw hoofd vertelt je dat het gras op een ander heus niet groener is, terwijl je hele lijf toch schreeuwt naar een groenere weide
  • Al geruime tijd koester jij een fantastische droom maar je zegt tegen jezelf dat de meeste dromen bedrog zijn, waarna je weer over kan tot de orde van de dag

Kortom: je voelt dat er iets moet veranderen, maar je bent er tegelijkertijd bang voor.

Herkenbaar?


Wat gebeurt er toch?

Zolang jij niet aan de slag durft met zo'n kantelpunt in je leven, ga je 'vluchtgedrag' vertonen:

  • jezelf wegcijferen, je niet meer ‘tonen’ aan de wereld, hopend dat de storm wel voorbij waait
  • buitensporig dagdromen en zweverig doen, zogenaamd 'onthecht' zijn, terwijl je dat allesbehalve bent
  • altijd 'drukdrukdruk' doen en geloven dat je dat ook echt bent
  • overmatig werken, sporten eten of drinken
  • dwangmatig vasthouden aan bepaalde rituelen en gewoontes

Resultaat: jouw 'verslaving' maakt het allemaal draagbaar, daarin vind je steun. En alles blijft bij het oude.

Of ben jij iemand die eerder gaat 'vechten'? Alles en iedereen anders acht je dan verantwoordelijk voor hoe moeilijk jij het hebt. Je kaart de hele tijd problemen aan en verkettert de oorzaken die - uiteraard - buiten jou liggen. Het overkomt jou allemaal en je vindt dat je er zelf geen enkele impact op hebt. 

Kalimero had het nog gemakkelijk in vergelijking bij jouw situatie...

Waarom gebeurt dit?

Vluchten of vechten zijn instinctieve reacties vanuit onze biologische voorprogrammering om te kunnen overleven. Wanneer er geen echt levensgevaar is, is het ook een strategie om een verlies, een tegenslag of angst niet te moeten doorvoelen.

Je verdooft je emoties op deze manier. Maar daarmee verdwijnen ze niet. Ze heten niet zomaar e-motie: het Latijnse e-movere betekent 'naar buiten brengen, tonen'. Je lichaam probeert je iets duidelijk te maken, via emoties.

Vlucht- of vechtgedrag riskeert bitter, lijdzaam en passief - of agressief - te maken en helpt je niet om te bewegen in een richting die beter voelt.

Daarom: merk jij dat je aan het 'vluchten of vechten' bent en heb je daar schoon genoeg van? Dan wil je wellicht eens een andere strategie proberen: kantelen!


In 5 stappen kantelen

1. Erken dat je op een kantelpunt staat

Erkennen dat je op een kantelpunt staat, dat je in een situatie zit die jou veel energie kost en daar graag iets wil aan veranderen, is de eerste stap.

Veel kans dat het feit dat je dit artikel leest een eerste stap is in het erkennen dat jij graag wil kantelen?

2. Visualiseer je huidige én je gewenste situatie

Visualiseren betekent een beeld en een verlangen hebben bij die professionele toekomst waar jij van droomt: om het te kunnen waarmaken, moet je het kunnen dromen. Visualisatie-oefeningen zijn bijzonder krachtig om je dromen 'in beeld te brengen'.

Maakte je al ooit eerder een moodboard? Dan ken je de kracht van dit instrument dat beelden en woorden verenigt. Net zoals je je gewenste interieur kan visualiseren, kan je je gedroomde toekomst visualiseren.

Probeer het maar eens: breng je gedroomde situatie eens op creatieve wijze in beeld en voel wat dat triggert bij jou.

Wat is de eerste kleinste stap die je in die richting kan zetten, vandaag al?

3. Schenk positieve, waarderende, dankbare aandacht aan jezelf

In plaats van te piekeren - fantaseren in de verkeerde richting - of te klagen, kan je verkiezen om te focussen op wat er allemaal al wel is.

Je kan je bewust worden van jouw belemmerende overtuigingen die een ondersteunende ingesteldheid in de weg kunnen zitten. En, minstens even belangrijk: je kan je bewust worden van de kracht die vandaag al wel in jezelf aanwezig is. 

Wat gaat er allemaal goed in je werk en in je leven? Waar wil jij graag meer van?

Spreek je dankbaarheid en verlangen eens luidop uit op het werk!

4. Koester milde zelfzorg

Liefdevolle aandacht en zorg voor jezelf: empathisch zijn voor je eigen gevoelens en behoeften en affirmaties - positief gedroomde toekomstbeelden -  uitspreken in plaats van oordelen: hoe klinkt dat?

Mild zijn voor jezelf is een hele uitdaging als je communicatie doorspekt is met oordelen en verwijten, in de eerste plaats ten aanzien van jezelf. Hoe zit dat bij jou?

Kan jij complimenten ontvangen?

Durf jij hulp vragen?

Wat komt er bij jou op als je de term 'zelfzorg' leest? TIP: bekijk dit filmpje eens

Kan je loslaten wat je niet meer dient?

5. Oefenen, oefenen, oefenen

Oefenen met nieuw gedrag is onontbeerlijk: omdat het oude patroon nooit helemaal zal verdwijnen, is het nodig om een nieuw, alternatief patroon in te slijpen en jezelf zo nieuwe gewoontes eigen te maken. En dat doe je niet door erover te denken of praten, maar door te gaan DOEN.

Die laatste stap is heel belangrijk: je wil immers niet blijven hangen in erover denken als jij wil kantelen!


En jij, ben jij klaar om te kantelen?

Kantelen naar een professioneel leven dat meer voldoening schenkt, is aan de orde op het moment dat jij - al dan niet naar aanleiding van een kantelpunt - beslist dat je wil kantelen. Je kan er in je eentje mee aan de slag, of je kan opteren voor professionele ondersteuning. Dan werk je veel dieper en is duurzaam resultaat gegarandeerd.

Stel je eens voor dat jij die eerste, kleinste stap in de richting van meer voldoening in je leven zou zetten...

Hoe voelt dat?

  • Slaag je erin je gevoel te benoemen?
  • Smaakt het naar meer?
  • Voelt het spannend en wat beangstigend?
  • Of slaag je er met de beste wil van de wereld niet in om dat gevoel vast te pakken?

Ik ben benieuwd. Deel gerust je antwoorden via dit formulier, als je graag door mij gecontacteerd wordt:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Ik ben op zoek naar...
Je nieuwsbrief is welkom
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

 

Ben jij een entre-, intra-, of innerpreneur?

Ben jij een entre-, intra-, of innerpreneur?

Ben jij een entre-, intra-, of innerpreneur?

BEN JIJ EEN ENTRE-, INTRA-, OF INNERPRENEUR?

Ondernemerschap is zoveel meer dan 'een statuut'

 

Veel mensen die niet passen in het clichébeeld van 'de ondernemer' voelen zich wél geroepen om 'ondernemend door het leven te gaan':

  • jongeren
  • ouderen
  • alleenstaanden
  • allochtonen
  • mensen die niet in een ondernemersnest opgroeiden
  • mensen die momenteel niet beroepsactief zijn
  • zelfstandigen die een faillissement achter de rug hebben
  • mensen die ooit opgebrand raakten en weer recht krabbelden, wijzer dan ooit
  • werknemers die helemaal niet het verlangen hebben om 'zelfstandig' te worden, maar wél om zich ondernemend te gedragen

Zij weten alleen niet goed hoe, want het ontbreekt hen aan herkenbare rolmodellen.

Op websites van organisaties die zich zogenaamd richten op 'ondernemende mensen' - vlaio, unizo, voka, vbo - zie je vooral witte mannen in grijs pak van middelbare leeftijd afgebeeld. Op televisiekanalen zoals Kanaal Z is dat ook zo, hoeveel er daar ook gepalaverd wordt over het belang aan diversiteit en krapte op de arbeidsmarkt.

Het ontbreekt bovendien niet enkel aan rolmodellen, maar ook aan kennis over de verschillen in statuut.

De onzekerheid die veel mensen - terecht - koppelen aan het zelfstandigenstatuut belemmert 'ondernemende mensen' enerzijds om zich ondernemend te gedragen wanneer zij werken in een ander, veiliger statuut.

Anderzijds storten nog teveel mensen zich behoorlijk onwetend in het statuut van zelfstandige, terwijl ze gewoon 'ondernemend willen leven' maar wél behoefte hebben aan de veiligheid van een werknemers-, of ambtenaarstatuut.

Er is nochtans geen enkele wet die verbiedt om je ondernemend te gedragen wanneer je werkt in een ander dan zelfstandig statuut...

Voel jij je ondernemend?

Nogal wat mensen benoemen zichzelf niet als 'ondernemend' of 'ondernemer', terwijl ze wél ondernemend in het leven staan. Dat de invulling van de behoefte om 'te ondernemen' verschillende vormen kan aannemen, leren we jammer genoeg niet op school...

Ondernemend in het leven staan, drukken mensen bijvoorbeeld als volgt uit:

  • ik wil een verschil maken, ik wil graag impact hebben
  • ik wil succesvol zijn
  • ik wil iets nieuws realiseren
  • ik wil deskundig zijn, als expert erkend worden
  • ik wil mijn verantwoordelijkheid nemen
  • ik heb nood aan autonomie & beslissingsbevoegdheid, een duidelijk mandaat
  • ik zou graag meer risico nemen, als ik mocht...
  • mij gaat het erom toegevoegde waarde te bieden
  • ik wil me graag betrokken voelen bij een grote geheel, ik wil meer dan een kleine pion zijn
  • ik vind het fijn om samen te werken aan een gezamenlijk gedragen doel

Het is duidelijk dat de wereld nood heeft aan ALLE ondernemende mensen, ongeacht hun achtergrond, drijfveren of type ondernemerschap.

Hier komen de 3 bekendste types:

Ben jij een entre-, intra-, of innerpreneur?

1. Entrepreneurs

Een entrepreneur heeft een allesoverheersende behoefte een nieuw bedrijf dat van haar-/hemzelf is te creëren, door nieuwe producten of diensten te ontwikkelen, door een nieuwe organisatie op te bouwen of door een bestaand bedrijf over te nemen en naar eigen specificaties om te vormen

Niet enkel vanuit een creatieve drive om het eigen vakmanschap te kunnen tonen overigens - want na verloop van tijd komt er vooral veel management kijken bij het runnen van een grote onderneming - eerder vanuit de drang te bewijzen economisch succesvol te kunnen zijn.

Geld verdienen is dan ook een maatstaf van succes voor de entrepreneur: vermogen vermeerderen, is voor een entrepreneur een manier om te tonen aan de wereld wat hij bereikt heeft.

Daarom zijn statussymbolen een gedroomd middel om het succes te etaleren, net zoals je eigen naam geven aan het bedrijf of wat je produceert.

Soms zit deze gedrevenheid al heel jong in het bloed, maar dat is geen must.

Dit type ondernemer is vaak rusteloos en heeft voortdurend nieuwe uitdagingen nodig.

Seriële ondernemers zijn daar een mooi voorbeeld van: het ene bedrijf is succesvol? Dan is het tijd om iets nieuws te proberen...

__________________________________________

Een bekende naam als voorbeeld van dit type ondernemerschap is Marc Coucke, een witte man van middelbare leeftijd.

Terwijl er natuurlijk ook heel andere voorbeelden te vinden zijn, kijk maar 'ns hier:

 

2. Intrapreneurs

Wie ondernemerschap in zich draagt én houdt van zekerheid zoekt naar veiligere, minder risicovolle manieren om te ondernemen.

Soms manifesteert hun ondernemerschap zich in de uitoefening van een hobby, naast het dagelijks werk. Ook in vrijwilligerswerk tonen veel mensen hun talenten met manifest meer zelfvertrouwen, dan ze dat op hun werk doen.

Sommigen slagen er wel in hun ondernemerschap uit te drukken tijdens de uitoefening van een job in dienstverband, als leidinggevende of lid van een managementteam, maar even goed als niet hiërarchisch leidinggevend werknemer.

'Leiding opnemen' moet immers geen functie zijn, het kan ook een rol zijn, die je in wisselende contexten wel of niet opneemt

Informeel leiderschap opnemen is overigens bijzonder krachtig. Wie graag leiderschap opneemt in een bedrijf, formeel of informeel, mag zichzelf intrapreneur noemen.

Je mag aan de slag met de centen van een ondernemer – niet zelden een multinational of familiebedrijf - en beheert deze als een goede huisvader of huismoeder, met als maximum risico het verlies van je baan. Meestal worden er clausules in arbeidscontracten opgenomen waardoor je als werknemer vrijgesteld wordt van de eindverantwoordelijkheid, mocht het fout gaan. 

Toch net even anders dan wanneer je de eigen woonst in onderpand geeft omdat je bank je daartoe vriendelijk 'uitnodigt', als entrepreneur in moeilijkheden…

Uiteraard plooi je je in deze vorm wel naar de regels en procedures die door anderen bepaald zijn.

Intrapreneurschap kan veel voldoening geven als je zekerheid een belangrijke waarde vinden, want is de minst risicovolle van de drie.

Je hebt er wel de minste autonomie in.

 

3. Innerpreneurs

Nogal wat ondernemende mensen voelen zich niet goed bij de vorige types van ondernemen.

Zij zoeken naar andere manieren om hun talent in de wereld te zetten want zij vinden het 'klassieke ondernemerschap':

  • té hard
  • met teveel egocentriciteit
  • te weinig ruimte voor waardengerichtheid, vakmanschap en dienstverlening
  • en moeilijk combineerbaar met de andere rollen in het leven...

In het intrapreneurschap kunnen ze dan hun ei weer te weinig kwijt:

  • teveel vastgelegde structuren & processen
  • die vloeken met wat ze in de wereld willen zetten
  • en vooral de manier waarop ze het in de wereld willen zetten

Voor hen is de derde vorm, het innerpreneurschap een aantrekkelijkere piste.

Een innerpreneur is iemand die via zijn bedrijf of organisatie sociale verandering wil creëren en door te ondernemen persoonlijke voldoening en zingeving nastreeft, op creatief, emotioneel en spiritueel vlak

Omdat dit type het minst bekend is en weinig aandacht krijgt in de reguliere media, ga ik er graag wat dieper op in...

 

Kenmerken van een innerpreneur:

  • resultaatgericht, niet zweverig, al worden zij wel vaak op die manier getypecast omdat 'ook oog hebben voor spiritualiteit en zingeving' nogal makkelijk wordt geïnterpreteerd als 'zweverig zijn'
  • oplossingsgericht: denken in termen van mogelijkheden in plaats van in moeilijkheden
  • grote nood aan autonomie en vrijheid hebben
  • weinig zin hebben om te conformeren, omdat dat zelden leidt tot vernieuwing
  • grote liefde voor ambiguïteit, afkeer van hokjesdenken en rigiditeit
  • risicobereidheid

Drijfveren van de innerpreneur

De drijfveren van een innerpreneur mogen dan wel lijken op die van een entrepreneur, toch zijn er boeiende verschillen:

  • het willen realiseren van je maximum potentieel
  • een verschil kunnen betekenen voor anderen
  • impact hebben op iets dat groter is dan jezelf
  • constant willen groeien en bijleren als persoon
  • veel belang hechten aan het relationele
  • de wereld als geheel willen verbeteren

Verder zijn innerpreneurs ervan overtuigd dat je maar beter doet wat je graag doet. Ze zien de wereld op een andere manier en laten zich leiden door hun waarden en onstuitbare drang om te ontdekken, vanuit verwondering.

De nood om creatief te denken en je eigen, unieke pad te bewandelen is alomtegenwoordig, net als de behoefte om dingen te willen veranderen, ten voordele van een groter ideaal.

Ben jij een entre-, intra-, of innerpreneur?

Waarden van de innerpreneur

Waarden die innerpreneurs belangrijk vinden, zijn:

  • de wereld om je heen niet zwart-wit, maar in vele tinten grijs zien
  • authenticiteit: je leeft het ideeëngoed waarin je gelooft en waarover je praat
  • sociaal activisme
  • idealisme
  • persoonlijke groei en deskundigheid
  • globalisme en ecologie: het grotere geheel heeft impact op wat wij doen en vice versa
  • bewust zijn: empathie voor anderen voelen, verschillende gezichtspunten kunnen innemen, persoonlijke ervaringen en leerpaden naar waarde schatten

Innerpreneurs willen een alternatief voor ‘traditionele’ waarden zoals:

  • veel geld verdienen en hebben, prestige en status als hoogste goed zien
  • de carrièreladder opklimmen = doel
  • hip, trendy of fashionable zijn
  • veel consumeren: ‘tijd = geld’ of ‘meer is beter’ als principe huldigen
  • onbeperkte keuzemogelijkheden willen hebben
  • fast moving
  • dominantie van masculiene energie met fixatie op groei, eerder dan op bloei
  • traditionele familie/gezin als enige gewaardeerde hoeksteen van de maatschappij beschouwen

Innerpreneurschap komt vaak op latere leeftijd boven drijven en laatbloeiende innerpreneurs hechten aan heel andere 'statussymbolen' dan entrepreneurs.

Voor hen primeert de impact die ze kunnen hebben, bijvoorbeeld op het niveau van dienstverlening, hoezeer ze kunnen wegen op een beleid, de waarden en de vrijheid die ze genieten om autonoom hun ding te kunnen doen in het voordeel van hun klanten - die ze graag in de spotlights zetten, eerder dan zichzelf te promoten - en het forum of de financiële middelen die ze krijgen om hun boodschap, vakmanschap of creativiteit in de wereld te kunnen zetten.

Eens een innerpreneur heeft gevonden wat zijn of haar passie is, zijn ze er ook vaak de rest van hun leven mee bezig.

Zoveel mensen, zoveel vormen van ondernemerschap

Innerpreneurschap spreekt een heel ander type persoonlijkheid aan dan het eerstgenoemde entrepreneurschap.

De ene vorm is overigens niet beter dan de andere: ondernemerschap is een talent en een talent kan je, mits veel oefenen, verzilveren op een manier die best bij jou past.

Maar het clichébeeld van 'dé ondernemer' mag wat mij betreft wel op de schop.

Het mag plaats maken voor een genuanceerder beeld dat al in 1996, door Rebecca Maddox in haar boek Inc, your dream aan bod kwam.

Cultuurverandering gaat blijkbaar traag...

 

Wil jij ondernemender in het leven staan en kan je daar wat hulp bij gebruiken?

Laat het me weten...

Dit is mijn naam:(Vereist)
Ik ben op zoek naar...
Je nieuwsbrief is welkom
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Studiekeuze maken

Studiekeuze maken

https://www.kantel.be/2015/10/studiekeuze-maken/

Studiekeuze maken

Pittige bevalling...

‘Talen, daar is uw dochter goed in'.

Met dat verdict van het CLB moesten mijn ouders en ik het stellen, toen ik in 1988 op mijn 18 een studiekeuze moest maken en geen idee had waarvoor kiezen. Ik had een grotere leerhonger dan gelijk welke school ooit had kunnen invullen, was wat men noemde 'een modelleerling' en ik had Latijn gestudeerd in het secundair onderwijs omdat dat blijkbaar zo hoorde.

Wiskunde was een hel voor mij. Om bijlessen wiskunde te kunnen volgen, stopte ik zelfs met mijn hobby, piano - terwijl ik overduidelijk meer aanleg had voor piano dan voor wiskunde, dus wat een dwaasheid was dat eigenlijk? - dus dat het niets met wiskunde ging worden, DAT was duidelijk. Maar dan bleef er nog héél veel over om uit te kiezen...

Hoe kies je op je 18 wat je met de rest van je leven gaat doen, als je zoveel mogelijkheden hebt?

Wat men niet 'getest' had

Wat het CLB allemaal NIET opmerkte over mij indertijd:

  • mijn talent om mensen te raken in het diepste van hun ziel, door verhalen te vertellen en met veel gevoel piano te spelen
  • dat ik zo graag diepzinnige gesprekken voerde, liever met volwassenen dan met kinderen
  • mijn bijzonder oog voor esthetiek en schoonheid: ik was altijd met 'beelden' bezig, fotografie in het bijzonder
  • dat ik veel tijd voor mezelf nodig had, graag alleen was, zonder me eenzaam te voelen
  • de dromen die ik stiekem had over een carrière in de creatieve sector, als filmmaker, als cameravrouw of journalist, oorlogscorrespondent zelfs, schrijver misschien of, waarom niet, actrice: allemaal mensen die verhalen vertellen...
  • dat ik liefst van al omringd was door kunstenaars en creatieve mensen: zij voedden mij
  • mijn innerlijk vlammetje om anderen te inspireren, ondanks mij introverte persoonlijkheid
  • het verlangen als heel klein kind om wicca te worden, omdat ik zo onder de indruk was van prachtige wijze, oude vrouwen die alles wisten van de natuur en in harmonie met haar leefden
  • mijn interesse voor opleidingen als psychologie en filosofie, 'Pol & Soc' & creatieve richtingen die je kon volgen bij De Studio en het RITC of aan Luca, maar die ik niet eens luidop durfde uitspreken omdat ik geen idee had OF, laat staan HOE je daar geld mee kon verdienen...

Het CLB keek alleen naar mijn vaardigheden, competenties, 'skills'.

Aanleg of talent, laat staan naar persoonskenmerken, drijfveren of intrinsieke motivatie: dat deed er allemaal niet toe.

Terwijl dat toch erg belangrijke parameters zijn als je een gefundeerde studiekeuze wil maken...


'Mensen lezen' gaat over zoveel meer dan testjes invullen en schoolresultaten bekijken...


 

Als je niet weet HOE te kiezen...

Vertaler-Tolk Frans – Portugees koos ik uiteindelijk, in Brussel.

Mijn beslissingsproces liep ongeveer zo: ik bleek goed in talen, maar Romaanse of Germaanse talen volgen in Leuven, Gent of Limburg leek mij behoorlijk saai. Dat was een overtuiging van mij, bepaald geen helpende, maar niemand daagde me erop uit. Wat bijdroeg in die overtuiging was dat veel medeleerlingen in die steden gingen studeren en ik wilde iets anders. Niemand van mijn jaar bleek naar Brussel te kijken als studentenstad, dus daar ging ik naartoe.

Tolken bij de Europese Unie dat leek me wel wat. Portugal kwam toen net bij de Unie en heel weinig mensen kenden die taal toen: werk verzekerd dus. Werken bij de EU stond ook garant voor een goed salaris. Op je 18e in die tijd een parameter die niet onbelangrijk was...

Een rolmodel, de oudere dochter van vrienden van mijn ouders die heel fijn kon vertellen over haar studie Tolk, haar avonturen als student aan die school in Brussel en over haar dromen op langere termijn, inspireerde me nog het meest. Ik identificeerde me volledig met haar. Zo’n interessant leven met zoveel nieuwe uitdagingen: dat wilde ik ook.

Als zij het daar zo fijn vond, dan zou ik het ook wel fijn vinden. Dacht ik…

...maak je verkeerde keuzes

Dat ik vanuit mijn hart veel liever iets creatiever deed, verdrong ik. Ik luisterde niet naar mijn gevoel. Ik rationaliseerde mijn keuze, viel voor overtuigingen als 'hoe dom het is om te kiezen voor een richting die geen werkzekerheid biedt'.

Na enkele maanden al kwam ik erachter dat studeren in een stad als Brussel absoluut een waardevolle verrijking voor mijn - daarvoor erg beschermde - leven was.

De studiekeuze echter, die lag me minder. De talen wel, maar dat economie zo’n zwaar vak ging zijn, had ik onderschat. Ik had er niet bij stilgestaan dat die materie zo belangrijk zou zijn als tolk. Ik kreeg in de Latijnse nooit eerder economie en het was ‘een buisvak’ aan de school die ik frequenteerde. Een manier om 'het kaf van het koren te scheiden'.

'Kaf': dat was ik dus? Daar ging mijn zelfvertrouwen.

Na mijn hele jonge leven gehoord te hebben 'een briljante leerlinge' te zijn, kwam dit als een mokerslag aan. Ik zag mezelf al tot het einde der tijden aan een lopende band belanden.

Ik had nooit geleerd met falen om te gaan, terwijl dat natuurlijk gewoon deel van het leven is en zelfs nodig is om te kunnen groeien als mens...

 

Zo eenvoudig is het dus om jezelf te bedriegen, zonder onafhankelijk klankbord naast je...

Ilse Schorrewegen

Levensloop- en loopbaancoach, Coachingspraktijk Kantelpunt

Hoe maak je dan wél een gefundeerde studiekeuze?

Op basis van mijn eigen ervaringen en die van de honderden klanten die ik ondertussen al begeleid heb, bundelde ik een aantal tips die ervoor zorgen dat jij niet dezelfde fouten maakt.

Download ze hier, het is mijn geschenk aan jou:

Extra duwtje in de juiste richting nodig?

De keuze voor je studierichting mag jij zelf maken. Op basis van de tips die je hierboven aanvraagt, wordt dat een pak eenvoudiger...

Maar:

  • Merk je dat je moeite hebt om de vragen te beantwoorden?
  • Krijg jij moeilijk toegang tot wat je 'voelt' bij bepaalde richtingen?
  • Zorgt dat voor zoveel stress dat je er de moed bij verliest?

Of zie jij jouw kind hiermee worstelen?

Sta jij op een kantelpunt? www.kantel.be

Dan heb ik iets voor jou:

Als ervaren levensloop- en loopbaancoach, beschik ik over fantastische instrumenten die jou vanaf je 18e precies genoeg zelfkennis bezorgen zodat jij wél een gefundeerde studiekeuze kan maken...

Klinkt dat goed? Klik dan op de foto om er meer over te ontdekken:

https://www.kantel.be/2015/10/studiekeuze-maken/
Balanceren met tijd als beelddenker

Balanceren met tijd als beelddenker

Beelddenken en balanceren met tijd

Als beelddenker heb ik een bijzondere verhouding met chronostijd. Ik word er niet graag mee geconfronteerd: ik draag geen horloge en in ons huis hangen geen klokken.

Ondanks omnipresente tijdsindicaties - via de wekker, PC, telefoon, keukentoestellen, tablet, in de wagen,… - verlies ik namelijk graag alle besef van tijd. Ik weet hoe laat het is op het moment dat ik naar een klok kijk, ik weet hoe laat ik een volgende activiteit voorzien heb om te gaan doen, maar de duurtijd van de periode tussen nu en het moment waarop ik iets anders ga doen, die is moeilijk in te schatten voor mij.

Eens ik in een bepaalde activiteit duik die goed voelt, verlies ik me erin en is er alleen nog ruimte. Dan zit ik 'in flow'.

Geef mij daarom maar een on-eindige, ronde wijzerplaat waarop je de wijzers ziet voortschrijden ten opzichte van het geheel plaatje: dat geeft al een beter inzicht in het tijdsverloop dan een digitale klok.

Een zandloper geeft nog meer rust: daarin verglijdt het zand – en dus de tijd - zonder metrische indicatie: heerlijk.

Het doet je realiseren hoe kostbaar onze tijd is. En hoe beperkt en futiel ons metrisch tijdsbesef is tegelijkertijd...

Geef mij maar Kairostijd in plaats van Chronostijd...


Mijn bijzondere verhouding met tijd heeft te maken met mijn breinvoorkeur.  Bij voorkeur zet ik de rechterkant van mijn brein in. Mensen met deze voorkeur worden als  beelddenker of visueel-ruimtelijk denker benoemd. De begripsdenkers daarentegen gebruiken bij voorkeur de linkerkant van hun brein voor hun denkprocessen.

Tijdsbesef-en controle bevinden zich aan de linkerkant van ons brein. Aangezien die kant merkelijk minder mijn voorkeur geniet, is lineair tijdsbesef niet mijn forté.

Dat weet ik omdat ik via een methode om breinvoorkeuren in kaart te brengen – NBI © of Neethling Brain Instruments - mijn eigen breinvoorkeur leerde kennen. Zo kreeg ik meteen ook inzicht in de andere breinvoorkeuren die bestaan.

En wat vielen er dankzij dat inzicht veel puzzelstukken op hun plaats in mijn leven!


Go with the flow...

Ik ben op mijn best als ik me kan verliezen in het moment, als ik zinvol bezig ben, kwaliteit mag leveren, alle besef van tijd daarbij vergetend. Voor mij is dat waar vakmanschap in essentie over gaat.

Veel mensen moeten cursussen mindfullness of yoga volgen, of op reis gaan naar Afrika of Azië om eens af en toe in zo’n flow-zijnsstaat te geraken, die voor mij mijn natuurlijke zijnsstaat is. Mits ik voor de juiste context zorg tenminste.

Het heeft me veel tijd gekost om erachter te komen wat nu precies een gepaste context was voor iemand met mijn breinvoorkeur. Die context bleek ik vervolgens niet te kunnen vinden als werknemer, dus werd ik zelfstandige. Vandaag bepaal ik volledig zelfstandig hoe, waar, wanneer, met wie en op welke wijze ik werk.

Al voelde ik me vaak een buitenbeentje

Hoewel ik vandaag ongelooflijk trots ben op mijn beelddenkerkwaliteiten is die fierheid er niet altijd geweest. Lange tijd foeterden mensen op me telkens ik het moeilijk had met tijdsrestricties.

Het onbegrip tussen begripsdenkers - of lineaire denkers - en beelddenkers is groot en daardoor zijn er vaak conflicten tussen die twee. Alleen al daarom beschouw ik het als mijn missie om meer ruchtbaarheid te geven aan die verschillen.

Aanpassen dan maar?

Zelf leerde ik al heel jong dat ik me maar beter kon aanpassen aan die obsessie met tijdsdenken van anderen. Ik werd er zelfs extreem goed in. Vele jaren werd ik zelfs geroemd om mijn strak tijdsbeheer, mijn organisatievermogen, mijn timemanagementskills, afgewerkte to-dolijstjes en de rigiditeit waarmee ik met al die zaken goochelde en er anderen in wegwijs maakte.

Nochtans bleven al die tijd deadlines, op tijd komen en vooral binnen té beperkte tijd een kwaliteit moeten afleveren die voor mij niet voldeed stressfactoren voor mij.

Tot op een bepaald moment die stressfactoren zo zwaar wogen, dat ik door mijn obsessie met TIJD en ORGANISATIE al mijn creativiTEIT en daarmee ook mijn eigenheid verloor. 

Dat was voor mij het kantelpunt: ik wilde begrijpen hoe het kwam dat ik energie verloor, terwijl ik toch dingen deed waarin ik erg goed was volgens anderen.


Aangeleerde vaardigheid - competentie - is niet gelijk aan aangeboren vaardigheid - talent

Zo ontdekte ik dat er een onderscheid bestaat tussen 'goed zijn in iets' en 'iets graag doen'. Het verschil tussen een aangeleerde vaardigheid en een aangeboren talent werd me pijnlijk duidelijk.

Dankzij inzicht in mijn breinprofiel ontdekte ik dat ik eigenlijk helemaal niet goed ben in tijdsbeheer, er zelfs een aangeboren afkeer van heb. Wel heb ik tijdsbeheer aangeleerd als vaardigheid. Ik ben nog altijd een krak in het adviseren van anderen hoe ze beter met hun tijd kunnen leren omgaan, ken ontzettend veel tools en technieken die daarbij helpen, maar het blijft allemaal aangeleerd gedrag dat me meer energie kost dan het me oplevert.

Dankzij inzicht in de verschillende breinvoorkeuren, begreep ik ook hoe haaks bepaalde voorkeuren op elkaar staan, hoe verschillend wij allemaal zijn en hoe we allemaal door een andere bril naar eenzelfde realiteit kijken

Met alle mogelijke conflicten, spraakverwarringen, oordelen & onbegrip voor elkaar van dien én met energieverlies als gevolg. In tijden waarin burn-outs welig tieren toch een heel belangrijk gegeven om rekening mee te houden.


Een beelddenker op een kantelpunt

Met het oog op een betere persoonlijke energiebalans, ging ik dan maar op zoek naar een job die mij op lange termijn vooral energie zou geven in plaats van kosten. Waarin ik zowel mijn talenten voor creatief out-of-the-boxdenken, als mijn talenten voor mensgerichtheid kon verzoenen.

Ik schoolde om tot oplossingsgericht loopbaancoach en liet het werknemersstatuut voor wat het was: ik ging aan de slag als zelfstandig, onafhankelijk kantelaar / levensloopbaanbegeleider. 

Sedert 2015 begeleid ik ervaren, bevlogen en betrokken klasbakken bij het kantelen naar een leven waarin ze meer voldoening en zingeving ervaren. Het ontdekken van iemand anders' unieke breinvoorkeur, talenten, waardenkader zodat zij zelf op zoek kunnen naar een context die aansluit bij wie ze in essentie zijn, is vandaag mijn voltijdse passie die ik gelukkig zoveel tijd en aandacht kan geven als ik zelf bepaal.

Het zal je niet verwonderen dat ik geregeld beelddenkers in mijn praktijk krijg die zelf vastgelopen zijn. Wat een verademing is het dan om hen gerust te stellen dat er niets mis is met hen, dat ze zich niet hoeven aan te passen, dat ze helemaal zichzelf mogen zijn...En dat dat allemaal veel makkelijker wordt als ze hun eigen handleiding leren kennen.


Triggert mijn verhaal iets bij jou? Wil je er graag over sparren? Vul dan het formulier in, ik contacteer je om verder af te stemmen:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Ik ben op zoek naar...
Je nieuwsbrief is welkom
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Over oordelen en veroordelen

Over oordelen en veroordelen

Het oordeel van anderen kantelen

Slechts 1 ding weerhoudt ons nog meer van het waarmaken van onze dromen dan onze eigen belemmerende overtuigingen: het oordeel van de mensen die we graag zien. Je herkent het volgende misschien wel:

Hoezo? Je wil zelfstandig worden? Zou je dat wel doen? Wat dan met je pensioen? En al die risico’s... Je auto, je telefoon, ga je daar dan allemaal zelf voor zorgen? Denk daar nog maar eens een paar keer over na!

Of :

Wat? Ga jij ander werk zoeken? Waarom? Je zit daar toch goed? Het gras is elders echt niet groener hoor, perfect werk bestaat niet. En het is crisis: da’s toch geen moment om zoiets te doen! Je mag al blij zijn dat je werk hebt tegenwoordig.

Het doet iets met een mens als je jouw idee, jouw droom bespreekt met geliefden, vrienden of ouders en zij jouw droom onderuit halen met dit soort van goedbedoeld advies.

Hoezo, goedbedoeld advies?

Alleen: het is geen advies, het is zelfs niet goedbedoeld. Het is een keihard oordeel, geformuleerd vanuit de angst en onzekerheid die bij hen zelf leeft en die zij projecteren op jou.

Dat is menselijk, heel menselijk. Maar jij schiet er niets mee op. Integendeel: je loopt zelf al rond met zoveel vragen en angsten en dan krijg je die van anderen er nog eens bovenop. Dit helpt jou niet verder.

Hoe buig je de oordelen van een ander om?

Heel simpel: maak aan je geliefden duidelijk dat je het fijn zou vinden om hun steun te krijgen. Meer zelfs: dat je hun steun nodig hebt om je plannen te kunnen realiseren.

Ga dus niet in de verdediging tegen hun oordeel, maar maak duidelijk waar jij WEL nood aan hebt en wat dat concreet voor jou betekent.

Doe dat vooral met veel begrip voor de gevoelens die aan de basis liggen van anderen hun oordeel én met veel empathie voor je eigen gevoelens. Naar de gevoelens van anderen moet je misschien een beetje gissen - is het angst, boosheid of verdriet ? - je zal echter snel merken of je goed zit door de dialoog aan te gaan. Heel vaak liggen angst of boosheid aan de basis van een oordeel, soms verhuld in de vorm van afgunst of jaloezie. Als jij iets wil realiseren waar anderen tot hiertoe niet in slaagden, raakt mensen dat en vanuit hun onvermogen om hun eigen verdriet of angst te benoemen, spuwen ze het soms uit in de vorm van jaloezie of een oordeel.

Als werkzoekende omzeil je die lastigste vraag zo

Zou je als werkzoekende graag hebben dat mensen je niet bij elk weerzien als eerste vraag stellen ‘Heb je nu al ander werk?’, zeg dat dan. Formuleer het positief:

Ik begrijp dat je bezorgd om me bent, dat waardeer ik, je hoeft je bezorgdheid echter niet elke keer opnieuw uit te spreken.

Is het OK voor jou dat ik het aan jou vertel wanneer ik ander werk heb gevonden? Tot die tijd zal ik zelf aangeven of ik over dat onderwerp wil praten. Liefst van al praat ik nu met jou over andere dingen.

Steun vragen aan ouders voor je droom doe je zo

Wil jij een eigen droom waarmaken en is de steun van je ouders daarbij van cruciaal belang, ook als je zelf niet meer piepjong bent? Proberen je ouders je net vooral te behoeden voor ‘dat waanzinnig idee van jou’? Vertel hen dan dit:

Ik zie jullie graag en jullie zien mij graag. Jullie liefde voor mij maakt dat jullie willen vermijden dat ik faal; mijn plan maakt jullie bang omdat het een hele uitdaging is en je wil me beschermen tegen verdriet als het me niet lukt, daar heb ik begrip voor. Soms ben ik zelf ook onzeker en bang en dat is goed, want een beetje angst behoedt mij voor stommiteiten.

Alleen maar angstig zijn echter, helpt me momenteel niet verder. Ik voel dat jullie steun voor mij belangrijk is: als jullie in mij geloven, versterkt mij dat en verhogen mijn slaagkansen. Stel je eens voor hoe gelukkig ik me zal voelen als ik slaag: dat geluk gunnen jullie mij toch en daarin willen jullie toch graag delen?

Willen jullie alsjeblief in mij geloven en mij ondersteunen bij het waarmaken van mijn droom?

Ik ben erg benieuwd wat deze conversaties met jouw geliefden en met jezelf gaan doen.

Probeer het eens uit en laat me weten of het werkt voor jou.

Kan je hier begeleiding bij gebruiken?

Dan ben je op de juiste plek. Vul het formulier in, ik contacteer je om verder af te stemmen:

Dit is mijn naam:(Vereist)
Ik ben op zoek naar...
Je nieuwsbrief is welkom
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.